پنج شنبه 9 فروردین 1403

   
 
 پرسشهای متداول  •  جستجو  •  لیست اعضا  •  گروههای کاربران   •  مدیران سایت  •  مشخصات فردی  •  درجات  •  پیامهای خصوصی


فهرست انجمن‌ها » مطالب علمی » باغباني : روش كاشت و پرورش نهال میوه و گیاهان مفید بخش دوم

ارسال موضوع جدید  پاسخ دادن به این موضوع   تشکر کردن از تاپیک
 باغباني : روش كاشت و پرورش نهال میوه و گیاهان مفید بخش دوم « مشاهده موضوع قبلی :: مشاهده موضوع بعدی » 
نویسنده پیام
Aliabadi
پستتاریخ: شنبه 22 مرداد 1390 - 19:31    عنوان: باغباني : روش كاشت و پرورش نهال میوه و گیاهان مفید بخش دوم پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

[color=red]روش كاشت و پرورش نهال میوه و گیاهان مفید بخش دوم [/color]

باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو

اهميت علم عملي باغباني و كشاورزي دراستقلال غذايي و توسعه سلامت
همانطور كه ميدانيم يكي از مباني سلامت عمومي و جامعه تسلط برعلم عملي باغباني و كشاورزي و استفاده از منابع كشاورزي موجود و متنوع محيط اطراف است. دانش علمي و عملي كشاورزي و باغباني است كه در درجه اول باني امنيت غذايي و استقلال يك كشور و رشد اقتصادي ان است. هيچ حسنات و خيراتي بالاتر ازترويج علم عملي باغباني و كشاورزي نيست. زيرا علاوه بر حفاظت بخش مهم حيات اجتماعي يعني حفاظت امنيت غذايي عموم جامعه باعث تقويت طبقه شريف كشاورزان و باغبانان شده و به رشد استقلال ملي و توسعه مدد ميرساند و درابعاد وسيعي سلامت جامعه را تقويت وبه شكل اصولي تضمين مينمايد. زيرا عموم جامعه با اين آموزش هاي بنيادين ميتوانند با روش هاي درماني گياهان و ميوه ها در امور تغذيه روزانه آشنا شده و در زندگي روزانه با كمك اين دانش از بيماري ها مصون بمانند و به موقع از ان پيشگيري نمايند و متحمل هزينه كمتري شوند و بر كيفيت زيستي خويش بيفزايند. تقويت علم عملي باغباني وكشاورزي بعنوان مهمترين زير ساز اقتصادي واجتماعي روي ديگر بخش هاي اقتصادي جامعه تاثير مثبت نهاده و ميزان توليد و فراواني محصولات كشاورزي را تصمين نموده وبا استفاده علمي صحيح از منابع راكد از شدت تورم و فقر ميكاهد. كاهش تورم خود نيز به نوبه خود از ميزان فقر و جرايم اجتماعي كاسته و بر رفاه اجتماعي جامعه ميفزايد. دست يافتن به اين امر نيز بدون تسلط به علم عملي باغباني و كشاورزي ميسر نيست. ترويج علم عملي باغباني علاوه بر فوايد اقتصادي و زندگي اين دنيا از حسنات مهم براي ساختن سراي آخرت و ان دنيا نيزبا اتكاء به خداوند امري با ارزش است. زيرا در سراي آخرت در روز بازپسين خداوند ازتك تك ما سئوال خواهد كرد بنا بر توانايي هايي كه به ما داده بود وداشتيم در اين دنيا

براي بهبود زندگي مردم چه قدمي هايي برداشتيم؟
لازم به تذكر است كه با توجه به رشد ميوه اواكادو در مناطق كويري به شكل گلخانه ايي وايجاد فضاي سايه دارو دارا بودن ميزان رطوبت با روشهاي آبياري منظم و مصنوعي كافي امكان پذير است. در ايران نيز بعلت مشابهت آب و هوايي بسياري از استانهاي كشور با مناطق مديترانه اي چنانچه ميزان رطوبت و سايه لازم تصحيح شود و به سازگاري رشداين ميوه با محيط بومي ايران كمك كرد تا كشاورزان قادر به كشت و پرورش ميوه آواكادو در ابعاد وسيع جهت مصارف داخلي و صادرات توفيق يابند... مولف
============
روش كاشت نهال ، روش كاشت ميوه اواكادو
نحوه کاشت صحيح يک نهال

برای احداث يک باغ زيبا ولذت بردن از ديدن ثمره ان در اينده با درختان راست نه خميده سرسبز نه آفت زده صورت ميگيرد خواهشمند است با دقت تمام مراحل ذيل را مطالعه فرماييد واين موضوع هميشه يادتان باشد که نهالها را همچون فرزندانمان بدانيم وبه انها برسيم ودوستشان بداريم
7-1- گونيا کردن زمين
برای اينکه عمليات داشت و برداشت در باغ در آينده به آسانی انجام پذيرد، امکان استفاده از ماشين آلات مختلف در عمليات از قبيل سمپاشی و دفع علف های هرز و غيره ميسر باشد بايستی درختان را روی رديف کشت نمود.

7-2- گودبرداری
پس از آنکه محل درختان در زمين اصلی مشخص شد آنها را با گچ و یا کوبيدن ميخ های چوبی علامت گذاری و سپس به کندن گودها يا چاله ها می پردازيم.
الف - زمان گودبردای يا چاله کنی با زمان درختکاری در ارتباط است بدين معنی که اگر موقع کاشت نهال در اواخر پائيز باشد، چاله ها نيز بايستی در پائيز کنده شود. ولی اگر نهال ها در اوائل بهار يا اواخر زمستان کاشته خواهند شد می توان چاله کنی را نيز به اواخر زمستان موکول نمود، اما بايد توجه داشت بهتر است حفر چاله ها در پائيز صورت گيرد تا بارندگی های زمستان در داخل چاله پرشده و قسمتی جذب خاک اطراف چاله شود و در اثر يخبندان خاک اطراف چاله خرد و پوک گردد. بديهی است در اين صورت ممکن است چاله ها کمی مرمت لازم داشته باشد.
طرز عمل گودبرداری
در زمان گودبرداری باید دقت شود که خاک سطح زمين در يک سمت چاله و خاک های عميق تر جدا از آن و در سمت ديگری از چاله ها ريخته شود.
پ -ابعاد چاله ها
ابعاد چاله های مخصوص درختکاری به عوامل مختلفی از قبيل نوع خاک و اندازه ی ريشه نهال و نوع بستگی دارد.
7-3- آماده کردن چاله ها يا تل کوچک برای نهال
با وجود آنکه قبلاً به تمام زمين کود حيوانی داده شده ولی در موقع کشت درخت نيز بايد مقداری کافی کود حيوانی و کود ماکرو ( فسفر– پتاسيم- گوگرد) که دير حل هستند با خاک سطحی زمين چاله های حفرشده مخلوط و داخل چاله ها ريخته شود، زيرا همانطور که می دانيم درخت مدت زيادی بايد در محل خود بماند.
از طرف ديگر افزودن انواع کودها به اطراف ريشه پس از کاشت کار دشواری است. ثانياً کودهای فسفره و پتاسی که پس از کشت به درخت داده می شود در اثر قدرت لايه های خاک در جذب و نگهداری در سطح فوقانی باقی مانده و به اعماق ريشه درخت نمی رسد. بنابراين برای داشتن درخت سالم و قوی لازم است در موقع کشت، مواد غذايی کافی در اختيار آن گذاشته شود. در موقع کاشتن نهال در چاله بايد توجه داشت که گياه به همان عمق که در خزانه ی زير خاک بوده، در خاک محل اصلی کاشته شود زيرا در صورت کاشت عميق تر قسمتی از ساقه به زير خاک رفته و پس از مدتی خواهد پوسيد و ممکن است موجب خشک شدن درخت شود.
با توجه به اين که چون پس از کاشتن نهال با آبياری پای نهال، خاک چاله کمی نشست می کند، اين مسئله ممکن است باعث پايين رفتن ريشه شده و بعد ها در اثر کود دادن و امثال آن به تدريج خاک در اطراف قسمتی از تنه قرار گيرد؛ بنابراين نهال بايد زمانی کشت شود که خاک به اندازه ی کافی نشست کرده است تا طوقه و به همان عمقی که در نهالستان بوده زير خاک قرار گيرد و قسمتهايی از ساقه در خاک فرو نرود. به خصوص بايد توجه کرد که محل پيوند در خاک مدفون نشود.
گاهی برای اينکه نشست خاک پس از کاشت مشکلی را پيش نياورد پس از گودبرداری، کوددهی، پر کردن مجدد گودال ها، آبياری صورت می گيرد و پس از گاورو شدن، چاله ای را به اندازه ی حجم ريشه ی نهال دوباره برداشته و نهال را در عمق لازم در چاله می گذارند.
نهال ها باید حتی المقدور ظرف مدت کمی پس از بيرون آوردن از خزانه به محل اصلی انتقال داده شود. زيرا ريشه های عريان که در معرض آفتاب یا بارندگی قرار می گيرند به سرعت خشک و از بين خواهند رفت. لذا به منظور جلوگيری از خشک شدن ريشه در فواصل دور اين کار بايد نهال ها بسته بندی و در کيسه ای که پر از کاه يا پوشال مرطوب است قرار داده شوند و به محل اصلی انتقال یابند.
7-4- غرس نهال
کاشت نهال بهتر است به وسيله ی دو نفر انجام پذيرد که يکی از آنها به طور عمودی در شکاف وسط خط کش کاشت طوری قرار بگيرد که طوقه ی درخت را در سطح فوقانی خط کش مهار نموده و ديگری با بيل خاک مورد نياز چاله را بريزد. پس از پر شدن چاله با پا فشار مختصری به اطراف درخت داده و پس از کاشت، نهال را با قيم می بندند.
1- عمق کاشت بايد طوری باشد که محل پيوند، دست کم چند سانتی متر بالای سطح خاک واقع شود تا از ريشه دار شدن گياه از بالای پيوند که ممکن است اثر پايه را خنثی کرده و نيز از گود افتادن درخت ( يعنی قرار گرفتن آن درعمق زياد خاک ) که به اصطلاح باعث خفگی آن خواهد شد جلوگيری به عمل آيد.
2- در نقاطی که باد منظم می وزد، رشد پيوندک بايد رو به باد قرارداشته شود تا از شکسته شدن گياه در اثر فشار باد جلوگيری گردد. در نقاط بادخيز استفاده از قيم برای نگهداری نهال، در سال های اول، توصيه می شود.
3- پس از انجام کاشت و پرکردن گودال، بايد با فشار دادن خاک اطراف نهال با پا يا بيل، خاک اطراف ريشه ها را به طور کامل محکم کرد تا محفظه ی هوا در اطراف ريشه ها باقی نماند و همچنين مقدار نشست خاک که در اثر آبياری به وجود می آيد و باعث گود افتادن نهال می گرددبه حداقل کاهش يابد.
4- بلافاصله پس از کاشت، نهال ها را بايد آبياری کرد. در غير اين صورت احتمال نهال های خشک شده بالا خواهد رفت و نياز به کاشت مجدد يا واکاری خواهد بود.
5- بايد نهال های کشت شده را به روش صحيح هرس و شکل دهی کرد.
6- در انتخاب ارقام مناسب، توجه به تطابق با شرايط اقليمی خاص منطقه، تطابق با شرايط باغ از نظر خاک، تطابق ارقام با همديگر از نظر تلقيح، مسائل اقتصادی، امکان حمل، انبارنمودن و فروش محصول به قيمت مناسب از مسائل ضروری است.
7- تهيه ی نهال مرغوب از ارقام انتخابی بايد مورد توجه قرار گيرد. اگر باغ وسيع باشد می توان نهال ها را با احداث نهالستان در محل فراهم کرد، در غير این صورت بهتر است نهال ها از يک موسسه ی مورد اعتماد خريداری شود.
8- قبل از خريد نهال بايد از حسن شهرت و امانتداری و سوابق توليدی موسسه ی تهيه نهال اطمينان حاصل کرد و بهتر است انتخاب نهال و خريد آنها با نظر و کمک کارشناس باتجربه انجام گيرد.
9- نهال های مسن هر چند ممکن است زودتر به بار برسند ولی به علت بالا بودن تلفات جابه جايی و امکان اينکه به طرز مطلوب هرس و فرم دهی نشده اند مقرون به صرفه نيست.
10- نهال های انتخابی بايد عاری از هرگونه شپشک و تخم حشرات بوده و فاقد بيماری های قارچی، باکتريايی، نماتود ريشه و عاری از امراض ويروسی که با پيوند منتقل می شوند باشند.
11- عمق کاشت مهمترين موضوع است و بايد نهال طوری در چاله قرارگيرد که طوقه در مجاورت سطح خاک واقع شده و محل پيوند بيرون باشد. برای توفيق در این کار حتماً بايد از خط کش درختکاری استفاده شود.
12- بايد سطح زمين را خوب شخم زده و آماده کرد و حتی الامکان چاله ها را بزرگ گرفت و خاک آن را تعويض نموده و اصول تغذيه کودی را در نظر گرفت.
13- بعد از تصميم گيری در مورد نقشه ی کاشت، بايد آن را به کمک طناب و چند عدد چوب پياده کرد و بعد از مشخص شدن جای درختان، محل آنها را با ميخ های چوبی نشانه گذاری کرد.
14- نهال تازه کاشته شده را بايد حتما با بستن قيم محکم در کنار آن، از تکان خوردن و خم شدن حفظ کرد.
15- در حين جابجايی نهال، بايد ريشه از هوا و باد در امان باشد. برای ايجاد تعادل بين ريشه و اندام های هوايی بايد قسمتی از سرشاخه ها هرس شود تا جبران ريشه های از دست رفته باشد و تعادل تاج با ريشه برقرار گردد.
16- جهت حفاظت درختان جوان از جويده شدن تنه ی آنها به وسيله ی حيوانات جونده، قرار دادن حفاظ دور تنه درخت الزامی است.
7-5- هرس اوليه بعد از کاشت نهال
در هنگام کاشت بيشتر نهال های ميوه، باید ابتدا ريشه را با قيچی تيز هرس کرد تا اولاً سرريشه ی اصلی قطع و گياه تحريک به توليد ريشه فرعی شود. ثانيا قسمت های انتهايی ريشه ها، که بيشتر در اثر کنده شدن از خاک خزانه زخمی و به طور نامرتب قطع شده، دارای يک سطح صاف شود، زيرا ريشه های زخمی مورد حمله انواع قارچ ها و باکتری ها قرارمی گيرد و از بين می روند، در حاليکه اگر محل بريده شده صاف باشد به راحتی ترميم می گردد و از نفوذ عوامل بيماریزا جلوگيری می کند.

کد:
http://tavonisisara.blogfa.com/90022.aspx


======================

به آواکادو در گذشته گلابی تمساح ، روغن سبز ، گلابی روغنی و ... می گفته اند. در زبان اسپانيا يی آگواکات ، در زبان پرتغالی آباکات و در زبان فرانسوی آوکاتير هم می گويند و تنها ميوه خانواده برگ بو (برگ غار ) از خانواده lauraceae است.

توصيف

آواکادو درختی افراشته است که طولش 9 متر و گاهی تا 18 متر يا بيشتر هم می رسد، قطر تنه آن 30 تا 60 سانتی متر است(در درختان پيرتر اين قطر بيشتر) ، گاهی ممکن است اين گياه از سطح زمين منشعب و شاخه شاخه بشود. تقريبا هميشه سبز، و در زمان گلدهی در فصل خشک مقداری برگ ريزی دارد، برگ ها متناوب ، سبزمايل به تيره ، در سطح بالايی براق و در سطح زيری متمايل به سفيداست(نيزه ای شکل ، بيضی ،تخم مرغی ،دايره ای شکل و يا به شکل تخم وارونه )است. گل آذين خوشه، فاقد گلبرگ ، ميوه گلابی شکل کمتر گرد يا تخم مرغی است و 7.5 تا 33 سانتی متر درازا و 15 سانتی متر عرض دارد، پوست ممکن است سبز مايل به زرد ،سبز مايل به تيره ،زرشکی ،زرشکی مایل به تيره و گاهی اوقات لکه های زرد رنگی هم روی آن مشاهده می شود. گوشت آن سبز درخشان و کلا رنگ پريده ، روغنی ، بی مزه است ، بذر آن در دوطرف پهن ، گرد ، مخروطی يا تخم مرغی شکل است(5 تا 6.4 سانتی متر طول) ،سخت ،سنگين ،به رنگ عاج فيل ولی در دو پوشش نازک قهوه ای محصور شده است و اغلب به گوشت آواکادو چسبيده است ،گاهی ميوه به خاطر فقدان گرده افشانی وديگر عوامل بدون بذر است.آواکادو دار ای بيش از 60 رقم است

جای کاشت

آواکادو در سايه و بين ساختمان ها رشد می کند اما توليدش درآفتاب کامل انجام ميگيرد، ريشه ها حالت رقابتی شديدی دارد. سايه اين گياه خفه کننده و گاهی رنجش آور است .در جاهای سردتر گياه در جايی که آفتاب بيشتری دارد رشد می کند. در سواحل يا زمين های باد خيز به عنوان يک بادشکن خوب عمل می کند، گاهی يک درخت مقاوم زيبا هم شناخته می شود. گياهان خانگی به درجه حرارت کمی برای شکوفه دادن نياز دارند که اين گياه با سايه اش می تواند این فضا را برای آن گياهان مهيا کند.

خاک
آواکادو خاک های نرم، گرانيتی تجزيه شده و لومی شنی را دوست دارد. آنها در جایی که زهکش ضعيف باشد رشد نمی کنند. اين گياهان به خوبی در دامنه رشد می کند ولی بستر رودخانه را تحمل نمی کند. آنها به خاک های قليا و اسيدی مقاوم هستند. برای آواکادو بايد خاک رويی را ترکيب کرد، از محتویات نرم بايد جلوگيری کردهمچنين از هوموس هم می شود استفاده کردکه رطوبت و درجه حرارت خاک را افزايش می دهد و در ضمن خاک نبايد نمک داشته باشد.

آبياری
آواکادو در طول فصل بارانی نيازی به آبياری ندارد. آبياری زياد ريشه را کم می کند و باعث می شود اين گياه ناتوان بشود. برای اينکه بدانيم که آواکادو نياز به آبياری دارد يک چاله عميق به طول 22 سانتی متر را حفرکرده و اين قسمت خاک را می فشاريم ، اگر آن خاک نم دار بود نياز به آبياری نيست و اگر در دست شما خرد شد به ابياری نياز است. اين مساله د رپايان فصل آبياری مهم است. آواکادو تا حدی به شوری مقاوم است، به هرحال اين حالت حساسيت را با سوختگی در روی برگ ها نشان می دهد.با يک آبياری زياد می توان اين نمک را از خاک شستشو داد.

تغذيه
شروع کودهی گياه جوان بعد از يک سال پس از رشد شروع می شود و اين کوددهی را تا 4 سال برای رشد آن فراهم کرد . برای درختان مسن کودهای نيتروژنی را که يک بار در زمستان و بار ديگر در تابستان بعد خواهيم داد تغذيه کودی خوبی خواهد بود. برگ های زرد (کلرويز) کمبود آهن را نشان می دهد و اين فقدان با استفاده از کلات آهن مرتفع می شود. درختان رسيده تر کمبود روی را هم نشان می دهند.

هرس
رقم های ستونی به هرس در سال های اوليه شکل گيری نياز دارند. ديگر گونه ها نيازی به حذف شاخه و غيره ندارند. سابقا درختان را طوری تربيت می کردند که افراشته و راست نباشد. بهترين نتيجه ای که می گرفته اند اين بود که حصارهای خوبی ايجاد کنند. درختان کوتاه نياز دارند که راست و افراشته شوند. کناره های درخت آواکادو ممکن است به وسيله موش خورده شود، درغير اين صورت نيازی به هرس نيست. شاخه هايی که رو به آفتاب است با از بين رفتن برگ هایش آفتاب سوخته می شوند و يقينا از بين خواهند رفت . اين قبيل شاخه ها بايد سفيد مالی شود.

تکثير
با توليدمثل غيرجنسی می توان آواکادو را تکثير کرد. دانه های بزرگتر را درگالن پرورش می دهندکه جوانه می زند و اين قلمه ها را پيوند می زنند. يک روش قلمه زنی بدين صورت است ، وقتی قلمه 3.5 سانتی متر شد، نوک قلمه را زده و يک حلقه از جوانه در بالای قلمه خواهد بود. اين قلمه را در يک باند 10 سانتی متری روزنامه قيراندود تيره که قالب جای قلمه می شود پيچانده و درون جايی که از ورمی کوليت پرشده و آن را درون يک جعبه سياه با درجه حرارت و رطوبت زياد قرار می دهيم. وقتی اين قلمه 7 تا 10 سانتی متر شد آن را در جاييکه نور است قرار می دهيم تا سريعا رنگ آن سبز شود. کاغذ قير اندود را بر می داريم ، ساقه را از بذر جداکرده و آن را در يک جای مسطح که از نظر مواد غذايی در وضع خوبی باشد قرار می دهيم.

آفت و بيماری
موش و موش خرما آفت اصلی ميوه است . دور تنه درخت را بپوشانيد . نوعی کرم مثل هزارپا برگ را لوله ای ميکند وممکن به شاخه های انتهایی صدمه بزند. کرم های قهوه ای آواکادو با پودر گوگرد کنترل می شود. کرم شش نقطه ای هم باعث برگ ريزی آواکادو می شود، ليسه و حلزون هم يک آفت اين گياه است. دو قارچ و يک ويروس هم به اين گياه صدمه می زند. Botryosphaeria ribis سبب ايجاد شانکر در تنه اين گياه می شود و همينطور مزه ميوه را نامطبوع وباعث تکه تکه شدن تنه درخت می شود . انواع مکزيکی از نظر شانکرتنه مصون است ولی از نظر شانکر ميوه مصونيت ندارد. پوسيدگی ريشه در جايی که زهکش خاک ضعيف است صورت می گيرد (نشانه اش زردی و ريزش برگ است). لکه نوری که يک بيماری ويروسی است که باعث رگه رگه شدن ساقه های جوان ، لکه دار شدن برگ ها ، بدشکلی در ميوه آواکادو و تکه تکه شدن تنه درخت می شود. حشرات هم ممکن است باعث آلودگی در قلمه ها شودو اين قلمه های آلوده خطرناک می باشد.

برداشت
زمان برداشت به رقم ما بستگی دارد. از نظر استانداردهای تجارتی ميوه بايد 8% روغن داشته باشد. در نوع مکزيکی رسيدگی 6 تا 8 ماه از زمان گل دهی طول می کشد ودر نوع گواتمالايی 12 تا 18 ماه طول می کشد. ميوه ها تا زمان رسيدگی می تواند روی درخت باشد يا اينکه آن را برداشت و در يک دستمال قرارداده تا خودش برسد. رقم های زرشکی را تا موقعی که رنگ کامل خود را بدست نياوردند نبايد بچينيم. انواع گواتمالايی را در دمای 5 تا 10 درجه سانتی گراد در حدود 6 هفته می توان انبار کرد. نوع مکزيکی سريع می رسد و سريع هم بايد مصرف شود.

فوايد آواکادو
گوشت آن در درمان اسهال خونی، ضدکرم ، اشتها آور ، برای درمان سرفه و ....
برگ آن با جويده شدن برای چرک دندان، برای درمان اعصاب، برای کاهش خون ريزی ، تحريک و تنظيم کننده قاعدگی زنان و...دانه آن در درمان اسهال خونی، برای رفع شوره سر، کاهش دندان درد ،کاهش جوش صورت و ...

کد:
http://royan4.blogsky.com/?PostID=598



پروتئين اين ميوه کيفيت بالايی داشته و ويتامين A آن مقاومت بدن را در برابر عفونتهای باکتريايی به طرز معجزه آسايی افزايش می دهد و داروی خوبی برای رفع مشکلات کيسه صفرا می باشد.
از آواکادو به سبب طعم لذيذ آن و همچنين تاثير آن در رفع مشکلات هضمی به صورت خام در سالادها و يا به شکل پخته در سوپها و خوراکها استفاده می شود. اين ميوه سرشار از چربی بوده و به همين دليل سبب افزايش حالت اسيدی ادرار گشته و در نتيجه از تکثير و رشد بعضی ميکروبها و باکتريهای مضر موجود در ادرار جلوگيری می کند، ولی افرادی که غلظت خون بالايی دارند مجاز به استفاده از آن نيستن

===========

مقدمه:
آواكادو از جمله درختان بومي شمال و جنوب ايالات متحده است كه در حدود 200 گونه دارد. البته گونه‌هايي از آن در جنوب شرقي آسيا وجود دارد كه در مقياس وسيع براي برداشت ميوه كشت مي‌شوند. پراكنش آن در ايران تنها شامل كرانة درياي خزر است.

كاشت آن به عنوان درختي در فضاي‌سبز شهري، مسئله‌اي جديد است كه تا به حال در ايران صورت نپذيرفته و اگر هم در اين راستا كاري انجام شده است در ابعاد كوچك بوده و هيچ گاه آواكادو را گسترش نداده‌ايم. اين در صورتي است كه آواكادو مي‌تواند به عنوان يكي از درختان مثمر فضاي‌سبز مطرح باشد و استفاده از آن فوائد بسياري دارد. در ادامه ضمن آشنايي با اين درخت، راهكارهاي موجود را بررسي خواهيم نمود.

نام فارسي: آواكادو
نام انگليسي:Alligator pear, Avocado pear
نام علمي: Persea americana
نام جنس: Persea
نام خانواده: Lauraceae (Lardizabalaceae)[1]

سازگاري
آواكادو در سرماي متعادل زمستان داراي رشد مطلوبي است. برخي از واريته‌هاي آن توانايي تحمل سرماي بيشتر را نيز دارند. بهترين محل براي آواكادو مناطق دور از نوسانات اقليمي اقيانوس مي‌باشد؛ با اين وجود آواكادو نمي‌تواند با آب و هواي كويري سازگار شود. واريته‌هايي از آن در مناطق ساحلي با رطوبت بسيار بالا توانايي رشد دارند؛ ارقامي نيز سازگار آب و هواي مديترانه‌اي اند. ارقام سازگار با مناطق مرتفع و گرمسيري به دماي 2- تا 0 درجة سانتيگراد مقاوم اند.

عادت رشد
درختي هميشه سبز با شاخ و برگ متراكم مي‌باشد كه رشدي سريع دارد و ارتفاع آن به 24 متر نيز مي‌رسد. البته معمولاً ارتفاع آن كمتر است. فرم آن به دليل وجود شاخ و برگ‌هاي افقي، عريض و پهن مي‌باشد و برخي از كولتيوارهاي آن ستوني و يا خوابيده اند. ريشه‌هاي زبري دارد و رشد ريشه‌هايش سطحي است. گياهان پيوندي در 1 تا 2 سالگي ميوه مي‌دهند در حالي كه نهال آن براي ميوه دادن به 8 تا 20 سال زمان نيازمند است. نهال آواكادو براي جلوگيري از آسيب بادهاي تند نياز به قيم دارد. نوع پاكوتاه آن نيز وجود دارد كه مربوط به طراحي داخلي مي‌شود و حداكثر ارتفاع آن 5/1 متر مي‌باشد.

شاخ و برگ
در مورد شاخه بسيار منشعب مي‌باشد. آرايش برگ‌هاي آواكادو متناوب است؛ فرم بيضي دارد و به رنگ سبز تيره، براق و چرمي مي‌باشد كه رگبرگ‌هاي كمرنگي آن را احاطه مي‌نمايند. طول برگ آن 20-10 سانتيمتر و به عرض 6-3 سانتيمتر مي‌باشد. در حالت طبيعي برگ‌ها 2 تا 3 سال روي درخت باقي مي‌مانند. برخي ارقام كه سازگار با مناطق مرتفع هستند معطر و لطيف اند و از خاصيت دارويي نيز دارند برخوردار مي‌باشند.

گل
گل‌هاي آواكادو در دي و اسفند ظاهر مي‌شوند. يك پاية آواكادو 200 تا 300 شكوفه به رنگ زرد مايل به سبز خواهد داشت. حدود نيمي از گل‌ها از لحاظ فرم ناقص‌اند. بهترين و با كيفيت‌ترين ميوه‌ها در اثر تلقيح مابين دوگونه منسوب به "A و B"[2] به وجود مي‌آيند. گل‌ها زنبورها را جذب كرده و گرده افشاني را سريع‌تر مي‌كنند. برخي كولتيوارها در طي سال به طور متناوب توليد گل و ميوه مي‌كنند.

ميوه
انواع غير غربي آن ميوه‌هاي بزرگ، صاف و براق به رنگ سبز كمرنگ توليد مي‌كنند كه روغن پاييني دارند. وزن اين ميوه‌ها بيش از يك كيلوگرم مي‌باشد. طول ميوه 20-5 سانتيمتر است. برخي ارقام، ميوه‌هاي تخم‌مرغي يا گلابي‌شكل متوسط به رنگ سبز و با سطح ناصاف دارند كه پس از رسيدن رنگ آن به سياه مايل مي‌شود. برخي ديگر ميوه‌هاي كوچك (به وزن 200 تا 300 گرم) با پوست نازك كاغذي دارند. قسمت خوراكي ميوة آن سبز است و با نزديك شدن به مركز زرد رنگ مي‌شود. ميوه در هنگام برداشت سفت مي‌شود ولي به تدريج بافت آن نرم و كره‌اي مي‌شود. در بعضي مناطق شمال ايران ميوة آن به عنوان صبحانه‌اي كامل (مثل كره) مصرف مي‌شود.

نكتة مهم در مورد ميوة آواكادو اين است كه اگر زياد برسد، دانة آن در داخل ميوه جوانه مي‌زند و موجب ايجاد قارچ داخلي و بلا استفاده شدن ميوه مي‌شود. روغن ميوة آواكادو در كاهش كلسترول مضر خون مؤثر مي‌باشد.

كاشت
آواكادو در سايه و در بين ساختمان‌ها مي‌تواند رشد كند و حتي ميوه توليد نمايد. البته توليد ميوة آن در آفتاب كامل بيشتر و بهتر است. ريشه‌ها حالت فوقاني شديد دارند و خاك اطراف گياه را مسدود مي‌كنند. ساية مناسبي به وجود مي‌آورد و ريزش برگ و ميوة آن در ابعاد وسيع باغبان را مي‌آزارد. در مناطق سرد درخت بايد جايي كاشته شود كه آفتاب كامل به آن برسد و فضايي در حدود 6 متر در اختيار داشته باشد. آواكادو براي كاشت در حاشيه مناسب نيست. اصولاٌ در كاشت آن بايد سهولت گرده افشاني مد نظر باشد. اگر درخت در معرض باد شديد باشد بايد براي آن بادشكن درست كرد. البته آواكادو پس از استقرار كامل درخت نسبتاً مقاومي است.

درختاني كه به شيوة گلخانه‌اي كشت شده‌اند بايد براي تحريك شكوفه‌زايي دماي پايين شبانه دريافت كنند. آواكادو در هنگام كاشت و همچنين پس از آن خواستار خاك غني، زهكشي مناسب، رطوبت كافي هنگام ميوه‌دهي، آفتاب كامل و محافظت در برابر بادهاي قوي مي‌باشد.

خاك
سبك، شكسته و لومي‌شني خصوصيات خاك مناسب آواكادو است. زندگي در مناطقي كه زهكش پايين دارد برايش سخت و نشدني است و در مناطق تپه‌اي به خوبي رشد مي‌كند و كشت آن در بستر رودخانه و نهر اشتباه است. آواكادو نسبت به خاك‌هاي اسيدي و قليايي مقاوم است. در گلدان بايد از تركيب خاك سبز و خاك سطحي استفاده كرد و گلدان نبايد پلاستيكي باشد.

آبياري
در طول زمستان و فصل بارش نياز به آبياري ندارد ولي خشكي‌هاي طولاني زمستان بايد مورد توجه قرار گيرند. آبياري بيش از حد موجب تحريك ريشه‌ها شده و درخت را از بين مي‌برد. براي پي بردن به نياز يا عدم نياز آبياري، حفرات 23 سانتيمتري در خاك ايجاد مي‌نماييم و خاك را با فشردن امتحان نموده اگر نمناك بود نيازي به آبياري نمي‌باشد اما اگر در دست خرد شد احتمالاً نياز به آبياري دارد. آواكادو مقدار كمي نمك را در خاك تحمل مي‌كند و با سوخته شدن نوك برگ‌ها ميزان زياد نمك در خاك را اعلام مي‌نمايد. آبياري عميق مناسب اين درخت نيست چون موجب تجمع نمك مي‌شود.

كوددهي
بعد از يك سالگي كوددهي آغاز مي‌شود و معمولاً چهار بار در سال به گياه كود مي‌دهند. درختان بالغ را مي‌توان با كود نيتروژنه در اواخر زمستان و اوايل تابستان تغذيه نمود. برگ‌هاي زرد نشان‌دهندة كمبود آهن است. اين كمبود را مي‌توان با كودپاشي از طريق برگ‌ها برطرف نمود. در درختان بالغ كمبود روي قابل مشاهده است.

هرس
كولتيوارهاي ستوني نياز به هرس در سنين پايين را دارند تا به شكل مدور درآيند. بقية ارقام نيازي به اين كار ندارند. به طور كلي بايد از دادن شكل قائم به گياه خودداري نمود. گياهان گلداني و آنهايي كه قدكوتاه مي‌باشند نياز به بستن مداوم دارند اما ساير گونه‌ها را مي‌توان در دو سه سال اول با شبكة توري پلاستيكي حصاركشي كرد. قسمت‌هاي پاييني آواكادوي كوتاه و گلداني براي عدم دسترسي جوندگان هرس مي‌شوند وگرنه هرگز هرس نخواهند شد. شاخه‌هايي كه برگ‌هايشان از بين رفته است به شدت مستعد آفتاب سوختگي اند و بايد دوغاب‌كاري شوند و بهتر است هرگز هرس نشوند.

تكثير
ازدياد از طريق ساقه‌هاي زيرزميني با روش منسوب به Etiolation انجام مي‌شود. بذرهاي درشت در گلدان كشت مي‌شوند و معمولاً دانهال‌ها به قلمه‌هاي مقاوم به پوسيدگي ريشه پيوند زده مي‌شوند. زماني كه ضخامت ساقه به 5/3 سانتيمتر رسيد بالاي آن را بر مي‌دارند و فقط يك جوانة انتهايي باقي مي‌گذارند. با رشد 7 تا 10 سانتيمتري به روشنايي انتقال مي‌يابد و بعد از آن قسمت فوقاني، سريعاً سبز مي‌شود.
در بهار روي ريشه‌هاي بزرگتر پيوند پوست صورت مي‌گيرد و در آذر و دي زماني كه خوب شكل گرفتند جمع‌آوري مي‌شوند و با كيسة پلاستيكي نمناك پوشيده خواهند شد.

برخي آفات و امراض
جوندگان دشمنان سرسخت ميوه و شاخ و برگ جوان گياه‌اند كه با سفيدكاري از درخت محافظت مي‌شود. كرم صدپا كه برگ را لوله مي‌كند ممكن است به شاخة انتهايي صدمه بزند.
كرم قهوه‌اي آواكادو را مي‌توان با پودر سولفور كنترل كرد. كرم خالدار بسيار مضر و خطرناك است و حتي جمعيت كوچكي از آن مي‌تواند موجب ريزش حجم زيادي برگ شود. از حشره‌كش براي مبارزة شيميايي با آن استفاده مي‌شود. شته كه مي‌توان با استفاده از ليندن و مالاتيون از درخت محافظت كرد. مشكل حلزون و يا زالو را مي‌توان با استفاده از مالاتيون در تابستان كنترل كرد.
پوسيدگي ريشه يك عامل قارچي مي‌باشد كه شرايط خاك را تحمل كرده و بسياري از درختان از جمله آواكادو را مورد هجوم قرار مي‌دهد. راه‌هاي پيشگيري عبارتند از انتخاب گونه‌هاي سالم، عدم كاشت نهال در مكان درخت قبلي و عدم كاشت درخت در خاك‌هايي با زهكش پايين. انواع ديگر بيماري‌ها آواكادو را تهديد مي‌كنند و به طور مثال ممكن است موجب تشكيل نوار زردرنگ روي ساقه‌هاي جوان، لكه‌دار شدن برگ‌هاي جديد، پيچ خوردن برگ‌ها و تغيير فرم ميوه شوند.

برداشت ميوه:
زمان برداشت بسته به نوع آواكادو متفاوت مي‌باشد. يك ميوة قابل برداشت بايد 80% روغن قبل از برداشت داشته باشد. زمان رسيدن ميوه از 6 تا 12 ماه در گونه‌هاي مختلف متغير است. ميوه‌ها ممكن است بعد از رسيدن نيز به بزرگ شدن ادامه دهند. گونه‌هاي نواحي مرتفع و گرمسيري در دماي 10-5 درجة سانتيگراد ميوه را تا 6 هفته كاملاً سفت نگه مي‌دارند.

ساير مصارف
عصارة برگ و ميوة آن مصارف گوناگون پزشكي دارد. مثل درمان اسهال و اسهال خوني و مصارفي شبيه به آنتي بيوتيك‌ها. برگ آن با جويده شدن براي چرك دندان و درمان اعصاب مفيد مي‌باشد. دانة آن براي رفع شورة سر، كاهش دندان درد، كاهش جوش صورت و همچنين گفته شده است براي ماسك‌هاي زيبايي و درمان پوكي استخوان مفيد است.

برداشت‌هاي نهايي
طبق مطالب گذشته معلوم شد كه آواكادو را به عنوان يك درخت حاشيه‌اي نمي‌توان كشت نمود؛ چرا كه فرم تاج و نحوة استقرار آن مناسب اين نوع كاشت نمي‌باشد. همچنين به دليل سطحي بودن ريشه و ترد و شكننده بودن شاخه، به هيچ وجه نبايد از اين درخت به عنوان بادشكن استفاده نمود و حتي بايد سعي شود كه در معرض بادهاي شديد نيز قرار نگيرد. بعضاً كاشت تركيبي آواكادو با يك درخت بادشكن ضرورت مي‌يابد.

2- بر گرفته از منبع شمارة يك: مظفريان، ولي الله. درختان و درختچه‌هاي ايران.

3- در مورد اين گونه‌ها با مراجعه به منابع لاتين مي‌توان اطلاعات تكميلي بدست آورد.

کد:
http://afs-landscape.blogfa.com/post-35.aspx


این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 23 اسفند 1393 - 20:44 ، و در مجموع 3 بار ویرایش شده است.
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
تشکرها از این تاپیک
Aliabadi از این تاپیک تشکر میکنم 
Aliabadi
پستتاریخ: شنبه 22 مرداد 1390 - 20:11    عنوان: پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

كاشت آواكادو

اواكادو از درختان نيم گرمسيري است كه هميشه سبز است . به لحاظ آب و هوائي و اقليمي نظير مركبات ميباشد .
بطور كلي جائيكه ليمو پروروش مييابد براي اواكادو نيز مناسب است . وزن ميوه آن بين 200 تا 600 گرم است كه بشكل گرد يا بشكل گلابي است ، در بين افراد آنرا گلابي امريكايي مينامند . ميوه ان از روشن تا سبز تيره ديده ميشود . بين 7 تا 25 درصد چربي دارد . اواكادو در اصل يك ميوه تازه براي سالاد محسوب ميشود . در صنايع نيز از ان استفاده ميشود . بعلت وجود چربي بالا داراي اسيدهاي چرب اشباع نشده بوده كه در تنظيم كلسترول خون نقش دارد . از طرفي داراي عناصري نظير اهن ، كلسيم و ويتامين و پروتئين در حد 1 تا 2 درصد ميباشد .
محدوديت عمده براي باغداران سرماي زمستانه ميباشد كه براي تاسيس باغ اواكادو بايستي سعي شود با شناخت از منطقه و احياناً در شيبهاي جنوبي احداث گردد . از طرفي در زمان گلدهي و بستن ميوه ، تغييرات سرما و گرماي اني و همچنين رطوبت نسبي پائين مانع تلقيح گلها ميشود و در باردهي تاثير دارد . بطوريكه اگر درجه حرارت بالاي 30 درجه و رطوبت نسبي پائين تر از 50 درصد باشد سبب ريزش شديد ميوه ميشود . چنانچه بادشكن در اطراف باغ نباشد درصورت وزش بادهاي شديد باعث ريزش ميوه ميشود . بهترين خاك براي اواكادو خاكهاي عميق رسوبي و سبك ميباشد . درخت اواكادو خاكهاي اسيديته و عمدتاً خنثي و يا كمي اسيدي را دوست دارد .

انتخاب واريته :
براي گرده افشاني و تلقيح گلها ، حتماً وجود واريته هاي مختلف در باغ ضررويست . در انتخاب واريته ها حتماً وضعيت اقليمي را بايستي مورد توجه قرار داد زيرا بعضي از واريته ها در مقابل سرما خيلي حساس ميباشند . از طرفي محل احداث باغ و زمان برداشت ميوه ، بايد متناسب با نزديكي بازار فروش باشد .
واريته موجود عبارتند از Hass و Fuerte ، Becon ، Zutano ميباشد براي اطلاع بيشتر از خصوصيات واريته ها به سازمان جهاد كشاورزي مراجعه شود .

كاشت درخت اواكادو :
قبل از هر چيز براي شناخت خاك نياز به اناليز خاك و اب ابياري دارد . فاصله كاشت به واريته و خاك بستگي داشته ، بطوريكه واريته هاي Fuerte ، Hass 7 در 7 و واريته Becon6*6 متر ميتوان كاشت .

زمان كاشت :
زمان كاشت پس از اتمام سرما ، اواخر زمستان و يا اوايل بهار خواهد بود . در صورت گرم شدن هوا شانس رشد نهال كمتر خواهد بود . براي غرس نهال چاله هايي به ابعاد حداقل 80*80 حفر و خاك روئي همراه با كود حيواني سوخته را در چاله ريخته و نهال را از كيسه پلاستيك خارج نموده و ريشه هاي پيچ خورده را آزاد كرده و بدون اينكه خاكها از ريشه جدا شود داخل چاله قرار مي دهيم و 5-3 سانتيمتر بالاتر از سطح خاك مي كاريم . بعد از كاشت بمقدار كافي اب پاي نهال مي ريزيم و نهال را با يك پوششی نظیر گونی . براي جلوگيري از سوزش سرما در زمستان و خشكي در تابستان آنرا با وسيله اي مي پوشانيم .

مراقبتهاي بعد از غرس نهال :
با استفاده از نتايج تجزيه خاك و مصرف كودهاي اصلي اعم از ماكرو و ميكرو المنتها در زمان احداث باغ ( در اين مورد ميتوانيد از ازمايشگاه خاكشناسي ساري كمك بگيريد . ) كودهاي مورد نياز همراه با كود حيواني مصرف خواهد شد . لذا با توجه به رشد و گسترش ريشه و شاخه ها لازم است براي مدت سه سال فرمول كودي را با توجه به (نوع ، ميزان ، زمان مصرف ) به واريته هاي كاشته شده از ازمايشگاه خاكشناسي ساري دريافت نماييد .
و پس از چهار سال با اناليز برگ و يا خاك مدت سه سال اتي مصرف كودها فرموله در اختيار باغداران محترم قرار گيرد .

ابياري :

مصرف اب با استفاده از نهر بصورت ثقلي و يا تحت فشار با در نظر داشتن بافت خاك و اقليم و وضعيت بارش هر 10-7 روز يكبار ابياري شوند . اين عمل را تا باردهي درخت ادامه مي دهيم . سپس برنامه ابياري ، ميزان و فاصله ابياري تغيير خواهد كرد .

هرس :
سال اول نهال را تا ارتفاع 70 تا 75 سانتيمتري از انتهاي ان قطع مي كنيم و با اين عمل شاخه ها و جوانه هاي زيادي در انتهاي ساقه رشد مينمايد كه با استفاده از فواصل شاخه ها تعداد 4-3 شاخه بطول 15-10 سانتيمتر را نگهداري و بقيه را حذف ميكنيم .

با اين روش اسكلت درخت را در اينده ميسازيم . براي درختان بارده سعي ميكنيم جهت جلوگيري از سال زدگي و تسهيل براي برداشت ميوه شاخه هاي خشكيده را هرس نموده و محل را با چسب محصول پوشش دهيم . بهترين موقع هرس اواسط زمستان است .

واريته Hass و Fuerte كه در مقابل سرما حساس هستند در سالهاي اول بايد از آنها حفاظت نمود . گلهائيكه در سالهاي اول توليد ميشود بايد كنده شوند . هرس گل و انهائيكه سال اوري و نياوري دارند حتما هرس ميوه صورت گيرد . براي هرس ميوه هائيكه قطر انها به 5/2 سانتيمتر رسيده باشد با دست كنده خواهند شد .

اواكادو در سنين 4-3 سالگي به ميوه مي نشيند و در سالهاي 10 تا 12 سالگي به توليد حداكثر ميرسند . هر درخت با توجه به واريته و رسيدگي كه مي شوند 600 تا 1500 كيلوگرم ميوه ميدهند .

برداشت :
ميوه اواكادو را بمحض چيدن نمي خورند . ميوه بعد از برداشت ، نرم شدن و رسيدن قابل خوردن است . زمان رسيدن را ظاهر ميوه تعيين مينمايد . رنگ ميوه به بنفش تيره تغيير رنگ ميدهد و يا از سبز به رنگ خاك متمايل شده و از براقي پوست ميوه ، كاسته خواهد شد . ميوه مدت مديدي ميتواند بر روي درخت بماند . ولي نرم شدن ميوه موقعي است كه پس از چيدن از درخت اتفاق مي افتد . چيدن ميوه بدون زدگي و خراش در كارتن هاي يك رديفه و استانداردي نگهداري و حمل ميشوند .

نگهداري :
ميوه اواكادو در 21 درجه بمدت 6 تا 12 روز نرم ميشود و در 5 درجه بمدت 30 تا 40 روز نرم خواهد شد . درجه حرارت براي نگهداري ميوه ها 4 تا 7 درجه است و در درجات پايين تر ميوه ها لطمه خواهند خورد و رطوبت نسبي براي اينگونه انبارهاي نگهداري بين 85 تا 90 درصد ميباشد .

افات و بيماريها :

يكي از بيماريهاي عمده اواكادو پوسيدگي ريشه است .( Phytophthhora Cinnamoni Rand )
براي پيشگيري اين بيماري از احداث باغ در اراضي ابگير پرهيز نمود . از افات عمده مگس مديترانه اي ، تريپس ،

ارزش غذايي اواكادو
-------------------------
اناليز
100 گرم اواكادو

انرژي ( Kcal )
43

پروتئين ( g )
600

الياف
3

كربن هيدرات ( g )
6/4

چربي ( g )
8/13

اسيدهاي چرب غير اشباع( g )
8/11

اسيدهاي چرب اشباع ( g )
2/2

مواد معدني

منيزيم
36

پتاسيم
477

سديم
1/5

مس
34/.

كلسيم
5/9

روي
61/.

اهن
75/.

فسفر
5/36

منگنز
20/.

ويتامينها

ويامين A Viamin A ( IU )
343

نياسين Niacin ( mg )
68/1

(mg ‌ ) ويتامين B6 Vitamin B6
24/.

اسيد فوليك (mg )
04/.

اسيد پاتونيك (mg )
96/.

اسيد تي ايين (mg )
1/.

روبوفووين (mg )
1/.

ويتامين C (mg )
2/10

ويتامين E (mg )
92/2

منبع گزارش ، برگرفته از سايت ها


این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 23 اسفند 1393 - 20:46 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: شنبه 22 مرداد 1390 - 21:34    عنوان: پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت و ميوه آواكادو از زبان ويكي پديا

آوکادو نام درخت و ميوه اين درخت است. اين درخت در مناطق گرم و استوايی می‌رويد و ميوه‌ای سبز رنگ با هسته‌ای درشت دارد.آواکادو (پرسی آمريکانا) درختی است که ميوه آن در گونه گياهان گل‌دار طبقه‌بندی می‌شود. اين گياه بومی آمريکای مرکزی و مکزيک است و تا ۲۰ متر رشد می‌کند و رشد خيلی سريعی دارد. اين گياه هميشه برگهای سبز دارد که طول آنها به ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. گلهای آن نامشخص (ناپيدا) و به رنگ زرد مايل به سبز و به عرض ۵ تا ۱۰ ميلی‌متر است. ميوه گلابی شکل آن از نظر گياه‌شناسی يک سته يا شفت است که ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر طول دارد.
تهال‌های اين گياه در دهه ۴۰ شمسی از اکوادر وارد ايران شد ولی در ابتدا دچار سرما زدگی شد ولی بعد از گذشت چند سال با اب و هوای منطقه مورد کشت مقاومت ايجاد کرده که هر کدام از اين درختان در حال حاضر ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ عدد ميوه توليد می‌کنند. در ايران بيش از ۵۰ هکتار در استان مازندران به باغهای آووکادو اختصاص دارد و هر ساله حدود ۱۰۰ تن ميوه توليد می‌شود
کد:
http://fa.wikipedia.org/wik


-----------------
ميوه آواكادو به نقل از منابع انگليسي و عربي


For the place in California, see Avocado, California. For the Pearl Jam album, see Pearl Jam (album). The avocado (Persea americana) is a tree native to Central Mexico, classified in the flowering plant family Lauraceae along with cinnamon, camphor and bay laurel. Avocado or alligator pear also refers to the fruit (botanically a large drupe that contains a large seed) of the tree, which may be pear-shaped, egg-shaped or spherical. Avocados are commercially valuable, and are cultivated in tropical and mediterranean climates throughout the world, producing a green-skinned, pear-shaped fruit that ripens after harvesting. Trees are partially self-pollinating and often are propagated through grafting to maintain a predictable quality and quantity of the fruit.
Contents

Kingdom: Plantae
Phylum: Angiosperms
Class: Magnoliids
Order: Laurales
Family: Lauraceae
Genus: Persea
Species: P. americana

History
P. americana, or the avocado, originated in the state of Puebla, Mexico. The native, undomesticated variety is known as a criollo, and is small, with dark black skin, and contains a large seed.[3] The oldest evidence of avocado use was found in a cave located in Coxcatlán, Puebla, Mexico, that dates to around 10,000 BC. The avocado tree also has a long history of cultivation in Central and South America; a water jar shaped like an avocado, dating to AD 900, was discovered in the pre-Incan city of Chan Chan. The earliest known written account of the avocado in Europe is that of Martín Fernández de Enciso (c.1470–c.1528) in 1518 or 1519 in his book, Suma De Geographia Que Trata De Todas Las Partidas Y Provincias Del Mundo. The first written record in English of the use of the word 'avocado' was by Hans Sloane in a 1696 index of Jamaican plants. The plant was introduced to Indonesia in 1750, Brazil in 1809, the Levant in 1908, and South Africa and Australia in the late 19th century.
Etymology
The word 'avocado' comes from the Mexican Spanish aguacate which in turn comes from the Nahuatl word ahuácatl (scrotum, a reference to the shape of the fruit). Avocados were known by the Aztecs as 'the fertility fruit'. In some countries of South America, such as Argentina, Bolivia, Chile, Peru, and Uruguay, the avocado is known by its Quechua name, palta. In other Spanish-speaking countries is known by the Mexican name and in Portuguese it is abacate. The fruit is sometimes called an avocado pear or alligator pear (due to its shape and the rough green skin of some cultivars). The Nahuatl ahuacatl can be compounded with other words, as in ahuacamolli, meaning avocado soup or sauce, from which the Mexican Spanish word guacamole derives. It is known as Butter Fruit in parts of India.

Cultivation
The tree grows to 20 m (69 ft), with alternately arranged leaves 12 centimetres (4.7 in) – 25 centimetres (9.8 in) long. The flowers are inconspicuous, greenish-yellow, 5 millimetres (0.2 in) – 10 millimetres (0.4 in) wide. The pear-shaped fruit is 7 centimetres (2.8 in) – 20 centimetres (7.9 in) long, weighs between 100 grams (3.5 oz) – 1,000 grams (35 oz), and has a large central seed, 5 centimetres (2.0 in) – 6.4 centimetres (2.5 in) long.
The subtropical species needs a climate without frost and with little wind. High winds reduce the humidity, dehydrate the flowers, and affect pollination. When even a mild frost occurs, premature fruit drop may occur, although the Hass cultivar can tolerate temperatures down to −1°C. The trees also need well-aerated soils, ideally more than 1 m deep. Yield is reduced when the irrigation water is highly saline. These soil and climate conditions are available only in a few areas of the world, particularly in southern Spain, Portugal, Crete, the Levant, South Africa, Peru, parts of central and northern Chile, Vietnam, Indonesia, parts of southern India, Sri Lanka, Australia, New Zealand, the Philippines, Malaysia, Central America, the Caribbean, Mexico, California, Arizona, New Mexico, Texas, Florida, Hawai'i, and Ecuador. Each region has different types of cultivars.

Harvest and postharvest
An average avocado tree produces about 500 avocados annually. Commercial orchards produce an average of seven tonnes per hectare each year, with some orchards achieving 20 tonnes per hectare.[12] Biennial bearing can be a problem, with heavy crops in one year being followed by poor yields the next. The avocado tree does not tolerate freezing temperatures, and can be grown only in subtropical or tropical climates.The avocado is a climacteric fruit (the banana is another), which means it matures on the tree, but ripens off the tree. Avocados used in commerce are picked hard and green and kept in coolers at 3.3 to 5.6°C (38 to 42°F) until they reach their final destination. Avocados must be mature to ripen properly. Avocados that fall off the tree ripen on the ground. Generally, the fruit is picked once it reaches maturity; Mexican growers pick Hass-variety avocados when they have more than 23% dry matter, and other producing countries have similar standards. Once picked, avocados ripen in a few days at room temperature (faster if stored with other fruits such as apples or bananas, because of the influence of ethylene gas). Some supermarkets sell pre-ripened avocados which have been treated with synthetic ethylene to hasten ripening. In some cases avocados can be left on the tree for several months, which is an advantage to commercial growers who seek the greatest return for their crop; but if the fruit remains unpicked for too long it falls to the ground.

Breeding
The species is only partially able to self-pollinate because of dichogamy in its flowering. This limitation, added to the long juvenile period, makes the species difficult to breed. Most cultivars are propagated via grafting, having originated from random seedling plants or minor mutations derived from cultivars. Modern breeding programs tend to use isolation plots where the chances of cross-pollination are reduced. That is the case for programs at the University of California, Riverside, as well as the Volcani Centre and the Instituto de Investigaciones Agropecuarias in Chile.
The avocado is unusual in that the timing of the male and female flower phases differs among cultivars. There are two flowering types, "A" and "B". "A" cultivar flowers open as female on the morning of the first day and close in late morning or early afternoon. Then they open as male in the afternoon of the second day. "B" varieties open as female on the afternoon of the first day, close in late afternoon and reopen as male the following morning.
"A" cultivars: Hass, Gwen, Lamb Hass, Pinkerton, Reed.
"B" cultivars: Fuerte, Sharwil, Zutano, Bacon, Ettinger, Sir Prize, Walter Hole.
Certain cultivars, such as the Hass, have a tendency to bear well only in alternate years. After a season with a low yield, due to factors such as cold (which the avocado does not tolerate well), the trees tend to produce abundantly the next season. In addition, due to environmental circumstances during some years, seedless avocados may appear on the trees.[16] Known in the avocado industry as "cukes", they are usually discarded commercially due to their small size.[17]
Propagation and rootstocks
While an avocado propagated by seed can bear fruit, it takes roughly four to six years to do so, and the offspring is unlikely to resemble the parent cultivar in fruit quality. Rootstocks are propagated by seed (seedling rootstocks) and also layering (clonal rootstocks). After about a year of growing in a greenhouse, the young plants are ready to be grafted. Terminal and lateral grafting is normally used. The scion cultivar grows for another 6–12 months before the tree is ready to be sold. Clonal rootstocks have been selected for specific soil and disease conditions, such as poor soil aeration or resistance to the soil-borne disease (root rot) caused by Phytophthora.

Growing indoors
Often, avocados are grown from pits indoors. This is often done by removing the pit from a ripe, unrefrigerated avocado. The pit is then stabbed with three or four tooth picks, about one third of the way up. The pit is placed in a jar or vase with tepid water. In four to six weeks, it should split and out should come roots and a sprout. If there is no change by this time, the avocado pit is discarded. Once the stem has grown a few inches, it is placed in a pot with soil. It should be watered every few days. Avocados have been known to grow large, so owners must be ready to repot the plant several times.

Diseases
Avocado trees are vulnerable to bacterial, viral, fungal and nutritional diseases (excesses and deficiencies of key minerals). Disease can affect all parts of the plant, causing spotting, rotting, cankers, pitting and discoloration.Cultivation in California. The avocado was introduced from Mexico to the U.S state of California in the 19th century, and has become an extremely successful cash crop. About 59,000 acres (24,000 hectares) – some 95% of United States avocado production – is located in Southern California, with 60% in San Diego County. Fallbrook, California, claims the title of "Avocado Capital of the World", and both Fallbrook and Carpinteria, California, host annual avocado festivals.

Hass
While dozens of cultivars are grown, the Hass avocado is today the most common. It produces fruit year-round and accounts for 80% of cultivated avocados in the world. All Hass avocado trees are descended from a single "mother tree" raised by a mail carrier named Rudolph Hass, of La Habra Heights, California. Hass patented the productive tree in 1935. The "mother tree", of uncertain subspecies, died of root rot and was cut down in September, 2002. Hass trees have medium-sized (150–250 g), ovate fruit with a black, pebbled skin. The flesh has a nutty, rich flavour with 19% oil. A hybrid Guatemalan type, it can withstand temperatures to −3°C (26°F). Its tree size is 6 by 4 meters.

Gwen
A seedling bred from Hass x Thille in 1982, Gwen is higher yielding and more dwarfing than Hass in California. The fruit has an oval shape, slightly smaller than Hass (100-200g), with a rich, nutty flavor. The skin texture is more finely pebbled than Hass, and is dull green when ripe. It is frost-hardy down to −1°C (30°F).

Pinkerton
First grown on the Pinkerton Ranch in Saticoy, California, in the early 1970s, Pinkerton is a seedling of Hass' Rincon. The large fruit has a small seed, and its green skin deepens in color as it ripens. The thick flesh has a smooth, creamy texture, pale green color, good flavor and high oil content. It shows some cold tolerance, to −1°C (30°F) and bears consistently heavy crops. A hybrid Guatemalan type, it has excellent peeling characteristics.

Reed
Developed from a chance seedling found in 1948 by James S. Reed in California, Reed has large, round, green fruit with a smooth texture and dark, thick, glossy skin. Smooth and delicate, the flesh has a slightly nutty flavor. The skin ripens green. A Guatemalan type, it is hardy to 30°F. Tree size is about 5 by 4 meters.

B cultivars
Bacon
Developed by a farmer, James Bacon, in 1954, Bacon has medium-sized fruit with smooth, green skin with yellow-green, light tasting flesh. When ripe, the skin remains green, but darkens slightly, and fruit yields to gentle pressure. It is cold-hardy down to −5°C (23°F).

Ettinger
A Mexican/Guatemalan cross seedling of Fuerte, this cultivar originated in Israel, and was put into production there in 1947. Mature trees tolerate four hours at −6°C (21°F). The fruit has a smooth, thin, green skin that does not peel easily. The flesh is very pale green.

Fuerte
A Mexican/Guatemalan cross originating in Puebla, the Fuerte earned its name, which means strong in Spanish, after it withstood a severe frost in California in 1913. Hardy to 26°F, it has medium-sized, pear-shaped fruit with a green, leathery, easy to peel skin. The creamy flesh of mild and rich flavour has 18% oil. The skin ripens green. Tree size is 6 by 4 meters.

Sharwil
Predominantly Guatemalan, with some Mexican race genes, Sharwil was selected in 1951 by Sir Frank Sharpe at Redland Bay, southern Queensland, Australia. The name "Sharwil" is an amalgamation of Sharp and Wilson (J.C. Wilson being the first propagator). Scions were sent from Australia to Hawaii in 1966. A medium-sized fruit with rough green skin, it closely resembles the Fuerte, but is slightly more oval in shape. The fruit has greenish-yellow flesh with a rich, nutty flavor and high oil content (20–24%), and a small seed. The skin is green when ripe. It represents more than 57% of the commercial acreage in Hawaii, and represents up to 20% of all avocados grown in New South Wales, Australia. It is a regular and moderate bearer with excellent quality fruit, but is sensitive to frost. Disease and pest resistance are superior to Fuerte.

Zutano
Originated by R.L. Ruitt in Fallbrook in 1926, this Mexican variety is hardy to −4°C (25°F). The large, pear-shaped fruit has a shiny, thin, yellow-green skin that peels moderately easily. The flesh is pale green with fibers and has a light flavor.
Other cultivars
Other avocado cultivars include Spinks. The fruit of the cultivar Florida, grown mostly outside California, is larger and rounder, with a smooth, medium-green skin, and a less-fatty, firmer and fibrous flesh. These are occasionally marketed as low-calorie avocados. Historically attested varieties (which may or may not survive among horticulturalists) include the Challenge, Dickinson, Kist, Queen, Rey, Royal, Sharpless, and Taft.
Avocado-related international trade issues
After the North American Free Trade Agreement (NAFTA) went into effect in 1994, Mexico tried exporting avocados to the US. The US government resisted, claiming the trade would introduce Tephritidae fruit flies that would destroy California's crops. The Mexican government responded by inviting USDA inspectors to Mexico, but the U.S. government declined, claiming fruit fly inspection was not feasible. The Mexican government then proposed to sell avocados only to the northeastern US in the winter (fruit flies cannot withstand extreme cold). The US government balked, but gave in when the Mexican government started erecting barriers to US corn.
Another argument is that the lower prices generated by Mexican (and Chilean) imports would increase the popularity of avocados outside of California, thereby assuaging the loss of profits due to the new competition.
Today, avocados from Mexico are allowed in all 50 states, because USDA inspectors in Michoacán (where 90% of Hass avocados from Mexico are grown), have cut open and inspected millions of fruit in Uruapan, and found no problems. Imports from Mexico in the 2005–2006 season exceeded 130,000 tonnes.In 2009, Peru joined Chile and Mexico as an exporter of avocados to the US.
Avocados once were more expensive in the US than in most other countries, because those consumed in the US were grown almost exclusively in California and Florida, where land, labor and water are expensive. The avocado tree requires frequent, deep watering to bear optimal amounts of fruit, particularly in spring, summer, and fall; and due to the increased costs for water in Southern California versus those of prior decades, it is now a costly crop to grow. California produces about 90% of the United States' avocado crop.
Internationally, avocado exports are dominated by Mexico.
Culinary uses
This section needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding reliable references. Unsourced material may be challenged and removed. (March 2009)
Avocado, raw (edible parts)

مواد معدني و غذايي موجود در ميوه آواكادو Nutritional value per 100 g (3.5 oz)

Energy 670 kJ (160 kcal)
Carbohydrates 8.53 g
- Sugars 0.66 g
- Dietary fiber 6.7 g
Fat 14.66 g
- saturated 2.13 g
- monounsaturated 9.80 g
- polyunsaturated 1.82 g
Protein 2 g
Thiamine (Vit. B1) 0.067 mg (5%)
Riboflavin (Vit. B2) 0.130 mg (9%)
Niacin (Vit. B3) 1.738 mg (12%)
Pantothenic acid (B5) 1.389 mg (28%)
Vitamin B6 0.257 mg (20%)
Folate (Vit. B9) 81 μg (20%)
Vitamin C 10 mg (17%)
Calcium 12 mg (1%)
Iron 0.55 mg (4%)
Magnesium 29 mg (8%)
Phosphorus 52 mg (7%)
Potassium 485 mg (10%)
Zinc 0.64 mg (6%)

The fruit of horticultural cultivars has a markedly higher fat content than most other fruit, mostly monounsaturated fat, and as such serves as an important staple in the diet of various groups where access to other fatty foods (high-fat meats and fish, dairy, etc.) is limited.
A ripe avocado yields to gentle pressure when held in the palm of the hand and squeezed. The flesh is prone to enzymatic browning; it turns brown quickly after exposure to air. To prevent this, lime or lemon juice can be added to avocados after they are peeled.
The fruit is not sweet, but fatty, and distinctly yet subtly flavored, and of smooth, almost creamy texture. It is used in both savory and sweet dishes, though in many countries not for both. The avocado is very popular in vegetarian cuisine, as substitute for meats in sandwiches and salads because of its high fat content.
Generally, avocado is served raw, though some cultivars, including the common Hass, can be cooked for a short time without becoming bitter. Caution should be used when cooking with untested cultivars; the flesh of some avocados may be rendered inedible by heat. Prolonged cooking induces this chemical reaction in all cultivars.
It is used as the base for the Mexican dip known as guacamole, as well as a spread on corn tortillas or toast, served with spices.
In the Philippines, Brazil, Indonesia, Vietnam, and south India (especially the coastal Kerala and Karnataka region), avocados are frequently used for milkshakes and occasionally added to ice cream and other desserts. In Brazil, Vietnam, the Philippines[21] and Indonesia, a dessert drink is made with sugar, milk or water, and pureed avocado. Chocolate syrup is sometimes added.
In Ethiopia, avocados are made into juice by mixing them with sugar and milk or water, usually served with Vimto and a slice of lemon. It is also very common to serve layered multiple fruit juices in a glass (locally called spreece) made of avocados, mangoes, bananas, guavas and papayas. Avocados are also used to make salads.
Avocados in savory dishes, often seen as exotic, are a relative novelty in Portuguese-speaking countries, such as Brazil, where the traditional preparation is mashed with sugar and lime, and eaten as a dessert or snack. This contrasts with Spanish speaking countries, such as Mexico or Argentina, where the opposite is true and sweet preparations are often unheard of.
In Australia and New Zealand, it is commonly served in sandwiches, on toast, or with chicken. In Ghana, it is often eaten alone in sliced bread as a sandwich. In Sri Lanka, well ripened flesh, thoroughly mashed with sugar and milk, or treacle (a syrup made from the nectar of a particular palm flower) was once a popular dessert.
In Mexico and Central America, avocados are served mixed with white rice, in soups, salads, or on the side of chicken and meat. In Peru, they are consumed with tequeños as mayonnaise, served as a side dish with parrillas, used in salads and sandwiches, or as a whole dish when filled with tuna, shrimp, or chicken. In Chile, it is used as a puree with chicken, hamburgers, and hot dogs; and in slices for celery or lettuce salads. The Chilean version of Caesar salad contains large slices of mature avocado. In Kenya, the avocado is often eaten as a fruit, and is eaten alone, or mixed with other fruits in a fruit salad, or as part of a vegetable salad. In Iran, it is used as a rejuvenating facial cream.A puree of the fruit was used to thicken and flavor the liqueur Advocaat in its original recipe, made by the Dutch population of Suriname and Recife, with the name deriving from the same source.
Avocado slices are frequently added to hamburgers, tortas, hot dogs, and carne asada. Avocado can be combined with eggs (in scrambled eggs, tortillas or omelettes), and is a key ingredient in California rolls and other makizushi ("maki", or rolled sushi).
In southern Africa, Avocado Ritz is a common dish.
In the United Kingdom, the avocado became widely available in the 1960s when it was introduced by Marks and Spencer under the name 'avocado pear'. However, many customers tried to use it as a dessert ingredient like other pears (e.g. with custard), and complained to the store that it was inedible. As a result, Marks and Spencer dropped the word 'pear' and labelled it simply 'avocado'[citation needed].
Nutritional value
Avocados have diverse fats. For a typical avocado:
About 75% of an avocado's calories come from fat, most of which is monounsaturated fat.
Avocados also have 60% more potassium than bananas. They are rich in B vitamins, as well as vitamin E and vitamin K.
Avocados have a high fiber content among fruits – including 75% insoluble and 25% soluble fiber.
A fatty triol (fatty alcohol) with one double bond, avocadene (16-heptadecene-1,2,4-triol), is found in avocado.
High avocado intake was shown in one study to lower blood cholesterol levels. Specifically, after a seven-day diet rich in avocados, mild hypercholesterolemia patients showed a 17% decrease in total serum cholesterol levels. These subjects also showed a 22% decrease in both LDL (harmful cholesterol) and triglyceride levels and 11% increase in HDL (helpful cholesterol) levels. Additionally a Japanese team synthesised the four chiral components, and identified (2R, 4R)-16-heptadecene-1, 2, 4-triol as a natural antibacterial component.
As a houseplant
While not particularly popular, the avocado tree can be grown domestically and used as a (decorative) houseplant. The pit germinates in normal soil conditions or partially submerged in a container of water. In the latter method, the pit sprouts in four to six weeks, at which time it is planted in fertile soil such as potting soil. The plant generally grows large enough to be prunable; however, it does not bear fruit unless it has ample sunlight. Home gardeners can graft a branch from a fruit-bearing plant to speed maturity, which typically takes four to six years to bear fruit. To obtain fresh avocado produce, however, more than one tree must be cultivated for crosspollination.
Toxicity to animals
Avocado leaves, bark, skin, or pit are documented to be harmful to animals; cats, dogs, cattle, goats, rabbits, rats, birds, fish, and horses can be severely harmed or even killed when they consume them. The avocado fruit is poisonous to some birds, and the American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA) lists it as toxic to many animals including cats, dogs, and horses. Avocado is an ingredient in AvoDerm dog food. and cat food. However, the ASPCA has declined to say whether this food is safe or not.
Avocado leaves contain a toxic fatty acid derivative, persin, which in sufficient quantity can cause equine colic and, without veterinary treatment, death.[37] The symptoms include gastrointestinal irritation, vomiting, diarrhoea, respiratory distress, congestion, fluid accumulation around the tissues of the heart, and even death. Birds also seem to be particularly sensitive to this toxic compound. Feeding avocados or guacamole to any nonhuman animal should be avoided completely. Negative effects in humans seem to be primarily in allergic individuals.
Co-evolution
The avocado may be an example of an 'evolutionary anachronism', a fruit adapted for ecological relationship with now-extinct large mammals (such as the giant ground sloth or the Gomphothere). Most large fleshy fruits serve the function of seed dispersal, accomplished by their consumption by large animals. There are some reasons to think that the fruit, with its mildly toxic pit, may have co-evolved with Pleistocene megafauna to be swallowed whole and excreted in their dung, ready to sprout. No extant native animal is large enough to effectively disperse avocado seeds in this fashion. If so, the avocado occupies a similar ecological niche to the mango of Asia.
.
کد:
http://en.wikipedia.org/wiki/Avocado[/code

===========
فوايد آوكادو از ويكي پدياي عربي

فوائد الأفوكاد
على الرغم من أن الكثيرين يتجنبون الأفوكادو، نظراً لارتفاع نسبة الدهون فيه، إلا أن معظمها من الدهون الأحادية غير المشبعة المفيدة للصحة، ولصحة القلب بشكل خاص، ويحتوي نصف ثمرة أفوكادو كبيرة على 20 غراماً من الدهون، لكن ثلثي هذه الدهون أحادية غير مشبعة، وهي خالية من الكوليسترول. كما تحتوي نصف ثمرة أفوكادو كبيرة على ضعف كمية الألياف الغذائية الموجودة في تفاحتين، والمعروف أن الألياف الغذائية مهمة جداً في ضبط مستويات السكر في الدم، وفي الوقاية من الإمساك ومن سرطان القولون. أظهرت الأبحاث الحديثة أن الأفوكادو، مصدر مهم للمواد الكيميائية النباتية، التي تحمل اسم (بيتا سيتوستيرول) وهي تساعد على خفض مستويات الكوليسترول السيئ في الدم. وقد نشرت مجلة دكتور العلمية في عددها الأخير نتيجة الدراسة الميدانية التي أجريت على مجموعتين من النساء وأثبتت الدراسة أن المجموعة التي أعتمدت في غذائها على ثمرة الأفوكادو أنخفض مستوى الكوليسترول بنسة 8.2%، كذلك أنخفض أيضا مستوى عنصر اللايبوبروتين الضار قليل الكثافة والذي يسبب انسداد الشرايين بنسبة 9.1%، بينما انخفض معدل الكوليسترول في المجموعة الثانية والتي لم تتناول الأفوكادو بنسبة 4.9% فقط بينما انخفض عنصر اللايبوبروتين بنسبة 2.6% فقط. الأفوكادو غني جداً بمضادات الأكسدة(غلوتاثيون) الذي يساعد من التخفيف من أعراض الشيخوخة المبكرة، وعلى مكافحة بعض أشكال السرطان، ومرض القلب، ويعود ذلك إلى كون مضادات الأكسدة قادرة على إبطال مفعول الجزيئات الحرة الضارة التي تهاجم الخلايا السليمة.
يحتوي الأفوكادو على كمية كبيرة من اللوتين، وهو واحد من (الكارروتينويدز) الذي يقي من الإصابة بسرطان البروستاتا، ومن إعتام عدسة العين، ومن تلف الخلايا البصرية، وبالتالي من العمى الذي يصيب المتقدمين في السن. يعتبر الأفوكادو واحداً من المصادر المهمة لفيتامين E، ويكفي نصف ثمرة كبيرة، لتوفير كل ما يحتاج إليه الجسم في اليوم، من هذا الفيتامين للأكسدة. الأفوكادو غني بفيتامينات أخرى خاصة الفيتامين B، وبالأملاح المعدنية الضرورية، مثل البوتاسيوم والمغنسيوم. الأفوكادو سهل الهضم، ينشط الكبد، ويساعد على تصريف الفضلات من الأمعاء، ويقضي على الغازات. يعتبر الأفوكادو غذاء شبه كامل، يساعد على ترميم الخلايا، وينصح بتناوله أثناء فترة النقاهة من الأمراض. الأفوكادو يسهم في تهدئة الأعصاب، وفي التخلص من التوتر. وفوائد الأفوكادو لا تنحصر في مجال تناوله كطعام، وذلك لأنه يتمتع بخصائص أخرى، تجعل منه علاجاً خارجياً أيضا.

[عدل] أخطارها على الحيوانات
هناك أدلة موثقة على أن الحيوانات مثل القطط والكلاب والأبقار والماعز والأرانب والطيور والببغاوات، والأسماك وخاصة الخيل يمكن ان تكون شديدة الضرر أو حتى قاتلة عندما تستهلك أوراق الافوكادو اللحاء والجلد. وثمرة الافوكادو سامه إلى الطيور في بعض الحالات حتى على الصعيد العملي يجب تجنب اطعامها للطيور، وذلك لأن الافوكادو تحتوي على أوراق سامة مشتقه من الأحماض الدهنية المعروفة باسم persin، التي إذا تواجدت بكميه كافية يمكن ان تسبب المغص وأحيانا الموت عند عدم توفر علاج بيطري، وتشمل الأعراض تلبك معوي والتقيؤ والاسهال وضيق الجهاز التنفسى، وتراكم السوائل حول انسجه القلب وقد يؤدي أحيانا إلى الموت، الطيور تكون ذات حساسيه خاصة لهذا المركب السام، آثاره السلبيه على الإنسان تظهر فقط على الاشخاص الحساسين لهذه الثمرة.

[عدل] القيمة الغذائية للأفوكادو
يحتوي كل 100 غرام من الأفوكادو أي نصف ثمرة على 220 وحدة حرارية، 20 غرام من الدهون، 3 غرامات من الألياف الغذائية، 250 ملليغراماً من البوتاسيوم، 33 ملليغراماً من المغنيزيوم، 16 ملليغراماً من الكالسيوم، ملليغرام واحد من الحديد، 0.6 ملليغرام من الزنك، 11 ملليغرام من فيتامين (C)، 1.8 ملليغرام من فيتامين (E)، 0.70 ملليغرام من فيتامين (B1)، 0.16 ملليغراماً من فيتامين (B2)، ملليغرامان من فيتامين (B3)، 0.8 ملليغرام من فيتامين (B5)، 0.05 ملليغرام من فيتامين (B9

[عدل] استعمالاتها
يستعمل اللب اللحمي الأصفر المائل إلى الخضرة إما طازجاً للسلطة وفاتح للشهية، كما يستخدم كمعجون لترطيب وتغدية وعلاج الجل

کد:
http://ar.wikipedia.org/wik
i
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: شنبه 22 مرداد 1390 - 22:13    عنوان: پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

: آشنايي با ميوه و درخت آواكادو

!كليات گياه شناسی
آووکادو درختی است که ارتفاع آن به حدود 6 متر می‌رسد و در قسمتهای گرم آمريکا و برزيل و غرب هندوستان پرورش مي يابد. منشاء آووکادو آمريکای جنوبی بوده که از آنجا به نواحی ديگر دنيا راه يافته است. برگهای اين درخت ضخيم و سبز و گلهای آن کوچک و سبز رنگ است. ميوه آن مانند گلابی و دارای پوستی سخت به رنگ سبز تيره و يا سياه است در حدود 400 نوع مختلف آووکادو وجود دارد که بعضی از آنها درای پوست صاف و سبز رنگ بوده ولی پوست برخی از آنها سياه و خشن است. مدرکی در دست است که نشان می‌دهد ماياها و اينکاها از اين ميوه استفاده می‌کرده‌اند.

ترکيبات شيميايی
آووکادو چرب است و دارای اسيدهای آمينه مختلف مانند سيستين ، تريپتوفان ، و تيروزين می‌باشد. در تحقيقات جديدی که انجام شده وجود چند نوع آنتی بيوتيک در آووکادو ثابت شده است. دانه گياه دارای مقدار کمی روغن است. اين روغن غليظ و سفت و به رنگ زرد مايل به سبز بوده که درای بو و طعمی مطبوع است. روغن دانه آووکادو دارای حدود 7 درصد روغنهای اشباع شده مانند اسيد پالمتيک Palmitic و اسید استئاريک Steraric Acid ،‌اسيد آراشيديک Arachidic Acid ، اسيد ميريستيک Myristic Acid و در حدود 80 درصد روغنهای اشباع نشده مانند اسيد اولئيک Oleic Acid و اسيد لينولئيک Linoleic Acid می‌باشد.

درختان آوکادو
درختان آوکادو متعلق به نواحی استوايی و نيمه استوايی می‌باشند که با تعدادی استثنا ، در مناطقی که نسبتا فاقد سرما هستند سازگار می‌شوند. مکزيک بزرگترين توليد کننده آوکادو در جهان محسوب می‌شود. تولید تجاری این ميوه در آمريکا که دومين تولبد کننده عمده ابن ميوه می‌باشد تقرببا به فلوريدا و کاليفرنيا محدود می‌شود. همچنين مقادر بسياری کمی از اين ميوه در تگزاس و هاوايی توليد می‌شود. فصول متناوب رويش گونه‌های مختلف اين ميوه در فلوريدا و کاليفرنيا باعث شده تا تقريبا در تمام سال اين ميوه را داشته باشيم و قيمت آن در ماههای تابستان به پايين‌ترين حد خود می‌رسد.

گزينش و نگهداری
بيشتر آوکادويی که شما در بازار می‌بينيد سفت و نرسيده هستند چون احتمال فساد و خرابی آنها کمتر است. زمانی که آوکادو خيلی سفت است برای رسيدن به چند روز زمان نياز دارد اما آوکادویی که با کمی فشار فرو رود، پخته است. اگر فشردن اين ميوه گودالهای بزرگی در سطح آن ايجاد نمايد نشان‌دهنده پخته بودن بيش از حد ميوه است که در اين صورت برای پورا مناسب می‌باشد. آوکادوی سفت و نپخته بايد دردمای اتاق نگهداری شود و معمولا برای رسيدن به سه تا شش روز زمان نياز است.
آوکادو را به همراه یک عدد سيب ، موز ، گوجه فرنگی يا گلابی داخل پاکت کاغذی بگذاريد اين ميوه‌ها تولید گاز اتيلن می‌کنند که فرآيند رسيده شدن آوکادو را تسريع می‌کند. هرگز آوکادو را داخل یخچال نگذاريد زيرا با اين کار هرگز رسيده نمی‌شوند. آوکادوی رسيده بايد حداکثر مدت يک هفته در يخچال نگهداری شود. آوکادوی خوب درشت است و مقدار زيادی رطوبت دارد. اگر پوست آن شکسته نشوند خود ميوه آسيب نخواهد ديد.

گونه‌های آوکادو
در فلوریدا و کاليفرنيا گونه‌های مختلفی از آوکادو رشد می‌کند که دارای پوست سبز روشن تا سياه هستند که بعضی از آنها دارای بافت صاف و بعضی ديگر زبر می‌باشند و اندازه آنها از چند اونس تا چندین پوند متفاوت است. مقدار چربی گونه‌های کاليفرنيا به ميزان قابل ملاحظه‌ای بيشتر بوده و بنابراين خامه‌ای‌تر و خوش طعم‌تر از آوکادوهای درشت فلوريدا هستند که محتوی آب ، چربی کمتر و لذا طعم بی‌مزه‌تری می‌باشند.

گونه‌های کاليفرنيا
آوکادوهای Bacon: اندازه متوسط دارند شکل آنها بيضی و دارای پوستی نازک ، سبز و نرم و گوشتی سبز- زرد می‌باشند.
آوکادوهای Fuerte: پوستی نازک ، نرم و سبز تيره دارند و شکل آنها شبيه گلابی با گوشتی خامه‌ای به رنگ سبز روشن می‌باشد که تا وزن يک پوند ديده می‌شوند.
آوکادوهایGwen: از نظر طعم ، ظاهر و بافت شبيه انواع Hass هستند فقط اندازه آنها بزرگتر است. رنگ پوست آنها در زمان رسيدن نيز سبز باقی می‌ماند. پوست سبز ، زبر و ضخيم است اما گوشتی خامه‌ای و قابل انعطاف به رنگ سبز – طلائی دارند.
آوکادوهای Hass: معروف‌ترين گونه کاليفرنيا محسوب می‌شود که در طول سال وجود دارند. پوست آنها در زمان رسيده سياه و زبر است و يک پوند وزن دارند. شکل آنها بيضی و اندازه آنها از متوسط تا درشت است.

آوکادوهایPinkerton: درشت هستند و شکل آنها مانند گلابی دراز است پوست آنها سبز رنگ با ضخامتی متوسط است که قدری زبر هستند. گوشت آن خامه مانند به رنگ سبز روشن است.

آوکادوهای Reed: درشت و گرد هستند و دارای پوستی به رنگ سبز تيره و تاحدی زبر می‌باشند . گوشت اين گونه از آوکادو روغنی است.

آوکادوهای Zutano: درشت بوده و پوستی صيقلی به رنگ سبز- طلائی دارند و شکل آنها مانند گلابی است که گوشتی به رنگ سبز کم‌رنگ و بافت نرم دارا می‌باشد.

گونه‌های فلوريدا
گونه‌هایی که در فلوريدا کشت می شوند از انواع غرب هند یا پيوندی Guatemalan و غرب هند هستند. مهمترين آنها از نظر تجاری Booth8 ، Choquette ، Hall, Lula, Monroe, Pollock و Simmonds می‌باشند. آوکادوهای Lula ريز تا متوسط و شبيه گلابی هستند که گاهی اوقات دارای يک گرده هستند. پوست آنها تقريبا نرم و گوشتی کم‌رنگ تا زرد مايل به سبز دارند.

خواص داروئی
جوشانده برگهای آووکادو قاعده آور است.
آووکادو تقويت کننده معده است.
نفخ و گاز معده را از بين می‌برد.
برای درمان يرقان مفيد است.
جوشانده برگهای آووکادو اسهال خونی را برطرف می‌کند.
آووکادو تقويت کننده بدن است.
آووکادو رشد بچه‌ها را جلو می‌اندازد زيرا دارای مواد معدنی بسياری است
منبع گزارش مجله رشد
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:20    عنوان: پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت سيب

در آب و هوای معتدل رشد مناسبی دارد . در کليه اراضی عمل می آيد و درخاکهای شنی رسی نتيجه بهتری دارد . در اراضی خيلی مرطوب شاخ و برگ اين درخت رشد زياد نموده و باعث نقصان ميوه ميگردد . فاصله بين درختان سيب بستگی به ارقام کاشته شده آن دارد . تکثير اين درختان به وسيله پيوند صورت ميگيرد که پايه از سيب ديگر نتيجه بهتریخواهد داد . پيوند های مناسب برای اين درخت اسکنه – لوله ای یا شکمی است. دقت در امر هرس درخت سيب عينا مانند هرس درخت گلابی است .

منبع گزارش

کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:26    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت مو
درخت مودر آب و هوای معتدل و گرم بهتر رشد می کند اما با توجه به کاشت باغداران منطقه نمايان است که دوگونه از آن برای منطقه ما سازگاری بهتری دارد که ميتوان به انگور خوشناو و سياه مريوان و سردشت يا کشمشی مياندوآب اشاره کرد. خاک رسی- شنی به همراه مقداری مواد آلی برای آن مناسب است . اين درخت به آب کمی نياز دارد و آب اضافی برای آن مضر می باشد . تکثير مو به وسيله کاشت قلمه صورت ميگیرد . باغداران در چند سال اخير مو را بيشتر به روش سنتی می کاشتند اما امروزه با توسعه صنعت ميوه کاری و پيشرفت علم باغداری روش جديدی بر آن ارجحيت پيدا کرده است . در اين روش هنگام پاييز محل کاشت بايد تا عمق 70 سانتيمتری برگردان شده و کود حيوانی حداقل حدود 50 تن در هکتار به زمين داده شود ، اگر زمين رسی باشد بايد مقداری ماسه نرم نيز جهت نفوذ پذيری بيشتر خاک تا عمق معين با آن مخلوط کرد .
کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:28    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت گردو
اين درخت در نواحی معتدل و نيمه سردسيری و نقاطی که خطر يخبندان بهاره نيست ، بايد کاشته شود چون جوانه های آن در مقابل سرما مقاوم نيستند و خيلی زود سياه شده و از بين ميروند . و برای مناطق سردسير بايد نوع دير رس آن کاشته شود چون خطر سرمای بهاره زياد است . اراضی شنی و قابل نفوذ برای کاشت اين درخت مناسب هستند ، نهالی که از گردو به دست آمده کاملا خواص پايه مادری را دارد و گاها بر روی آن نيز می توان پيوند زد که مناسب تربن نوع پيوند برای آن شکمی می باشد .
درخت آلوبالو و گيلاسهر دو در آب و هوای سردو معتدل و گرم رشد کرده و محصول مناسب می دهد ولی در کل نواحی عمده برای محصول دهی بهتر آنها نواحی کوهستانی ميباشد . خاک سبک و شنی برای کاشت اين درختان بسيار مناسب است اين دو درخت هم با بذر و هم با پيوند تکثير ميابند . آلوبالو و گيلاس را ميتوان روی انواع مختلف آلوبالو پيوند زد ، در ايران بهترين پايه آن آلوبالوی تلخه ميباشد ، و درکل آلوبالوهای ترش با اندازه های ريز برای پايه اين درختان مناسب است .
کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050 

 
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:29    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت گلابی :

مقاومت اين درخت به سرما زياد است . ولی گل آن به سرما حساس می باشد . در اراضی شنی رشد خوبی کرده ولی اراضی شنی خشک يا رسی مرطوب برای اين نبات مطلوب نيست . تنها راه تکثير آن نهال پيوندی است ، که پيوند اسکنه و شکمی برای آن مناسب بوده اما پيوند شکمی گيرايی بهتری دارد . چنانچه نهال از کاشت بذر بعمل آيد خواص پايه مادری ندارد . برای تهيه پايه اين درخت کاشت بذر گلابی ، به پايه زالزالک مناسب می باشد . فاصله بين درختان گلابی 4 تا 5 متر درنظر گرفته می شود . ريشه اصلی گلابی طويل است ، لذا در سالهای اوليه کاشت ريشه های فرعی آن کم بوده و گرفتن آن مشکل است . در اين صورت در سالهای اوليه دو سه بار باید نهال در خزانه های انتظار جابه جا کرد تا به تدريج ريشه اصلی آن کوتاه شده و ريشه های فرعی رشد بيشتری نمايند . در هرس زمستانی يا هرس خشک ، شکل درخت تعادل بين قسمتهای آن راتعين و در تابستان با انجام هرس سبز ، نواقص هرس خشک برطرف می شود .

کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:30    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت زرد آلو :

اين درخت در هوای گرم رشد بيشتر و اثر مطلوب تری دارد ، و در مناطق سردسير حتی الامکان بايد در مقابل آفتاب کاشته شود. در اراضیبا نفوذ پذيری بيشتری رشد بهتردارد . کاشت بذری آن برای توليد ميوه مناسب نبوده و بايد بر روی آن پيوند صورت گيرد که پايه های پيوندی مناسب برای اين درخت خود زرد آلو يا هلو ميباشند .درخت بادام
اين درخت قبل از اينکه برگهایش ظاهر شوند گلهايش باز می شوند و در نتيجه سرمای غافلگير کننده بهاره آن از بين می برد، بنابراين درخت را بايد در مناطق معتدل و عاری از سرمای ناگهانی بهاره کاشت . هوای خشک برای اين درخت نتيجه مناسب داده چون مقاومت اين درخت در مقابل خشکی زياد است و در ضمن زمين کاشت اين درخت بايد قابل نفوذ باشد . تکثير بادام بوسيله پيوند صورت ميگيرد و پايه های مناسب برای اين درخت هسته بادام و زرد آلو می باشد ، پيوند لوله ای يا شکمی برای آن مناسب است .

کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:32    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

درخت هلو :

در آب و هوای گرم بهتر رشد می کند ، کشاورزان بايد درختان هلو را به فرم های پهن کوتاه پرورش دهند . درخت هلو بايد در اراضی قابل نفوذ که زود گرم ميشوند کاشته شود. انواع بيشتر آن توسط پيوند تکثير ميابد که پايه های آن را ميتوان از هلو ، شليل يا بادام تهيه نمود ، هلو دارای ارقام زياديست که بايد پيوندی مناسب و تجاری و بازار پسند برای آن انتخاب شود .

کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 07:36    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

آلبالو :
آلبالو نام درخت و ميوه‌ای است بومی جنوب غرب آسيا و اروپا با نام علمی Prunus cerasus . میوه آن ترش مزه و سرخ رنگ است. بلندی درخت آن ۴ تا۱۰ متر است. صد گرم آلبالو ۱۶ گرم مواد قندی،۸۵/۰ گرم پروتئين و ۶/۸ کالری دارد. بعلاوه صد گرم آن حدود ۵۰ ميلی گرم کلسيم، ۲۰ ميلی گرم فسفر، ۱ ميلی گرم آهن، ۴۰۰ واحد بين‌المللی ويتامين A ، ۱۴/۰ ميلی گرم تيامين، ۱۲/۰ ميلی گرم ريبوفلاوين، ۵ ميلی گرم ويتامين C و نيز مقداری سديم،منيزيم، پتاسيم، مس، روی و املاح ديگر دارد. برای آلبالو خواص زيادی ذکر کردهاند که از جمله می‌توان به ارزش آن در درمان التهاب کليه، ناراحتيهای کبد، معده و روده و نيز بيماريهای تبدار اشاره کرد. دم آلبالو خاصيت ادرار آور داشته و از قديم به ارزش آن توجه داشتهاند. از آلبالو برای تهيه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و موارد ديگر استفاده می‌شود.
آلبالو از نظر گياه شناسی بسيار به گيلاس شبيه است. آلبالو بومی نواحی بين دريای خزر و دريای سياه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به ساير نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، يوگسلاوی و آلمان می باشد.

گياه شناسی :
آلبالو گياهی خزان پذير با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. آلبالو از نظر حجم در مقايسه با گيلاس جای کمتر
در ارتفاع 2/ 4 متر بعضی از ارقام بسيار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمين دليل در چيدن ميوه بعضی ارقام نيازی به نردبان نمی باشد و ميتوان درخت را خم کرد و ميوه آنرا چيد. گل روی اسپورهای سـالهای قبل و همچنين روی شــاخه های ســال قبل هم تشکيل می شود. گلها بصورت 5-3 تايی در يک جوانه ظاهر و گلها دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و يک مادگی است. بر عکس گيلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقيح نيازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو ميتواند گل گيلاس را تلقيح کند. گل آلبالو معمولاً ديرتر از ساير ميوه های هسته دار باز می شود بهمين دليل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. ميوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی يا کوتاهی دم تقسيم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.

اقليم :
نياز سرمايی آلبالو بين 1600-600 ساعت زير 7 درجه سانتيگراد می باشد. تابستان های خشک و خنک برای اين درخت مناسب است. مقاومت به سرما در حد سيب است. ريشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گيلاس دارای مقاومت بيشتری است و ريشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق 5/1 متر گسترش می يابد.

ازدياد :
آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پيوند قابل ازدياد است. آلبالوهای معمولی بيشتر بصورت پاجوش ازدياد ميگردد. ولی ارقام جديد آلبالو از قبيل آلبالو گيسی و آلبالو مجارستان (سيکانی مجی-اردی جوبيليوم و بوترمو) با پيوند روی پايه آلبالو تلخ(محلب) ازدياد می يابد و پيوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.

کاشت و تربيت درختان آلبالو :
فاصله کاشت در آلبالو 5*4 و یا 5*5 است. زمان انتقال نهال به زمين اصلی از پاييز و پس از ريزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد. درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت بايد اين شاخه های جانبی را قطع کرد. آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم 6-5 شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقيه حذف ميگردد.

هرس :
هرس در آلبالوهای بارور مطرح نيست و به غير از شاخه های شکسته شده و يا بيمار بقيه حفظ ميگردد. ميوه آلبالو روی شاخه های يکساله و اسپورها تشکيل ميگردد. بهترين شاخکهای ميوه ده روی شاخه های 3-2 ساله قرار دارد. هر چه از عمر اين شاخکها ميگذرد کم بارتر می شوند. عمر شاخکهای روی ساقه های افقی، بيشتر از شاخکها روی ساقه های عمودی است. پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و ميوه دهی رسيد هر ساله شاخه ها بايد 20-10 سانتيمتر رشد داشته باشد تا خاصيت ميوه دهی ادامه یابد.

آبياری :
نياز آبی آلبالو با گيلاس برابر است اگر چه مقاومت به خشکی در آلبالو بيشتر از گيلاس است.

برداشت :
محصول آلبالو را بايد وقتی برداشت کرد که کاملاً رسيده باشد. رنگ ميوه رسيده قرمز تيره است. زمان رسيدن ميوه حدود 90 روز پس از تمام گل درخت می باشد. متوسط وزن هر ميوه 6-5 گرم و متوسط هر درخت 30 کيلوگرم است. برداشت معمولاً با دست انجام می شود. آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بيش از95% آن به مصرف تهيه آب ميوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.

کد:
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?t=94050
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: پنج‌شنبه 17 شهریور 1390 - 11:23    عنوان: پاسخ به «باغباني : روش كاشت و پرورش نهال، روش كاشت ميوه آواكادو» پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455

كاشت درختان ميوه بعنوان يك كارحسنه و خير

كاشت درختان ميوه بعنوان يك امر حسنه و رواج ان عملي است معنوي و در مذهب ما به فرم هاي متنوعي بيان شده و در قديم مردم با اين اعتقاد درختان زيادي ميكاشتند و بخش از ان براي عموم وقف ميشده. درتوسعه اين امر خيرو حسنه شهرداري ها ميتوانند بعنوان الگوي نمونه پيش قدم شوند و پروژه هاي اجتماعي در اين موازات رسم و عملي سازند كه به هزينه زيادي نياز ندارد. درشهرستان هاي كوچك بطورحتم فضا و مكانهاي عاطل و باطلي هست كه شهرداري انجا را به كاشت درختان ميوه ميتوانند اختصاص دهند و از نيروي انساني دواطلب در ايجاد ان كمك گيرند. مردم خير نيز با دل و جان به شهرداري ها كمك خواهند كرد. اين باغهاي كوچك ميوه و يا در واقع باغك هاي محدود و پراكنده براي مصارف عام الخير بطور مثال ميتواند از ميوه هايي كه در هر منطقه بخوبي و فراواني رشد ميكند را شامل باشدبطور مثال چندين درخت گيلاس ، زردالو، توت، سيب ، گردو بادام كاشته شود تا عموم از ان بهره مند شوند. كودكاني يكي از مهترين گروه اجتماعي هستند كه به اين مكانها علاقه مند هستند و چه مصرف كننده اي و چه كسي مهمتر و بهتر از كودكان؟ كودكان هميشه به مواد غذايي يعني ميوه كه سرشار از ويتامين ومواد معدني و املاح و قندي سالم است نيازمند و علاقه مند هستند. اين دسته سياست ها تجاربي است كهن كه بسياري از كشورها از بسياري سالها بدان اقدام مينمايند تا افراد كم درامد جامعه با اين روشها به ميوه و ويتامين دسترسي داشته باشند و اينگونه روشها اقدامات موثري در بهبود و افزايش سلامتي عمومي است. به اين جهت دربسياري كشورها شهرداري ها گوشه و كنار شهر و در بخشي از خيابانها و مزارع ها هميشه درختان ميوه عام المنفعه اي ميكارند تاعموم از ان بهره مند شوند. بخصوص افراد كم درامد بيشتر از اين اماكن در فصل بهار و تابستان استفاده ميكنند. طبق عرف عمومي هر كس مقداري ميوه چيده و به راه خود ادامه ميدهد. اينگونه نيست كه يك فرد همه ميوه ها را چيده وبراي كسي چيزي باقي نماند وكسي چيزي هم نگويد. هدف از كاشت اينگونه درختان ميوه رفاه عموم است. مذهب ما براي اينگونه حسنات و خيرات راههاي زيادي پيش پاي ما قرار داده. شهرداري ها براي اجراي چنين اقداماتي ميتوانند از جوانان كه خالص و پر انرژي هستند كمك گيرد. دسته ديگر تشكل هاي مردمي هستند كه ميتوانند در چنين اقداماتي سهيم و شريك شده و بار شهرداري را سبك تر سازند. كارهاي زيادي روي زمين مانده كه چشم براه قلبهاي با ايمان و با همتي است امده و استين بالا زده وان را با اعمال حسنه خويش از پيش پا بردارند. خير العمل نمازمان با اين اعمال حسنه تكميل ميشود....... مولف

-------------------------------



توصيفات درخت گيلاس

درخت گيلاس علاوه بر داشتن ميوه و محصول بعنوان يك درخت زينتي نيز محسوب ميگردد. اين درخت داراي پيكره و شاخه و برگهاي زيبايي است كه براي شهرارايي مصارف زيادي دارد. ميوه اين درخت در اشكال و رنگهاي متقاوتي توسط كارشناسان باغباني در رنگهاي زرشگي، قرمز، زرد و سرخ (دو رنگه مانند گيلاس اصفهان)، سفيد و صورتي به ثبت رسيده است.



پيشينه تاريخي درخت گيلاس سرزمين پارس ميبوده.



Der kultivierte Kirschbaum stammt aus dem östlichen Persien und dem Balkan.

خاستگاه اين درخت از سرزمين پارس و بالكان ميباشد.



کد:
http://www.parkett.com/kirsche-parkett.php




اين درخت در 200 نوع وجود داشته و از رده گل روزيان ميباشد. كه به مرور در سراسر اسيا ، بخش مديترانه واروپا ، افريقاي شمالي تكثير و توسعه يافته.اين درخت چون داراي چوب سفت و محكم و زيبايي است در بين نجاران از شهرت و جايگاه مهمي برخوردار است. از ان تا به امروز براي ساختن مبلمان و قفسه هاي زيبا همچنان استفاده ميشود.بخشي از اين درخت هاي كاشته شده براي تزئين پاركها استفاده ميشود و در فصل بهار داراي گلها و شكوفه هاي زيبايي است و در فصل پائيز برگهاي درختان گيلاس به رنگهاي زيبايي ظاهر ميشود.در بسياري از پاركهاي ما جاي درختان گيلاس زيبا بخصوص گيلاس سياه و يا گيلاس اصفهاني خالي است.



انواع ان شامل

درخت گيلاس سياه،است كه در مكزيك، اروپا، امريكاي مركزي مي رويد و تا ارتقاع پنجاه تا هشتاد پايي رشد ميكند گلهاي معطر و خوش بوي و زيباي ان نيز به بهار طراوت خاصي مي بخشد و ميوه اب دار ان براي مصارف غذايي استفاده ميشود.

گيلاس تزئيني با گلهاي معطراست كه در ژاپن قدمت چند صدساله دارد.

درخت شكوفه اي گيلاس كه بيشتر جنبه تزئيني داشته و در ژاپن ميرويدواز جايگاه خاصي برخوردار است و به تدريج به كشورهاي ديگر نيز راه يافته.Kwan Zan ناميده ميشود



Yoshino نوع ديگر گيلاس تزئيني معطر و خوش بوست كه خاستگاه ان ژاپن و چين است.



پرورش درخت گيلاس در حياط خانه ها و باغها

گيلاس درخت مهرباني است كه هم در بهار و هم در فصل تابستان به خانواده شورو شادي وصف نشدني فراواني مي بخشد و با محصول خوش طعم خود براي كودكان لذت بخش است. در پائيز رنگهاي الوان برگهاي اين درخت جلوه اي زيبا به حياط خانه و باغ ميبخشد.

براي كاشت اين درخت بايد بخش افتاب گير و زهكشي شده وحدالمقدور مسطح ايي انتخاب شود. محدوده دايره وار چند متري را براي اين كاشت اين درخت تعيين نمائيد تا درخت فضاي كافي براي رشد داشته باشد. شيوه كاشت اين درخت مثل درختچه گل روز و گل سرخ است . ابتداء دو برابر بعد ريشه كه به شكل كلافي است گودالي عميق ايي را كنده و ان را از پيش با مقداري كود حيواني و پهن گاو و اب سيراب سازيد تا درخت براي مدت طولاني از كود و رطوبت كافي بهره مند شده و ريشه ها دچار بي ابي نشوند. بعد به ارامي نهال گيلاس را در درون اين گودال قرار دهيد و مراقب باشيد ريشه ها نشكنند. بعد روي ريشه را به ارامي با خاك پر كرده و خوب با پا فشار دهيد تا فضاي خالي وحباب هوايي باقي نماند و مراقب باشيد كه ريشه ها خوب در اب ايي كه در گودال ريخته ايد فرو روند. مراقب باشيد تا بخش غضروفي درخت چند سانت از خاك بيرون باشند. كاشت اين درخت را با كمك فرد ديگرانجام دهيد تا درخت قائم و سالم توسط فردي در گودال قرار گرفته و فرد ديگر درون گودال را پر نمايد. بعد از اينكه جايگاه درخت خوب محكم شد دور درخت را ابياري كنيد. اين نهال بايد هرروز به اندازه كافي آبياري شود تا ريشه ها نخشكند

هرس درخت گيلاس

هرس اين درخت در ميوه دهي نقش بارزي را دارد. هرس درست اين گياه توسط باغبانان ماهر باعث كاهش اتلاف انرژي درخت و فوران مواد قندي به شاخه هاي اصل ميشود. اگر درخت غلط هرس شود امكان دارد ميوه كمتري دهد و يا در سالهاي اول ميوه ندهد.به اين دليل اين كار را به فرد ماهري واگذار نمائيد تا در اواخر فصل زمستان درخت را هرس نمايد.. شاخه هاي اصلي كه از يك منشع رشد ميكنند نبايد قطع شود. بلكه بايد فقط شاخه هاي فرعي قطع گردد. روش هرس چتري است. هرقدر شاخه ها در بخش راست و چپ حفظ و با طنابي به جايي بسته شوند تا شكل چتري درخت بهتر حفظ و ميوه بيشتري دهد. ......مولف

-------------------

روش كاشت درخت گيلاس

شرايط خاک :

ريشه گيلاس ، همانند سایر میوه های هسته دار به نسبت سطحی بوده به 5/1-1 متر خاک نیاز دارد . برای درخت گیلاس خاک های لمونی شنی ارجح می باشد و همچنین باید گفت که عدم زهکشی به گیلاس آسیب وارد می آورد .

شرایط آب و هوایی:

این گیاه در مناطقی که زردالو و هلو به خاطر سرما رشد خوبی ندارند به خوبی رشد کرده و شایان ذکر است که در مناطقی که دارای تابستان های خنک و خشک هستند بهتر رشد می کند . از نظر مقاومت در برابر سرما ، گیلاس بین هلو ( حدود 21- درجه سانتی گراد ) و گلابی ( دمای 30- درجه سانتی گراد ) قرار دارد در حالی که گیلاس با 500 تا 1500 ساعت دمای کمتر از 7 درجه سانتیگراد از استراحت بیرون می آید .

افزایش درخت گیلاس :

افزایش درخت گیلاس به طور معمول از راه پیوند و گاهی به روش قلمه گیری و خوابندن انجام می شود . مهمترین پایه ها عبارتند از : گیلاس معمولی یا مازارد ( Mazzard ) و محلب ( P.mahaleb ) .

اندازه درختان پیوندی ، بر حسب قدرت و رقم پایه ، از خیلی بزرگ تا پاکوتاه تغییر می کند .

پیوند :

پیوند زدن عبارت است از متصل کردن دو قسمت گیاهی به صورتی که آن دو قسمت ، با باز زایی در محل اتصال ، با هم یکی شده ، به عنوان گیاهی جداگانه ، به رشد ادامه دهند .

در درخت گیلاس می توان از انواع پیوند اسکنه – سپری – پوست – نیمانیم و لوله ای استفاده کرد که ما در اینجا به معرفی برخی از این پیوند ها می پردازیم .

پیوند اسکنه :

یک شکاف عمودی در پایه ایجاد می شود به طوری که از مرکز چوب بگذرد . دو عدد پیوندک تهیه کرده و طوری در دو سوی شکاف قرار می دهند که لایه های زاینده روی هم قرار گیرند . پیوندگاه و نوک پیوندک ها را با چسب پیوند می پوشانند .


پیوند سپری :

در پایه یک برش T مانند زده می شود . پیوندک را از گیاه مورد نظر می گیرند و از بالا در شکاف پایه به طرف پایین وارد می کنند تا جفت شود . محل مورد نظر باید بسته شود .


پیوند پوست :

در فصلی که گیاه پوست می دهد پوست را با یک برش عمودی از چوب جدا می کنند . پیوندک را طوری تبیه می کنند که در یک سوی آن یک برش کوتاه وجود داشته باشد . سوی دیگر پیوندک ، " شانه " نام دارد . پیوندک را در زیر پوست قرار داده و میخ می زنند ، سپس پیوندگاه را با چسب می پوشانند .


پیوند نیمانیم :

برش شیبداری در پایه زده می شود . پیوندک را نیز طوری برش می دهند که با پایه جفت شود . پیوندگاه را باید بست و با چسب پیوند پوشاند .


چسب پیوند :

باید به این نکته اشاره شود که پس از پیوند در اکثر پیوند ها باید از چسب پیوند نیز استفاده شود . چسب های پیوند در دو گونه موجود هستند :

1- چسب های گرم : نوع سفت این چسب از مواد صمغ 25/2 کیلوگرم – موم237 گرم – روغن خام بزرک 235 میلی لیتر – دوده 28 گرم – چسب ماهی 42 گرم پس از مخلوط کردن این مواد با هم ،آن را در ظرفی روغن مالی شده یا با کاغذ چوب پوشانیده شده می گذاریم تا به حالت جامد درآید . در این حالت می توان آن را به قطعات ریز جداکرده . و در هنگام مصرف آن را گرم کرده و با یک قلموی نقاشی پیوند گاه را پوشانید .

2- چسب سرد : موادی به نام چسب باغبانی در بازار موجود هستند که امولسیونی از زفت ( قیر معدنی ) و آب می باشند . پس از استفاده از این چسب ، آب آن تبخیر شده و لایه ای از زفت در پیوندگاه برجای می ماند . بارش باران چسب را می شوید بنابراین باید پس از بارش باران دوباره چسب زده شود و یا از چسب گرم استفاده گردد .

نکته : هیچگاه نباید از موادی که برای سقف ساختمان ها به کار گرفته می شوند و ظاهری شبیه چسب پیوند دارند برای پوشش پیوندگاه استفاده کرد .

قلمه :

قلمه بخشی از ساقه ، برگ یا ریشه است که از گیاه مادری جدا شده و در شرایط مناسب برای ربیشه زایی قرار می گیرد .

قلمه ساقه :

از معمول ترین قلمه ها ، قلمه ساقه است که در آن قسمتی از ساقه را که دارای جوانه جانبی یا انتهایی است از گیاه مادری جدا ساخته ، برای ریشه زایی در محیطی مناسب قرار می دهند تا پس از ایجاد ریشه به صورت گیاهی جداگانه رشد کند . قلمه ساقه را می توان در مرحله های مختلف رشد گرفت .

خواباندن :

یکی از روش های گیاه افزایی است که در آن ساقه را در حالی که به گیاه مادری متصل است در خاک مرطوب یا پیت قرار می دهند تا ریشه دار شود و پس از آنکه ریشه کافی تولید کرد آن را از گیاه مادری جدا می کنند تا به عنوان گیاهی جداگانه به رشد خود ادامه دهد .

پیت :

پیت یا تورب عبارت است از باقیمانده های گیاهان آبزی باتلاق ها و مرداب ها که زیر آب به حالت نیمه پوسیده و تجزیه شده به جا مانده است و از خورد شده آن ها را پس از استخراج ، در آمیخته های خاک گلدانی به کار می برند . از میان انواع پیت در ایران پیت خزه از همه معروف تر است که دارای رنگ قهوه ای بوده و ظرفیت نگهداری آبی حدود 10 برابر وزن خشکش را دارد . این ماده اسیدی و با واکنشی برابر 8/3 تا 5/4 است مقدار کمی نیتروژن دارد و فسفر و پتاسیم آن ناچیز است بنابراین بیشتر به منظور نگهداری آب به خاک گلدان ها اضافه می شود .

خواباندن شیاری :

این شیوه خواباندن ، از یک شاخه گیاه مادری ، بیش از یک گیاه جدید به دست می دهد .

روش کار بدین ترتیب است که شاخه های جوان را به طور طولی در شیاری کم ژرفا قرار داده ، با 5 تا 10 سانتیمتر خاک مرطوب می پوشانند . هر چه شاخه بیشتر رشد کند خاک بیشتری روی آن می ریزند و قسمت انتهایی شاخه به طور معمول از زمین بیرون گذاشته می شود . از هر جوانه شاخه خوابانده ، گیاه جدیدی ایجاد می گردد و از زمین بیرون می آید . در اینجا نیز با زخم کردن قسمت زیرین ساقه ، ریشه زایی را آسان می کنند . در غیر این صورت ، ریشه از پایین شاخه ای که از جوانه شاخه رشد کرده ، ایجاد می گردد .


پیرایش هرس درخت گیلاس :

پیرایش هرس درخت گیلاس در ایران مرسوم نیست و در سایر نقاط دنیا نیز کوشش می شود میزان پیرایش در سطح حداقل نگه داشته شود ، زیرا پیرایش شدید به ویژه در سال های اولیه باعث دیر به بار نشستن گیاه و کم شدن مقدار محصول می گردد . پیرایش این میوه به شکل شلجمی باعث می شود که شاخه ها محکمتر گردد و برداشت مکانیکی آسانتر گردد .

شکل شلجمی :

این شکل بیشتر در میوه کاری و برای محدود کردن ارتفاع درخت و گسترده نمودن تاج آن به کار می رود . در این روش پس از آنکه نهال ترکه ای در زمین کشت شد ، سر آن را در فاصله ای حدود 150-120 سانتیمتری زمین قطع می سازند . در سال بعد ، تولید تعدادی شاخه های فرعی می کند که در زمستان تعدادی از آنها را که از رشد چند جوانه بالایی حاصل شده و زاویه بسته و رشد عمودی دارند ، حذف و از بقیه 2 تا 5 شاخه را که با تنه زاویه نزدیک به عمودی داشته باشند ودر اطراف تنه اصلی واقع شده و با یکدیگر 30-20 سانتیمتر فاصله عمودی داشته و به عنوان شاخه اصلی درخت آینده گزینش و بقیه را از ته قطع می کنند . شاخه های برگزیده اگر طولشان از حدود 30 سانتیمتر بیشتر باشد . باید با هرس سر زنی کوتاه کرد تا به نوبه خود منشعب شده ، استخوان بندی درخت را تشکیل می دهند . و لی اگر خیلی کوتاه باشند باید این عمل را به بعد موکول ساخت . در این شکل پیرایش به مجرد اینکه شاخه ای بر دیگران مسلط و از آنها بزرگتر باشد باید سر آن را قطع و نقش پیشاهنگ را به شاخه دیگر واگذار کرد . این طرز پیرایش سبب می شود که درخت در تمام جوانب خود دارای شاخه های قوی بشود و شاخه ها بتوانند محصول زیادی تولید کرده و در برابر وزن آن و نیز فشار های خارجی به راحتی مقاومت کنند .


مراحل پیرایش درخت به روش شلجمی . پیکان ها محل ایجاد برش ها را نشان می دهند

میوه :

از نظر باغبانی ، میوه عبارت است از قسمت گوشتی و خوراکی یک گیاه چند ساله که به طور معمول به صورت تازه مصرف می شود و در به وجود آمدنش قسمت های مخلف گل تاثیر مستقیم دارند .

نحوه تشکیل میوه :

چون میوه ها کوچک هستند باید تعداد زیادی از گل ها تلقیح و تبدیل به میوه شوند تا یک محصول اقتصادی تولید گردد و بدین لحاظ در این گیاهان تنک کردن ضرورتی ندارد . گل های گیلاس بطور معمول بعد از سایر میوه های هسته دار باز می شوند .

بیشتر ارقام گیلاس خود سترون هستند و نیاز به درخت گرده زا دارند . گرده افشانی توسط حشرات انجام می شود و برای تولید میوه کافی نیاز به کندو گذاری دارد .

شکوفه ها به صورت جانبی روی سیخک های کوتاه ایجاد می شوند .


نحوه تشکیل میوه گیلاس روی سیخک ها

فاصله کشت :

فاصله کشت در درختان قوی گیلاس ، می توان انتظار 25-20 تن محصول سالانه را داشت که البته به دلیل مساعد نبودن یک یا چند عامل محیطی و یا زراعی مقدار میوه تولید شده به طور معمول بسیار کمتر از این حد می باشد .

مهمترین ارقام بومی کشت گیلاس در ایران :

در ایران حدود 50 رقم گیلاس شناخته شده است که از مهمترین این ارقام بومی می توان به : گیلاس های " سیاه مشهد " ، " صورتی لواسانات " ، " سیاه شبستر " و " زرد دانشکده کرج " اشاره کرد .

از ارقام خارجی ، که کشت آنها در ایران رواج دارد : " بینگ " و " پروتیوا " از بقیه مهمتر هستند .

آمار ها :

میانگین میزان تولید محصول گیلاس در ایران ، آمریکا و جهان از سال 1991 تا 2001 میلادی ( تن ) :


محصول
ایران
آمریکا
جهان

گیلاس
5/175930
176957
5/1661514


برگرفته شده از کتاب اصول باغبانی- انتشارات دانشگاه شیراز- چاپ چهاردهم 1385 - صفحه 15

مهمترین کشور های تولید کننده محصول گیلاس و آلبالو:

آمریکا
آلمان
ایتالیا
یوگسلاوی
فرانسه


برگرفته شده از کتاب اصول باغبانی- انتشارات دانشگاه شیراز- چاپ چهاردهم 1385 - صفحه 16

میانگین سطح زیر کشت محصول گیلاس در ایران ، آمریکا و جهان از سال 1991 تا 2001 میلادی ( هکتار ) :

محصول
ایران
آمریکا
جهان

گیلاس
5/19365
5/21799
موجود نمی باشد


برگرفته شده از کتاب اصول باغبانی- انتشارات دانشگاه شیراز- چاپ چهاردهم 1385 - صفحه 18

میانگین عملکرد محصول گیلاس در ایران ، آمریکا و جهان از سال 1991 تا 2001 میلادی ( کیلوگرم در هکتار ) :

محصول
ایران
آمریکا
جهان

گیلاس
8993
8138
5157


برگرفته شده از کتاب اصول باغبانی- انتشارات دانشگاه شیراز- چاپ چهاردهم 1385 - صفحه 19

در سال 1376 گیلاس در بین میوه های هسته دار با تولید 230 هزار تن مقام اول را داشته است .

برگرفته شده از کتاب اصول باغبانی- انتشارات دانشگاه شیراز- چاپ چهاردهم 1385 - صفحه 20

صادرات گیلاس درایران :

در حال حاضر صادرات گیلاس و آلبالو به 17 کشور جهان انجام می شود .

منبع :

دکتر مرتضی خوشخوی ، دکتر بیژن شیبانی ، دکتر ایرج روحانی ، دکتر عنایت الله تفضلی – 1385- اصول باغبانی – مرکز نشر دانشگاه شیراز – شابک : 9-185-462-964

پیوست :

ارزش غذايي گيلاس :

ميوه گيلاس سرشار از پتاسيم مي­باشد (خديوي خوب و همكاران، 1386) و در بين ميوه­هاي مناطق معتدله يکي از غني­ترين آنها از نظر منيزيم مي­باشد. ميوه سرشار از ويتامين A، C و B مي­باشد .

خواص درماني گيلاس :

قسمت دارويي گيلاس دم ميوه آن مي­باشد که به طول 5-3 سانتي متر، باريک و مدور به رنگ قهوه­اي روشن ديده مي شود که در دو طرف کمي برجستگي دارد. مواد متشکله شامل کاتشين تانن­ها، گلي کوزيدهاي سيانوژنيک، فلاونوئيدها، لکوآنتوسيانين، پورين­ها، اسيد ساليسيليک فنل­ها، آنيون­هاي کلروازت، كاتيون­هاي پتاسيم، آهن، كلسيم، منيزيم و سديم، مقداري ژنيستئين و پرونتين، اولئانوليك اسيد، نارينجنين و كورستين در دم گيلاس وجود دارد.

دم گيلاس به عنوان مدر مورد استفاده قرار مي­گيرد. در طب گذشته از دم گيلاس بعنوان مدر و دفع كننده سنگ مجاري ادراري استفاده مي­شده است. دم گيلاس به علت داشتن مقداري فلاونوئيد اثر ضد التهاب داشته و همچنين به علت داشتن املاح پتاسيم و سديم و املاح ديگر داراي خاصيت مدري نيز مي­باشد .

بیماری : Wilsonomyces carpophilus

روی درختان هسته دار هلو، زرد آلو، بادام ، شلیل ، گیلاس، آلو، گوجه سبز دیده می شود اهمیتش روی هلو ، زرد آلو و بادام بیشتر است.

علائم:
روی برگها و میوه ابتدا لکه هایی به رنگ قرمز و کوچک ظاهر می شود به تدریج بزگتر شده و قطرشان به 2-1 میلیمتر یا بیشتر می رسد روی برگها در اطراف این لکه ها هاله زرد رنگی بوجود می آید و دور لکه را می گیرد و قسمت داخلی لکه ، قهوه ای و بافت مرده می شود و می افتد و برگ حالت سوراخ سوراخ به خودش می گیرد.روی میوه لکه ها حالت خشن و کرکی به خود می گیرند.
در گیلاس ، آلبالو و گوجه سبز اینها معمولا کمی فرورفته و تیره رنگ هست.روی سرشاخه ها لکه ها به قطر 2-3 میلیمتر به رنگ ارغوانی ظاهر می شود که به تدریج باپیشرفت بیماری قسمت وسط این لکه ها ممکن است بافت مرده شود.جوانه های آلوده به رنگ قهوه ای تا قهوه ای تیره در می آیند و ممکن است بوسیله ترشحات صمغ مانندی پوشیده شوند و به حالت براق در بیایند.جوانه های آلوده معمولا می میرند و دیگه باز نمی شوند.
آلودگی جوانه و شاخه در هر موقع از پاییز تا بهار ممکن است انجام شود ولی آلودگی برگ و گل در بهار بعد از خارج شدن آنها از جوانه صورت می گیرد.زمستان گذرانی بصورت رشته های میسلیوم درشاخه ها و جوانه های آلوده انجام می شود و گاهی بصورت کنیدی روی سرشاخه ها و جوانه زمستان گذرانی می کند.
باران نقش مهمی در انتشار این بیماری دارد زیرا کنیدی ها با وزش باد جدا نمی شوند. در حالیکه قطرات باران تعداد زیادی از کنیدی ها را از کنیدی برها جدا می کند و پراکنده می سازد.روی یک درخت بارندگی نقش مهمی را در پراکنش آلودگی دارد ، آلودگی در پایین درخت خیلی بیشتر است .
کنترل:
سمپاشی پاییزه بعد از ریختن برگها برای جلوگیری از آلودگی های شاخه و جوانه ضروری است.
در آنهایی که آلودگیهای برگ و میوه مهم است سمپاشی بهاره لازم است.


سايت كشاورزي

--------------------------------------------------------------

نكات مهم در ايجاد باغ و كاشت درختان ميوه


وجود قدمت رويش و پرورش درختان ميوه در فلات ايران تنوع علمي، پيشرفت در اصلاح نژاد و ايجاد باغداري مدرن و پيشرفته، افق روشني پيش روي باغداران سخت كوش اين سرزمين قرار داده تا جايگاهي فرامنطقه اي از اصلاح ژنتيكي تا توليد صنعتي، محصولات گلخانه اي و انواع نهال و در نهايت ميوه و صادرات را رقم زنند.



عوامل اقليمي مؤثر در احداث باغ

1- درجه حرارت هوا

درجه حرارت هوا در فصول مختلف عاملي است كه انسان كمتر مي تواند در آن تأثير داشته باشد. لذا ضروري است كه قبل از احداث باغ آماري از ميانگين درجه حرارت هواي منطقه در فصول مختلف چندين سال گذشته را در دست داشته باشيم و پس از آن نوع رقم مورد نظر را انتخاب و غرس نماییم.

1-2- سرماي ديررس بهاره

سرما و يخبندان بهاره كه در موقع گل دادن درختان يا بعد از آن بروز مي كند بيش از سرماي پائيزه صدمه و خسارت وارد مي كند. لذا در مناطقي كه امكان بروز سرماهاي ديررس بهاره زياد است، بايستي از ارقام ديرگل جهت كشت استفاده نمود.

1-3-ميزان بارندگي

هر درخت به مقداري آب جهت ادامه حيات خود نياز دارد و در صورت كافي نبودن بارندگي ساليانه و يا نامنظم بودن اين بارندگي، در فصول معين سال بايستي كمبود آن با آبياري تأمين شود.

1-4- بادهاي موسمي

در بعضي مناطق، در فصولي از سال بادهاي شديدي مي وزد كه داراي اثراتي به شرح ذيل است:

الف- در فصل گلدهي باعث ريزش گل و ميوه مي شود.

ب- باعث به هم خوردن شاخه ها و زخمي شدن شاخه ها و ميوه ها مي شود.

ج- در حين سم پاش مشكل به وجود مي آورد.

د- باعث كج شدن ريشه ها و يا ريشه كن شدن درختان مي شود.

ه- مانع پرواز زنبور عسل و گرده افشاني مناسب مي شود.

1-5- تابش نور خورشيد

تابش نور خورشيد سبب انجام عمل فتوسنتز در گياه و در نتيجه تشكيل مواد غذايي در آن شده و از طرف ديگر باعث ايجاد شرايط مناسب براي فعاليت گياهان و گرم شدن زمين مي شود.

1-6- تگرگ و برف

برف و تگرگ در بعضي مناطق سبب شكستن شاخه ها و يا زخمي شدن ميوه ها و همچنين سبب ريزش گل و ميوه مي شود. اطلاع ازاين موضوع انتخاب گياهان مقاومتر را ايجاب مي كند.

1-7- رطوبت نسبي هوا

بالا بودن رطوبت نسبي هوا در ديررسي ميوه ها همينطور از نظر شيوع بيماري هاي قارچي مختلف در درختان ميوه حائز اهميت است.

1-8- ارتفاع از سطح دريا

درختان ميوه از نظر ارتفاع از سطح دريا هر كدام در حد معيني رشد و نمو مي نمايند و اين موضوع در انتخاب درختان مناسب براي منطقه اهميت فراواني دارد.

2- انتخاب زمين

بررسي نوع خاك و آزمايشات خاك شناسي از كار هاي ضروري در امر درختكاري است، زيرا خاك خود عاملي مؤثر در رشد و نمو درختان است. توجه به شيب و جهت شيب، وضعيت زهكشي و بالا بودن سطح آب زيرزميني هم از موارد مهم ديگر است که حتما باید مورد توجه قرار گیرد.

3- آب كافي و مناسب

ميزان آب مورد نياز درختان ميوه نسبت به نوع آنها متفاوت است. البته در زمين هايي كه آب مصرفي براي آبياري از آب هاي زيرزميني يا آب رودخانه تأمين مي شود،اطلاع از تركيبات شيميايي و مواد مختلف موجود در آن و نيز درجه حرارت آب لازم است.

4- عمليات تهيه ی زمين

پس از آنكه زمين از هر لحاظ براي درختكاري مناسب تشخيص داده شد، اولين كاری كه بايد انجام گيرد تسطيح آن است.

در زمين هاي با شيب تند، محل مورد نظر براي احداث به صورت تراس يا سكو درمي آيد كه هر تراس يا قطعه آن بايستي مسطح باشد. در زمين هايي كه شيب كمي دارند نيز در ابتدا بايد به تسطيح آن و از بين بردن ناهمواري هاي جزئي زمين اقدام كرد تا در اثر آبياري و يا بارندگي زمين شسته نشود، در غير اين صورت خاك قسمت هاي بالايي شسته شده و ريشه درختان بيرون مي مانند و خاك در قسمت هاي پائين جمع شده و آب ريشه ی درختان پائين دست را فرامي گيرد و به مرور زمان باعث خفگي درختان مي گردد.

پس از تسطيح زمين كه با وسايل مختلف انجام مي گيرد به عمليات ذيل مي پردازند.

4-1- تقويت خاك

با توجه به وضع خاك و مقدار مواد آلي موجود، به مقدار لازم حدود 25 تا30 تن كود حيواني در هر هكتار پخش مي شود و بلافاصله زمين به وسيله ی گاوآهن يا هر وسيله ی ديگر شخم زده مي شود. عمق اين شخم بايستي 35 سانتي متر باشد كه كود حيواني به زير خاك رفته تا مقداري از دسترسي علف هاي هرزي كه در لايه هاي سطحي رشد مي كند خارج شود و به ويژه در اصلاح لايه هاي عمقي مؤثر باشد.

4-2- اصلاح خاك

خاك زميني كه برای درختكاري استفاده مي شود نبايد خيلي سخت باشد و حداكثر ميزان رس آن از حدود 30 تا40 درصد بيشتر نباشد، همچنين بيش از حد شني بودن زمين نيز مناسب نيست. پس در صورتي كه زمين خيلي رسي يا شني باشد بايد نسبت به اصلاح آن اقدام كرد. براي زمين هاي رسي مي توان به آن كود حيواني و يا ماسه افزود و در صورت شني بودن مي توان با اضافه كردن مقداري رس يا كود حيواني آن را تا حدودي اصلاح نمود.

5- زمان كاشت درختان

موقع كاشت درختان با توجه به شرايط آب و هوايي در مناطق مختلف متفاوت خواهد بود. به طور كلي در موقع استراحت گياه مي توان به تغيير مكان آن اقدام نمود. معمولاً در مناطق سرد معتدل و يا مناطق سردي كه زمستان سخت دارند در دو فصل اواخر پائيز يا اواخر زمستان قبل از بيدار شدن درختان مي توان به اين كار مبادرت ورزيد. اگر سرماي زمستان به اندازه اي شديد نيست كه خطر يخبندان و سرما زدگی ريشه ی نهال را در پي داشته باشد، كشت درخت در اواخر پائيز مناسبتر است زيرا موجب جلوافتادن رشد نهال در بهار سال بعد مي شود. البته بايد دانست كه مركبات را پس از رفع خطر سرما و قبل از شروع فعاليت جديد گياه در زمين اصلي مي كارند.

6- فاصله ی درختان

درختان احتياج به نور، حرارت آفتاب به منظور افزايش دما، مواد غذايي و فضاي مناسب در خاك براي رشد و نمو ريشه و ساير قسمت هاي خود دارند و كشت درخت در فواصل كمتر و نامنظم مانع برآورده شدن نياز درخت از نظر نور، مواد غذايي و فضاي كافي براي ايجاد شاخ و برگ شده و از نظر اقتصادي مقرون به صرفه نيست. در تعيين فواصل عواملی به شرح ذيل موثر است:

6-1- رشد و نمو درخت

بعضي از درختان ميوه مثل گردو، گلابي، زردآلو و گيلاس در نتيجه ی رشد زياد فضاي زيادتري را اشغال مي نمايد و بايد فاصله آنها از یکدیگر بيشتر باشد.

6-2- شدت يا ضعف تابش نور خورشيد

در نقاطي كه هوا ابري است طبيعتاً نور خورشيد به مقدار كافي به درختان نمي رسد پس بايد فاصله درختان را بيشتر گرفت. و برعكس در مناطقي جنوب كشورمان كه نور و حرارت شديد و گرم و تشعشع زياد است، نور زياد به درختان باعث سوختن برگ و گاهي تنه ی درختان مي شود، بايد درختان را به هم نزديك كاشت.

6-3- نوع خاك

بهترين فاصله برحسب نوع خاك براي درختان معمولي تعيين گرديده كه اندازه ی حداكثر آن مخصوص خاك هاي حاصلخيز و عميق و حداقل آن مخصوص اراضي نامرغوب است.

6-4- نوع پايه

پايه اي كه پيوند بر روي آن انجام مي گيرد در تعيين فاصله مؤثر است. مثلاً وقتي گلابي برروي پايه (به) پيوند زده مي شود موجب پاكوتاه شدن گلابي مي گردد و در نتيجه فاصله ی لازم بين آنها كمتر خواهد بود يا پيوند زردآلو برروي زردآلو درخت حاصل تنومند شده و فاصله ی بيشتري مي خواهد اما زماني كه زردآلو بر روي پايه ی بادام پيوند شود به علت كمي جثه ی درخت حاصل شده، فاصله ی بين درختان كم در نظر گرفته مي شود.

براي نمونه فواصل لازم بين تعدادي از درختان ميوه در زيرآورده شده است و در صورت پاكوتاه بودن يا پابلند بودن آنها تغييراتي داده مي شود.



حداقل فاصله
حداكثر فاصله

سيب وگلابي بر روي پايه هاي بذري
5 متر
7 متر

هلو و آلبالو
5 متر
6 متر

زردآلو
5 متر
7 متر

بادام و گيلاس
6 متر
8 متر

مركبات
7 متر
8 متر

پسته
5 متر
7 متر

گردو معمولي
10 متر
12 متر

مو
2 متر
3 متر

انار
2 متر
4 متر




بعد از انتخاب محل باغ و آماده كردن زمين، اولين تصميم گيري به گونه ی ارقام درختاني كه بايد كاشته شوند، معطوف مي گردد.

7- نحوه كاشت درخت

پس از كندن چاله ها بايستي اقدام به غرس نهال نمود ولي قبل از آن بايد اقداماتي برای نتيجه گيري بهتر از كار صورت گيرد.

7-1- گونيا كردن زمين

براي اينكه عمليات داشت و برداشت در باغ در آينده به آساني انجام پذيرد، امكان استفاده از ماشين آلات مختلف در عمليات از قبيل سمپاشي و دفع علف هاي هرز و غيره ميسر باشد بايستي درختان را روي رديف كشت نمود.

براي اين منظور ابتدا در گوشه ی زمين به وسيله ی دو ميل چوبي و مقداري نخ يك خط مستقيم كشيده و خط ديگر را بر آن عمود رسم مي كنيم. براي رسم دو خط عمود بر هم در روي زمين مي توان از خاصيت مثلث قائم الزاويه ( مربع وتر برابر است با مجموع مربعات دو ضلع ديگر) استفاده كرد. بدين ترتيب كه خطي در امتداد يكي از ابعاد زمين رسم كرده بر روي آن از نقطه A به اندازه 4 متر جدا مي كنند تا نقطه B به دست آيد. سپس دايره هاي به كمك ريسمان به مركز A و به شعاع 4 متر و دايره ی ديگري به فاصله ی 3 متر در امتداد ضلع ديگر از نقطه ی A اندازه گرفته از انتهاي 3 متري به مركز C و شعاع 5 متر رسم كرده و خط AB را امتداد مي دهيم. اين خط عمود بر خط AC خواهد بود. سپس از نقطه A شروع كرده به اندازه ی فواصلي كه براي درختان در بين رديف ها در نظر گرفته مي شود جدا مي كنيم و اين كار را روي خط AC و هم روي خطAB انجام مي دهيم و خطوطي به موازات دو خط اوليه رسم مي كنيم در نتيجه ی اين كار، زمين به صورت شبكه اي درمي آيد و اين خطوط در نقاطي همديگر را قطع مي كنند كليه نقاط حاصله محل كشت درختان خواهد بود كه بايستي با كوبيدن ميخ هاي چوبي يا ريختن مقداري گچ آنها را علامتگذاري نمود. اين روش، روش كاشت چهار گوش است البته درختان به صورت لوزي و شش گوش نيز كاشته مي شوند.







7-2- گودبرداري

پس از آنكه محل درختان در زمين اصلي مشخص شد آنها را با گچ و يا كوبيدن ميخ هاي چوبي علامت گذاري و سپس به كندن گودها يا چاله ها مي پردازيم.

الف - زمان گودبرداي يا چاله كني با زمان درختكاري در ارتباط است بدين معني كه اگر موقع كاشت نهال در اواخر پائيز باشد، چاله ها نيز بايستي در پائيز كنده شود. ولي اگر نهال ها در اوائل بهار يا اواخر زمستان كاشته خواهند شد مي توان چاله كني را نيز به اواخر زمستان موكول نمود، اما بايد توجه داشت بهتر است حفر چاله ها در پائيز صورت گيرد تا بارندگي هاي زمستان در داخل چاله پرشده و قسمتي جذب خاك اطراف چاله شود و در اثر يخبندان خاك اطراف چاله خرد و پوك گردد. بديهي است در اين صورت ممكن است چاله ها كمي مرمت لازم داشته باشد.

طرز عمل گودبرداري

در زمان گودبرداري بايد دقت شود كه خاك سطح زمین در يك سمت چاله و خاك های عمیق تر جدا از آن و در سمت ديگري از چاله ها ريخته شود.

پ -ابعاد چاله ها

ابعاد چاله هاي مخصوص درختكاري به عوامل مختلفي از قبيل نوع خاك و اندازه ی ريشه نهال و نوع بستگي دارد.

7-3- آماده كردن چاله هاي غرس نهال

با وجود آنكه قبلاً به تمام زمين كود حيواني داده شده ولي در موقع كشت درخت نيز بايد مقداري كافي كود حيواني و كود ماكرو ( فسفر– پتاسيم- گوگرد) كه دير حل هستند با خاك سطحی زمین چاله های حفرشده مخلوط و داخل چاله ها ریخته شود، زيرا همانطور كه مي دانيم درخت مدت زيادي بايد در محل خود بماند.

از طرف ديگر افزودن انواع كودها به اطراف ريشه پس از كاشت كار دشواري است. ثانياً كودهاي فسفره و پتاسي كه پس از كشت به درخت داده مي شود در اثر قدرت لايه هاي خاك در جذب و نگهداري در سطح فوقاني باقي مانده و به اعماق ريشه درخت نمي رسد. بنابراين براي داشتن درخت سالم و قوي لازم است در موقع كشت، مواد غذايي كافي در اختيار آن گذاشته شود. در موقع كاشتن نهال در چاله بايد توجه داشت كه گياه به همان عمق كه در خزانه ی زير خاك بوده، در خاك محل اصلي كاشته شود زيرا در صورت كاشت عميق تر قسمتي از ساقه به زير خاك رفته و پس از مدتي خواهد پوسيد و ممكن است موجب خشك شدن درخت شود.

با توجه به اين كه چون پس از كاشتن نهال با آبياري پاي نهال، خاك چاله كمي نشست مي كند، اين مسئله ممكن است باعث پايين رفتن ريشه شده و بعد ها در اثر كود دادن و امثال آن به تدريج خاك در اطراف قسمتي از تنه قرار گيرد؛ بنابراین نهال باید زماني كشت شود كه خاك به اندازه ی کافی نشست كرده است تا طوقه و به همان عمقي كه در نهالستان بوده زير خاك قرار گيرد و قسمتهايي از ساقه در خاك فرو نرود. به خصوص بايد توجه كرد كه محل پيوند در خاك مدفون نشود.

گاهي براي اينكه نشست خاك پس از كاشت مشكلي را پيش نياورد پس از گودبرداري، كوددهي، پر كردن مجدد گودال ها، آبياري صورت مي گيرد و پس از گاورو شدن، چاله اي را به اندازه ی حجم ريشه ی نهال دوباره برداشته و نهال را در عمق لازم در چاله مي گذارند.

نهال ها بايد حتي المقدور ظرف مدت كمي پس از بيرون آوردن از خزانه به محل اصلي انتقال داده شود. زيرا ريشه هاي عريان كه در معرض آفتاب يا بارندگي قرار مي گيرند به سرعت خشك و از بين خواهند رفت. لذا به منظور جلوگيري از خشك شدن ريشه در فواصل دور اين كار بايد نهال ها بسته بندي و در كيسه اي كه پر از كاه يا پوشال مرطوب است قرار داده شوند و به محل اصلي انتقال یابند.

7-4- غرس نهال

كاشت نهال بهتر است به وسیله ی دو نفر انجام پذيرد كه يكي از آنها به طور عمودي در شكاف وسط خط كش كاشت طوري قرار بگيرد كه طوقه ی درخت را در سطح فوقاني خط كش مهار نموده و ديگري با بيل خاك مورد نياز چاله را بريزد. پس از پر شدن چاله با پا فشار مختصري به اطراف درخت داده و پس از كاشت، نهال را با قيم مي بندند.

1- عمق كاشت بايد طوري باشد كه محل پيوند، دست كم چند سانتي متر بالاي سطح خاك واقع شود تا از ريشه دار شدن گياه از بالاي پيوند كه ممكن است اثر پايه را خنثي كرده و نيز از گود افتادن درخت ( يعني قرار گرفتن آن درعمق زياد خاك ) كه به اصطلاح باعث خفگي آن خواهد شد جلوگيري به عمل آيد.

2- در نقاطي كه باد منظم مي وزد، رشد پيوندك بايد رو به باد قرارداشته شود تا از شكسته شدن گياه در اثر فشار باد جلوگيري گردد. در نقاط بادخيز استفاده از قيم براي نگهداري نهال، در سال هاي اول، توصيه مي شود.

3- پس از انجام كاشت و پركردن گودال، بايد با فشار دادن خاك اطراف نهال با پا يا بيل، خاك اطراف ريشه ها را به طور كامل محكم كرد تا محفظه ی هوا در اطراف ريشه ها باقي نماند و همچنين مقدار نشست خاك كه در اثر آبياري به وجود مي آيد و باعث گود افتادن نهال مي گرددبه حداقل كاهش يابد.

4- بلافاصله پس از كاشت، نهال ها را بايد آبياري كرد. در غير اين صورت احتمال نهال هاي خشك شده بالا خواهد رفت و نياز به كاشت مجدد يا واكاري خواهد بود.

5- بايد نهال هاي كشت شده را به روش صحيح هرس و شكل دهي كرد.

6- در انتخاب ارقام مناسب، توجه به تطابق با شرايط اقليمي خاص منطقه، تطابق با شرايط باغ از نظر خاك، تطابق ارقام با همديگر از نظر تلقيح، مسائل اقتصادي، امكان حمل، انبارنمودن و فروش محصول به قيمت مناسب از مسائل ضروري است.

7- تهيه ی نهال مرغوب از ارقام انتخابي بايد مورد توجه قرار گيرد. اگر باغ وسيع باشد مي توان نهال ها را با احداث نهالستان در محل فراهم كرد، در غير اين صورت بهتر است نهال ها از يك موسسه ی مورد اعتماد خريداري شود.

8- قبل از خريد نهال بايد از حسن شهرت و امانتداري و سوابق توليدي موسسه ی تهيه نهال اطمينان حاصل كرد و بهتر است انتخاب نهال و خريد آنها با نظر و كمك كارشناس باتجربه انجام گيرد.

9- نهال هاي مسن هر چند ممكن است زودتر به بار برسند ولي به علت بالا بودن تلفات جابه جايي و امكان اينكه به طرز مطلوب هرس و فرم دهي نشده اند مقرون به صرفه نيست.

10- نهال هاي انتخابي بايد عاري از هرگونه شپشك و تخم حشرات بوده و فاقد بيماري هاي قارچي، باكتريايي، نماتود ريشه و عاري از امراض ويروسي كه با پيوند منتقل مي شوند باشند.

11- عمق كاشت مهمترين موضوع است و بايد نهال طوري در چاله قرارگيرد كه طوقه در مجاورت سطح خاك واقع شده و محل پيوند بيرون باشد. براي توفيق در اين كار حتماً بايد از خط كش درختكاري استفاده شود.

12- بايد سطح زمين را خوب شخم زده و آماده كرد و حتي الامكان چاله ها را بزرگ گرفت و خاك آن را تعويض نموده و اصول تغذيه كودي را در نظر گرفت.

13- بعد از تصميم گيري در مورد نقشه ی كاشت، بايد آن را به كمك طناب و چند عدد چوب پياده كرد و بعد از مشخص شدن جاي درختان، محل آنها را با ميخ هاي چوبي نشانه گذاري كرد.

14- نهال تازه كاشته شده را بايد حتما با بستن قيم محكم در كنار آن، از تكان خوردن و خم شدن حفظ كرد.

15- در حين جابجايي نهال، بايد ريشه از هوا و باد در امان باشد. براي ايجاد تعادل بين ريشه و اندام هاي هوايي باید قسمتي از سرشاخه ها هرس شود تا جبران ريشه هاي از دست رفته باشد و تعادل تاج با ريشه برقرار گردد.

16- جهت حفاظت درختان جوان از جويده شدن تنه ی آنها به وسيله ی حيوانات جونده، قرار دادن حفاظ دور تنه درخت الزامي است.

7-5- هرس اوليه بعد از كاشت نهال

در هنگام كاشت بيشتر نهال هاي ميوه، بايد ابتدا ريشه را با قيچي تيز هرس كرد تا اولاً سرريشه ی اصلي قطع و گياه تحريك به توليد ريشه فرعي شود. ثانيا قسمت هاي انتهايي ريشه ها، كه بيشتر در اثر كنده شدن از خاك خزانه زخمي و به طور نامرتب قطع شده، داراي يك سطح صاف شود، زيرا ريشه هاي زخمي مورد حمله انواع قارچ ها و باكتري ها قرارمي گيرد و از بين مي روند، در حاليكه اگر محل بريده شده صاف باشد به راحتي ترميم مي گردد و از نفوذ عوامل بيماريزا جلوگيري مي كند.

8- داشت يا نگهداري از باغ احداث شده

هر درخت نياز به مراقبت هاي ويژه اي دارد تا بتواند به نحو مطلوب رشد كرده و توليد محصول كند. اين مراقبت ها، به طور كلي عمليات داشت ناميده مي شود. از جمله آنها مي توان به موارد زير اشاره كرد:

1- آبياري 2- كوددهي 3- هرس 4- گرده افشاني 5- تنك كردن 6-كنترل آفات و بيماري ها و علف هاي هرز 7- ساير عمليات

8-1- آبياري

آبياري نهال تازه كشت شده بايد بلافاصله پس از كشت آن انجام گيرد تا خاك اطراف ريشه به آن چسبيده و نياز آبي نهال جوان را براي چند روز تأمين نمايد. بايد دانست كه در آبياري لزومي ندارد كه طوقه ی درخت با آب تماس داشته باشد چون اين كار باعث خيس شدن طوقه نهال شده و موجب پوسيدن آن ناحيه و درنتيجه خشكيدن نهال مي گردد.

متخصصان حفظ نباتات عقيده دارند در آبياري اگر طوقه در آب فرورود موجب شيوع آفات و بيماري ها بخصوص آفات چوبخوار و بيماري هاي قارچي مي شود.

در شرايط مساعد، ريشه ی درختان تا عمق زياد نفوذ مي كند و در جهت افقي نيز بر حسب بافت خاك و نوع درخت از هر طرف 5/1 تا 3 برابر شعاع شاخساره و يا سايه انداز درخت پخش مي گردد. ولي بررسي ها نشان داده كه قسمت اعظم ريشه هاي فعال يك درخت در زير شاخساره ی آن، تا ژرفاي 60 سانتي متري زمين، قراردارند. بنابراين گياه عمده ترين قسمت آب و مواد غذايي مورد نياز خود را از اين قسمت خاك جذب مي كند. در نقاطي كه بارندگي ساليانه، كمتر از 700 ميلي متر و با پراكنش مناسب نباشد، بايد در ايام خشك، آب مورد نياز درخت به وسيله ی آبياري تامين گردد. درحال حاضر چهار روش آبياري عمده، مرسوم است:

الف - روش كرتي يا غرقابي

ب - روش نشتي

پ - روش باراني

ت - روش قطره اي

كه البته روش باراني مطلوب برای درختان نیست.

8-2-كوددهي

الف - از ميان مواد غذايي اصلي ( نيتروژن- فسفر- پتاسيم ) درختان ميوه، به طور معمول تا آغاز باروري، تنها به نيتروژن اضافي نياز دارند و مقدار فسفر و پتاسيم موجود در خاك براي تأمين نيازهاي آنها تا آن زمان كافي است، مگر اين كه خاك از نظر اين دو عنصر، كمبودي داشته باشد.

مناسب ترين روش براي تعيين ميزان كود، آزمايش خاك است كه بعد از انجام آزمايش خاك مي توان با دقت ميزان كود را تعيين و به مصرف گياه رساند. ولي در حالت معمول براي اضافه كردن نيتروژن به خاك فرمول كلي و بسيار تقريبي به وسیله ی باغداران به كار گرفته مي شود. طبق اين فرمول، بايد برحسب ميزان رشد، در هر سال 60 تا90 گرم نيتروژن خالص به ازای هر سال سن درخت تا حداكثر 500 تا 1000 گرم، به هر درخت داده شود. بدين ترتيب، يك درخت پاكوتاه به ازای هر سال، 60 گرم و يك درخت قوي و با رشد خوب به ازای هر سال سن خود 90 گرم نيتروژن در سال دريافت خواهد كرد و پس از رسيدن به ميزان حداكثر، مقدار كود دريافتي سالیانه ی آنها به ترتيب در 500 و 1000 گرم ثابت خواهد ماند كه بايد در دو يا سه نوبت، يك بار در اول بهار و يك تا دو بار در طول فصل رويش، به درخت داده شود.

ميزان مصرف كودهاي فسفره و پتاسه، برحسب نوع گياه و مقدار اين كودها در خاك، 50 تا 150 كيلو در سال در هكتار است. بدين منظور، بايد كودها با خاك زير سايه انداز درخت مخلوط گردند و در صورت امكان، بيدرنگ آبياري شود.

ب‌- عناصر كم مصرف مانند: آهن، روي، منيزيم و غيره را بايد تنها در صورتي به خاك اضافه كرد كه علایم خاص كمبود آنها در باغ ديده شود. براي تعيين مقدار موردنیاز از عناصر ياد شده، بهترين راه تجزيه ی برگ و اندازه گيري مقدار عنصر مورد و مقايسه ی آن با مقدار يك گياه سالم و با اعداد جداول خاصي كه براي اين كار وجود دارد، است.

پ - كودهاي حيواني داراي ارزش غذايي كمتري هستند و بيشتر به خاطر بهبود خواص فيزيكي خاك و بالابردن قدرت نگهداري آب، مورد مصرف قرار مي گيرند.

برحسب ميزان مواد آلي موجود در خاك، مصرف 10-40 سال تن كود دامي پوسيده در سال در هر هكتار باغ توصيه شده است.

ت- در بسياري از موارد، كشت كود سبز، به ويژه گياهان يكساله تيره لوبياسانان كه قدرت تثبيت نيتروژن هوا را دارند، در بين درختان باغ توصيه مي شود. اين گياهان، هنگامي كه در آخر فصل رشد با شخم زدن با خاك مخلوط شوند، اولاً مانند كودهاي دامي، خواص فيزيكي خاك را بهبود مي بخشند، ثانيا با رها كردن نيتروژن تثبيت شده خود در خاك حاصلخيزي آن را بالا مي برند.

8-3- هرس

برحسب نياز به هرس مي توان درختان ميوه را به سه گروه تقسيم كرد:

گروه اول شامل درختاني مانند مركبات است كه در دوران زندگي خود نيازي به هرس ندارند و بدون آن، به طور طبيعي، شكل ويژه خود را پيدا كرده و ميوه كافي توليد مي كنند.

گروه دوم شامل درختاني مثل سيب، گلابي، بادام، گيلاس و گردو است كه بايستي در چند سال اول به آنها، از طريق پيرايش، شكل مناسب داد ولي وقتي رشد كردند و به بار نشستند، باید هرس را به حداقل رساند.

گروه سوم شامل ميوه هايي مانند هلو، انجير و انگور است كه علاوه بر پيرايش و شكل دهي، در دوران بلوغ نيز مرتباً بايد هرس شوند، تا با توليد شاخه هاي جوان، ميزان محصول آنان افزايش يابد.

8-4-گرده افشاني

تمام درختان ميوه ی ايران، به غير از خرمالو و ارقام بدون هسته انجير و گلابي و مركبات براي توليد ميوه به گرده افشاني نياز دارند. از نظر عامل انتقال گرده مي توان ميوه ها را به سه گروه تقسيم كرد:

گروه اول شامل دو درخت خرما و انجيرهاي هسته دار است كه هرچند به طور طبيعي مي توانند مقدار بسيار كمي ميوه توليد كنند ولي براي توليد محصول اقتصادي بايد گرده افشاني به وسيله ی انسان انجام گيرد.

گروه دوم شامل گردو، پسته، فندق، توت و انار است كه در آنها گرده افشاني، به وسیله ی باد انجام مي گيرد و نيازي به دخالت انسان نيست.

گروه سوم شامل ساير ميوه ها به ويژه انواع دانه دار و هسته دار است كه گرده افشاني آنها با حشرات، به ويژه زنبور عسل، انجام مي شود و بنابراين كندوگذاري در باغ براي توليد محصول ضروري است.

8-5- تنك كردن

بيشتر درختان ميوه بيش از حد توانايي باردهي خود، گل توليد مي كنند كه اگر همگي اين گلها تبديل به ميوه شوند، درخت ضعيف و ميوه ها ريز و نامرغوب خواهند شد و ممكن است درخت دچار سال آوري (با
بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
Aliabadi
پستتاریخ: شنبه 23 اسفند 1393 - 20:43    عنوان: پاسخگویی به این موضوع بهمراه نقل قول

مدیر انجمن
مدیر انجمن

عضو شده در: 30 بهمن 1388
پست: 2274

blank.gif


امتياز: 60455


روش تکثیر گیاه آناناس در منزل
روش ریشه دار کردن آناناس و کاشت آن در باغ ویا باغچه

میوه آناناس سالم که دارای برگهای سبزباشد را انتخاب می کنیم.

وسایل لازم:
1. گیاه آناناس سالم وبرگ دار
2. چاقوی تیز
3. گلدان شیشه ای استوانه مناسب برای قرار دادن گیاه آناناس جهت ریشه دار شدن
4. گلدان متوسط ویا بزرگ با دهانه گشاد
5. گیاه خاک
مراحل کار:
1. با یک چاقوی تیز سر آناناس را از محلی که برگهای کوچک دارد( پائین ترین بخش که به میوه آناناس متصل میشود) کات کرده و میوه آناناس را توی یخچال قرار میدهیم وسر آناناس که دارای برگهای درشت از بالا وبرگهای ریزدر بخش پائین هست را برای ریشه دارکردن کنار میگذاریم.
2. سر آناناس که بشکل تاج برگ دار است را برداشته وبرگهای ریز بخش پائینی گیاه را به اندازه چند ردیف ( به اندازه چند بند انگشت) با دست جدا می کنیم تا این قسمت بشکل یک استوانه چند بند انگشتی بخوبی دیده شود.
3.محل انتهایی گیاه که کمی برجسته است وبشکل استوانه ای تره فرنگی دیده میشود ، محل نمو ریشه هاست ، وقتی به مدت دو ماه این گیاه را در آب قرار دهیم ، از این محل گیاه ریشه دار میشود.
4.یک گلدان شیشه ای را با آب پر کرده وقطعه آماده شده گیاه فوق را بمدت دو ماه دراین گلدان محتوی آب درمحل مناسب وگرم ویا آشپزخانه قرار میدهیم تا بمرور رشد کند. هروقت آب گلدان تبخیر شد وپائین رفت، هرچند روز سرگلدان مقداری آب می ریزیم تا ریشه ها بطور کامل توی آب باشند وخوب رشد نمایند..
5. بعد از دو ماه که گیاه آناناس رشد کرد ، آن را توی گلدان بزرگ ( ته گلدان چند تکه سنگ صاف یا چند تکه تکه سفال قرار داده گیاه خاک را توی گلدان می ریزیم وسط گیاه خاک را با دست گود کرده و گیاه آناناس را درآن قرار میدهیم )با دهنه دایره ای بیست یا سی سانتیمتری می کاریم و آبیاری میشود. خاک گلدان را مرطوب نگهمیداریم تا رشد ریشه ها و برگها بخوبی انجام یابد.
وقتی اولین برگهای سبز گیاه آناناس نمو کرد گیاه را به آرامی با کل محتویات خاک از گلدان درمیاوریم بطوری که به ریشه ها آسیبی وارد نشود ودرمکان آفتاب گیر باغچه می کاریم وهرچند روز گیاه آناناس آبیاری می کنیم.

گیاه آناناس احتمالا در مناطق گرمسیر وشرجی مثل شهرهای جنوبی ایران بدلیل شرایط مناسب زیستی بخوبی قابل تکثیر وپرورش باشد. احتمالا مناطق کشت نخل خرما مانند استان بندرعباس استان بوشهر ویا مناطق گرمسیر مثل استان خوزستان( اهواز و آبادان) برای رشد این میوه مناسب باشند.

میوه آناناس برای ترمیم زخم ها وجراحت ها بسیار مناسب و کاربردغذایی ودارویی موثر دارد. ازمیوه آناناس میتوانیم بوسیله خشک کردن خشکبار ویا با ازمیوه خیس آناناس کمپوت ، مربا وشربت تهیه نمائیم. ...................مولف


----------------------

تهیه الیاف پارچه از برگهای آناناس

در جزایر فیلیپین از برگ‌های خاردار آن رشته‌هایی به دست می‌آید که با آن پارچه می‌بافند.
ترکیب شیمیایی میوهٔ رسیدهٔ آناناس حاوی مواد زیر است : ویتامین A، ویتامین C، ویتامین‌های گروه B، کلسیم، فسفر، آهن، اسید سیتریک، اسید مالیک، بعلاوه میوهٔ خام و رسیدهٔ آناناس حاوی یک آنزیم پروتئولیتیک بنام بروملین یا بروملائین است که اولین مرتبه درسال ۱۹۸۱ از آن استخراج شده و در در پایین ساقهٔ آن نیز فراوان است .

کاربرد دارویی آناناس

بروملائین که از میوهٔ آناناس به دست می‌آورند برای درمان بیماری‌های زیر مصرف می‌شود: بعنوان ضد آماس پس ازاعمال جراحی دندان، جراحی زنان، جراحی عمومی، برای درمان کوفتگی‌ها، خونمردگی‌ها و زخم‌های بعد از تصادفات، آبسه‌ها بکارمی رود.از میوهٔ آناناس و عصارهٔ آن نیز در گیاه درمانی درموارد زیر استفاده می‌شود:
قبل از زایمان برای تحریک انقباضات رحم و کوتاه کردن مدت زایمان.
درمان زخم‌ها و بیماریهای دهان.
بیماریهای دستگاه ادراری.
بیماری‌های زنان.
امراض دوران پیری.
درمان سوختگی‌ها.
درمان آماس وریدها.
خیز یا ورم ریه‌ها.
پیشگیری از سرطان‌ها.
پیشگیری از بروز زخم‌ها.
درمان سینوزیت.
درمان حساسیت ها(آلرژی‌ها)
منبع گزارش ویکی پدیا
-----------
ترجمه آزاد از مولف
مبنع گزارش ویکی پدیا
Es wird angenommen, dass A. comosus im nördlichen Teil des Gattungs-Areals entstanden ist, in einem Gebiet zwischen 10° nördlicher und 10° südlicher Breite und 55–75° westlicher Länge.

احتمال می رود ،محل پیدایش گیاه آناناس در ده درجه نیمکره شمالی گاتونگس اریال بوده یعنی مابین مناطق تا 10 درجه نیمکره شمالی وجنوبی کره زمین ودر پهنای 55 درجه تا 75 درجه کره زمین می باشد.
آب و هوای مساعد رشد گیاه آناناس

Die klimatisch günstigsten Anbaugebiete liegen in den Tropen zwischen 25° nördlicher wie südlicher Breite. In Südafrika und Australien wird die Ananas noch bis 34° südlicher Breite gepflanzt.

آب و هوای مساعد رشد گیاه آناناس بخش تروپن (مناطق گرم ) است. این مکان مابین 25 درجه شمالی و25 درجه بخش جنوبی است.در افریقای جنوبی ، استرالیا گیاه آناناس تا 34 درجه پهنای بخش جنوبی پرورش یافته میشود.

In Äquatornähe werden die Plantagen auf bis zu 1500 m Seehöhe angelegt, in höheren Breiten nur mehr bis 500 m.


در نزدیکی مناطق اکوادور پلانتاژ های ( گیاه آناناس ) تا 1500 متر بالای سطح دریا پرورش داده میشوند.در مناطق بالای پهنایی فقط تا 500 متر رشد می یابد.

Das Temperaturoptimum liegt zwischen 24 °C und 30 °C, unterhalb von 20 °C reduziert sich das Wachstum deutlich. Während der Fruchtreife können bereits Temperaturen unter 21 °C zu physiologischen Störungen führen, die sich in braunen Flecken in der Frucht äußern.


درجه حرارت لازم برای ( رشد این گیاه) مابین 24 درجه تا 30 درجه می باشد .دردمای 20 درجه کندی رشد قابل مشاهده است. درموقع رسیدن میوه ، گیاه آناناس میتواند در دمای زیر 21 درجه با مشکلات فیزیکی روبرو شود که دراین صورت روی میوه آناناس لکه های قهوه ای رنگی ظاهر میشوند.

An Niederschlägen sind mindestens 800–900 mm pro Jahr erforderlich, das Optimum liegt zwischen 1000 mm und 1500 mm.


پائین ترین میزان بارندگی لازم برای رشد گیاه آناناس مابین 800 تا 900 در سال است.
میزان بارندگی مناسب برای رشد گیاه آناناس مابین 1000 تا 1500 میلیمتر درسال است.

Die Ansprüche der Ananas an den Boden sind eher gering. Sehr wichtig ist lediglich eine gute Wasserführung, da bereits kurze Perioden mit Staunässe die Pflanzen irreversibel schädigen.


گیاه آناناس قابلیت تطابق با خاک را داراست وچندان توقع زیادی از خاک ندارد یعنی به مواد خاص چندانی نیازندارد. نکته مهم آبیاری مرتب و کافی این گیاه است. ولی اگر گیاه آناناس بمدت کوتاه ( مثل گیاه برنج درآب غرقاب شود ) دچار مشکل خواهد شد.

Am geeignetsten sind sandige Böden und Lehme. pH-Werte über 5,5 können zu Calciumchlorosen führen.


خاک مناسب رشد گیاه آناناس خاک شنی وخاک رسی با مقدار PH بالای 5و5 میتواند به به پدیده کلسیم کلوروزه منتهی شود.

Der Anbauzyklus dauert selten länger als vier Jahre.


گیاه آناناس گیاهی است با عمرکمتر از چهارسال . ( یعنی هر چهارسال یکبار این گیاه از نوباید کاشته شود).

Nach dem Pflanzen beträgt die Zeit bis zur ersten Ernte in den Äquatorregionen 14 bis 16 Monate, in kühleren Gebieten 18 bis 20 Monate.


زمان میوه دهی این گیاه بعد از کاشت تا زمان محصول دهی در مناطق اکوادور بین 14 ماه تا 16 ماه می باشد. درمناطق سردتر مابین 18 تا 20 ماه است.

Die zweite und dritte Ernte erfolgt dann in kürzeren Intervallen, jedoch sinkt der Ertrag im Vergleich zur ersten Ernte kontinuierlich. Die zweite Ernte erbringt in kühleren Gebieten 60 bis 100 Prozent der ersten Ernte, in warmfeuchten Gebieten nur 40 Prozent.


مقدار حجم محصول دهی دردوردوم و سوم کمتر از دور اول است. مقدار محصول دردور دوم در مناطق سردسیر 60 درصد تا 100 درصد دور اول است.درمناطق گرم این مقدار ( دردور دوم فقط 40 درصد است).

Die Bestandesdichten liegen bei Pflanzen für den Frischverbrauch bei 60.000 bis 70.000 Pflanzen pro Hektar, für Konservenfrüchte bei 40.000 bis 50.000.


مقدار محصول دهی نوع کاشت تازه خوری درهر هکتار مابین 60.000 تا 70.000 گیاه است ودر نوع کاشت کنسروی مابین 40.000 تا 50.000 ( در هر هکتاراست).

In Zwischenkulturen wird sie zusammen mit Pflanzen mit kurzem Wachstumszyklus angebaut, wie Erdnuss, Reis, Bohnen und Gemüse.


گیاه آناناس همراه گیاهان( مفید) کوتاه مدت مانند بادام زمینی ، برنج ، لوبیا و سبزیجات کاشت میشوند.

Als Unterkultur wird die Ananas unter Ölpalmen, Dattelpalmen, Zitrus-Arten, Avocado und Mango angepflanzt.


گیاه آناناس زیر درختان زیتون ، درختان خرما ، وگیاهان نوع لیمویی سیتروس ، درخت آواکادو ودرخت مانگو( انبه) کاشته میشود.

Düngung und Pflege


کود دهی و مراقبت های لازم از( گیاه آناناس)

Der wichtigste Faktor für Ertrag, Fruchtfarbe und Zusammensetzung des Fruchtsaftes ist die Stickstoff-Versorgung.


مهمترین عنصر موفقیت ومحصول دهی ورنگ مناسب این میوه استفاده از مواد( کودی) نیتروژن داراست.

Auch die Kalium-Versorgung ist wichtig, während Phosphor weniger bedeutend ist.


استفاده از کالیوم ( کود دهی) برای رشد این گیاه بسیار مهم است. ولی استفاده از فسفر چندان اهمیتی ندارد.

In den Beständen muss der Boden ständig locker gehalten werden.


نکته مهم برای رشد این گیاه ، زهکشی مرتب خاک است تاخاک همیشه نرم وسبک باشد.

Auch Unkräuter müssen entfernt werden, da die Ananas aufgrund ihrer Wuchsform leicht überwuchert wird.

نکته مهم دیگر پاک کردن علفهای هرز دراطراف این گیاه است

بازگشت به بالای صفحه
خواندن مشخصات فردی ارسال پیام شخصی [وضعيت كاربر:آفلاین]
نمایش پستها:   
ارسال موضوع جدید  پاسخ دادن به این موضوع   تشکر کردن از تاپیک صفحه 1 از 1

فهرست انجمن‌ها » مطالب علمی » باغباني : روش كاشت و پرورش نهال میوه و گیاهان مفید بخش دوم
پرش به:  



شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید
شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید
شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید
شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید
شما نمی توانید در این بخش رای دهید
شما نمیتوانید به نوشته های خود فایلی پیوست نمایید
شما نمیتوانید فایلهای پیوست این انجمن را دریافت نمایید


Home | Forums | Contents | Gallery | Search | Site Map | About Us | Contact Us
------------------------------------------------------------------------

Copyright 2005-2009. All rights reserved.
© by Aftabgardan Cultural Center : Aftab.cc