Savehsara

agro

بر اساس تعریف برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد اقتصاد سبز الگویی است که به افزایش رفاه انسان و برابری اجتماعی منجر شود، در شرایطی که خطرات زیست محیطی و کمبودهای اکولوژیکی را به طور چشمگیری کاهش می دهد.
به بیان ساده تر، اقتصاد سبز را می توان نمونه ای شامل میزان انتشار کربن پایین و منابع کارآمد که همگان به اندازه کافی از آنها بهره مندند، دانست. این اقتصادی است بر پایه سرمایه گذاری های دولتی یا خصوصی که به کاهش انتشار کربن و آلاینده های دیگر، افزایش بهره وری انرژی و منابع، جلوگیری از نابودی تنوع زیستی و اکوسیستم ها می شود.

برخی ممکن است مفاهیم این موضوع را پیچیده دانسته و گمان کنند که مشارکت در ایجاد اقتصاد سبز باید توسط دولت ها، شرکت های بزرگ و سازمان های زیست محیطی غیر دولتی انجام شود. اما باید این نکته را در نظر گرفت که سرمایه عامل محرک هر نظام اقتصادی بوده و بخش خصوصی نیز می تواند با اتخاذ تصمیماتی سبز و حمایت از طرح های اقتصادی دوستدار محیط زیست، سرمایه خود را در حوزه های مناسبی هزینه کرده و بدین ترتیب به ایجاد اقتصادی سبزتر کمک کند.
گزینه های بسیار زیاد و ساده ای برای حمایت از اقتصاد سبز وجود داشته و تصمیمهای فعالین اقتصادی در بخش هایی که در ادامه به آنها اشاره می شود، می تواند نقشی حیاتی در این زمینه ایفا نماید.

شیلات: ترویج شیوه های صید و ماهیگیری پایدار از طریق انتخاب روشهای صیادی مناسب می تواند در شکل دهی اقتصادی سبز تاثیرگذار باشد.

جنگل داری: با توجه به کاهش استفاده از محصولاتی مانند کاغذ که مرتبط با جنگل بوده و تولید آنها با استفاده از سایر منابع پایدارتر، در کنار حمایت از طرح ها و فعالیت های احیای جنگلها، می توانیم روند جنگل زدایی را کاهش دهیم.

حمل و نقل: کاهش استفاده از خودروهای تک سرنشین، افزایش استفاده از خدمات حمل و نقل عمومی، ترویج پیاده روی و استفاده از دوچرخه می توانند نقش جشمگیری در کاهش انتشار کربن و کاهش غلظت آلاینده های هوا ایفا کنند.

آب: با توجه به کمبود منابع آب شیرین، استفاده بهینه و عاقلانه از آب اهمیتی بسیار دارد. کاهش مصرف بی رویه آب در هنگام استحمام یا شست و شوی ظروف، جمع آوری آب باران برای آبیاری گیاهان و برنامه ریزی زمان شست و شوی لباس ها در این زمینه می تواند، موثر باشد.

کشاورزی: با خرید به موقع محصولات محلی، ارگانیک و محصولاتی که از طریق شیوه های پایدار تولید شده اند، می توان به توسعه اقتصاد سبز کمک کرد.

تامین انرژی: افزایش بهره وری انرژی مصرفی با خاموش کردن لامپ های اضافی و خارج کردن وسایلی که در حالت استند بای قرار دارند از مدار برق، در کنار حمایت از توسعه منابع انرژی پاک و تجدید پذیر می تواند به توسعه اقتصاد سبز کمک کند.

گردشگری: مسافرت های گروهی و استفاده از خودرو شخصی کمتر برای صرفه جویی در مصرف سوخت، کاهش استفاده از آب و انرژی و انجام خریدهای محلی نه تنها به جوامع محلی کمک می کند، بلکه تاثیرات منفی زیست محیطی گردشگری را نیز کاهش می دهند.

ضایعات و زباله: با کاهش ضایعات، استفاده مجدد و بازیافت آنها، می توان به توسعه اقتصاد سبز کمک کرد. کاهش استفاده از پلاستیک، بهره گیری از کودهای حاصل از ضایعات مواد غذایی و ایجاد جامعه ای با بهره وری بالا در منابع، از جمله مواردی هستند که می توانند مورد توجه قرار گیرند.

تولید و صنعت: حمایت از کسب و کارهایی که طرح های پایدار را در دستور کار خود قرار داده و سرمایه گذاری در گسترش استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر از جمله موارد موثر در توسعه اقتصاد سبز هستند.

در نتیجه، انتخاب های اقتصادی دوستدار محیط زیست سیگنال هایی را به تولیدکنندگان ارسال می کنند که مردم به رشد اقتصاد سبز علاقمند هستند. از این رو، تغییرات ساده در شیوه زندگی و عادات خرید می توانند از گذار به اقتصاد سبز و سیاره ای سلامت تر حمایت کنند. پس بیایید ما هم بخشي از مسئولیت ایجاد اقتصاد سبز را به عهده بگيريم.

به امید گسترش فرهنگ کشاورزی و اقتصاد سبز در ساوه و کل ایران عزیز.