با اینکه سازمان اتوبوسرانی همکاری خوبی با ستاد جمعه در برگزاری نماز جمعه داشته است، اما به نظر می‌رسد صبر زیاد رانندگان عزیز، کاسه صبر نمازگزاران را سرریز کرده است.

از عزیزانی که درگیر این امر مهم هستند، خواهش‌هایی دارم که بیان می‌کنم. این‌ها نظرات خیلی از نمازگزاران است که ممکن است جایی را برای بیان کردن پیدا نکنند.

پیش از هر چیز، این عزیزان باید دقت کنند که «نماز جمعه» از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و از طرفی به دلیل دور شدن مصلی از مرکز شهر، خیلی از نمازگزاران مجبورند از اتوبوس استفاده کنند. پس، یک رفتار اشتباه یا یک برنامه‌ریزی غلط ممکن است باعث شود کسی که از این طریق خود را به نماز می‌رساند، از آمدن به نماز جمعه دلسرد یا سست شود.

1- رفت: از زمانی که نماز در مصلای جدید برگزار می‌شود، بارها شده است که خودم را با اتوبوس‌های اتوبوسرانی به نماز جمعه رسانده‌ام. در رفت، چند باری شده است که دور میدان مخابرات منتظر مانده‌ام تا یک اتوبوس بیاید. دوستان عزیزی که برنامه‌ریزی اتوبوس‌های نماز جمعه را به عهده دارند، توجه کنند که ایستادن یک جوان (چه دختر و چه پسر) دور میدان مخابرات معمولاً معنی خوبی ندارد! وقتی ده‌ها نفر از آنجا عبور می‌کنند و می‌بییند دور میدان بیکار ایستاده‌ای، اگر ندانند که منتظر اتوبوس نماز جمعه هستی، ممکن است برداشت‌های دیگری کنند. از طرفی وقتی اتوبوس می‌آید باید کلی صبر کنی تا حرکت کند و این یعنی از دست دادن بخش مهمی از نماز جمعه که همان خطبه‌ها باشد.
خوشبختانه تعداد اتوبوس‌ها کم نیست، می‌شود طوری برنامه‌ریزی کرد که خیلی سریع‌تر اتوبوس‌ها برسند و حرکت کنند.

2- رانندگان: بهتر است از رانندگان مذهبی‌تر و با حوصله‌تر برای رساندن نمازگزاران استفاده شود. بارها شده است راننده‌ای را در این مسیر دیده‌ام که حتی حوصله ندارد به نمازگزاری که سؤال می‌کند: آقا می‌رید مصلی؟ بگوید: بله. یا در جواب کسی که از او تشکر می‌کند، بگوید: خواهش می‌کنم، التماس دعا.
برخی رانندگان نیز آنقدر آرام و با حوصله می‌رانند که نوچ نوچ تمام مسافران در می‌آید! احتمالاً تازه ناهار خورده‌اند و می‌دانند که باید تا شب در شیفت باشند حالا چه تند برانند و چه آهسته!!!!

3- ماشین‌ها: به هر حال، برای تشویق نمازگزاران، باید تا حد امکان از بهترین امکانات استفاده کرد. هر چند اتوبوس‌ها اکثراً مناسب هستند، اما می‌شود اتوبوس‌هایی که جدیدتر و با امکانات بهتر هستند را برای روز جمعه و این مسیر به کار گرفت. (به طور مثال در این روزهای گرم، وجود کولر برای مسیرهایی مثل برگشت به میدان مخابرات و شهدا که بیشترین جمعیت سوار می‌شوند، الزامی به نظر می‌رسد. (مادر ما امروز بعد از برگشت می‌گفت: نفسم بند آمد، از این به بعد اگر علی نباشد که با ماشین او برویم، من به نماز جمعه نمی‌آیم، خدا خودش ببخشد!)

4- برگشت: بیشترین انتقاد من و خیلی از مسافران، از نحوه برگشت است!
دوستان عزیز! کسی که حاضر شده تا ساعت 2:15 در نماز جمعه بماند، در حالی که اگر خانه می‌بود، یک ساعت بود که غذا خورده، با آن شکم گرسنه حوصله ندارد، 30 دقیقه در ماشین گرم بنشیند تا تمام نمازگزاران بروند و بعد تازه اتوبوس با آن سرعت لاک‌پشتی حرکت کند!! خدا شاهد است من تا برسم به خانه، ساعت شده است 3:10. خنده دار نیست؟
می‌دانید که افرادی که گرسنه هستند معمولاً عصبی می‌شوند و ممکن است با مسافران دیگر یا راننده درگیر شوند و این، روز جمعه‌شان که قرار است یک عید هفتگی باشد را خراب می‌کند.

چه لزومی دارد اینقدر دیر حرکت کنید؟
یک نکته باید همیشه مد نظر این دوستان باشد: هر چقدر دیرتر حرکت کنید، نمازگزاران هم دیرتر از مصلی خارج می‌شوند و به سمت اتوبوس‌ها می‌آیند! اما اگر شما اعلام کنید که 10 دقیقه بعد از اتمام نماز، حرکت می‌کنیم، کسی که معطل می‌کند، اگر دو بار جا بماند، دفعه سوم زودتر از همه در اتوبوس است!
پس اینطور تصور نشود که هر چقدر دیرتر حرکت کنید، مسافران راضی‌تر هستند، چون همه را رسانده‌اید! قرار نیست شما 50 نفر را معطل نگاه دارید تا سه چهار نفر که خواسته‌اند مقدس‌بازی در آورند و دعاهای اضافه بخوانند، به اتوبوس برسند!
به خصوص در این ماه‌های گرم سال که با این وصعیت، بعد از رسیدن به منزل باید دوباره یک بار حمام رفت که عرق‌های ریخته شده در اتوبوس را شست!

به هر حال، ضمن تشکر از تمامی تلاش‌هایی که شده است، امیدواریم این بهبودها را نیز شاهد باشیم.

موفق باشید؛
حمید رضا نیرومند