این روزها بسیاری از خانواده‌ها به سمت استفاده از ماهواره به جای آنتن تلویزیون رو آورده‌اند. (هر کس به دلیلی) از طرفی بسیاری از خانواده‌ها نیز معتقدند از هر دری که ماهواره وارد شد، از در دیگر حیا و عفت خارج شد. حقیقت این است که خانواده ما نیز به دلیل اعتقادات مذهبی خود هرگز موافق ماهواره نبوده و نخواهد بود. (حتی ما هم مثل بسیاری از خانواده‌ها، برخی برنامه‌های تلویزیون کشورمان را نیز برای خودمان سانسور و ممنوع می‌کنیم چه برسد به ماهواره)
اما بارها و بارها شده است که آنقدر آنتن تلویزیون و دردسرهای نبود سگینال قوی اذیت کرده است که وقتی از بالای پشت‌بام و بعد از کلی کلنجار رفتن با آنتن، پایین می‌آییم و می‌بینیم باز هم پیغام No Signal مشاهده می‌شود، با عصبانیت می‌گوییم: احمقیم اگر فردا ماهواره نخریم! (هر چند این جمله به شوخی و از روی عصبانیت است، اما همین عوامل در بسیاری از خانواده‌ها که مانع اعتقادی و مذهبی قوی ندارند، باعث خرید ماهواره شده است)
وقتی یک مهمان به منزلمان می‌آید و تلویزیونی 2 میلیون تومانی را و در همان لحظه، تصویر ضایع تلویزیون در آن‌را می‌بیند، خنده‌اش می‌گیرد! نه به آن تلویزیون و نه به آن تصویر ضایع!!
دلمان خوش بود که این تلویزیون امکان دریافت سیگنال دیجیتال را دارد و می‌توانیم بعد از سال‌ها فیلم دو تصویره دیدن، چند تصویر صاف ببینیم، اما آنقدر سیگنال ضعیف است که ترجیح داده‌ایم، همان تلویزیون آنالوگ دو تصویره را ببینیم!!
سؤالمان از مسؤولین مربوطه این است که تا کی باید این وضعیت ادامه داشته باشد؟ نکند شما هم، بله؟
نکند بدتان نمی‌آید که همه به سمت آن ماهواره ملعون بروند و کم‌کم که عمومی شد، شما هم، بله!!
مخالفت با ماهواره و از آن طرف سیگنال ضعیفی که اعصاب همه را خرد می‌کند، تا کی؟
همیشه قبل از اینکه یک راه را به روی انسان‌ها ببندید باید راه دیگری را که بهتر است باز کنید.
شاید روزی برسد که برخی مسؤولین در کارنامه اعمال خود ببینند که درج شده است: "ترویج فحشا و فساد" بعد شاید به خدا اعتراض کنند که: خدایا من از سردمداران جمع آوری ماهواره‌ها بوده‌ام! من فلان کارها را در جهت رفع فحشا کرده‌ام، حالا چطور عامل ترویج شده‌ام؟
شاید جواب بشنوند که بسیاری از مردم به ماهواره رو آوردند، چون دلشان می‌خواست تلویزیون ایران را صاف ببینند، اما تو در حالی که وظیفه داشتی و می‌توانستی در بهبود این کیفیت گام برداری، کاری نکردی...
