تاریخ: یکشنبه 6 شهریور 1390 - 16:54 عنوان: درخواست تشكيل پرونده فرهنگي و ثبت مشاهير ساوجي در يونسكو
مدیر انجمن
عضو شده در: 30 بهمن 1388 پست: 2274
امتياز: 60455
درخواست تشكيل پرونده فرهنگي و ثبت مشاهير ساوجي در يونسكو
ثبت مشاهير معروف ساوجي كه عمده انان شاعران و نويسندگان و فقهاي معروف و سرشناس با ديوان هاي شعرهاي و اثارمعروفشان مي باشد كه چند صد سال پيش به اين شهر ببنش ، فرهنگ ،روح و گرما بخشيده اند، امري است مهم و فرهنگي و بنيادي تا قدري از تقدير در باره اين بزرگان بجا آورده شود. زيرا بخشي از فرهنگ غير ملموس ساوه و كشورمان ايران را تشكيل ميدهند. بخش ديگري كه براي ثبت اهميت فراوان دارد ثبت امام زاده هاي معروفي است كه بعنوان شخصيت هاي والا و بزرگوار در شهر ساوه و روستا هاي اطرافش زيسته اند . حفظ فرهنگي همه شخصيت ها و مشاهير معروف اين شهر از وظايف عمده هر شهروند ساوجي ميباشد. در اين امر سازمان ميراث فرهنگي مسئوليت عمده اي را براي ثبت بردوش دارد كه با تشكيل پرونده فرهنگي براي هر كدام از اين شخصيت هاي وارسته ميتواند قدمي براي پيشرفت اين شهر تاريخي و فرهنگي ساوه برداشته شود. از سوي ديگراين اقدام مايه دلگرمي و ايجاد انگيزه براي نيروي جوان اين شهر است تا جا پاي اين بزرگان نهند و از سرمايه و گنج هاي فرهنگي خويش بيشتر بهره مند گردند. ساوه شهري است تاريخي وفرهنگي و لازم است با تلاش بيشتر ارزش تاريخي و فرهنگي اين شهر به كشورمان و جهانيان بيشتر شناسانده شود
تاریخ: یکشنبه 6 شهریور 1390 - 17:07 عنوان: سلمان ساوجي عارفي روشن بين از شهر ساوه
مدیر انجمن
عضو شده در: 30 بهمن 1388 پست: 2274
امتياز: 60455
سلمان ساوجي شاعر و عارفي روشن بين از شهر ساوه
سلمان شاعري است در سخنسرايي ،صاحب اسلوب و هنري ممتاز ،که با افکار و مضامين عاليه ي عرفاني ،انديشه ها و مفاهيم والاي انساني را در هم آميخته و به عنوان شاعر عارف و نکته سنج ادب فارسي جايگاه رفيعي را در بين سخنسرايان قرن هشتم به دست آورده است .انديشه هاي عرفاني او و پرداختن به بيان تجربه هاي عميق عرفاني ،که ناشي از روح بلند و قلب سرشار از عشق روحاني اوست .او را به عنوان عارف برجسته ي وحدت وجودي و صاحب انديشه عرفاني و از پيروان و رهروان انديشه ي ابن عربي ،متفکر شهير عالم الامي ،ممتاز مي نمايد .
کد:
http://www.rasekhoon.net/article/show-59632.aspx
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در دوشنبه 27 آذر 1391 - 15:21 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
دوست عزيز ممنون از پيشنهادتون. حتما ميشه استفاده كرد و اگر دوستان هم در اين تايپك كمك كنند ، خوب ميشه. بنا بر اين از همه دوستان عزيز در اين مورد دعوت به همكاري ميشود.
با سپاس فراوان
یوسف علی شاه ساوه ای و سلسله اش در هندوستان چه خدماتی فرهنگی ، مذهبی ، علمی و عمرانی را در هندوستان به انجام رساندند؟
خدمات و نقش یوسف عادل شاه ساوجی و سلسله او در رواج و توسعه مذهب شیعه درهندوستان
خدمات علمی ،اجتماعی و فرهنگی یوسف عادل شاه ساوجی شامل: ترویج عمران و آبادانی ، آب رسانی ، ترویج آموزش و پرورش ایرانی - پارسی، توسعه فرهنگ ،هنر و ادب ایرانی در هندوستان. مهمترین نکته کلیدی در زندگینامه یوسف عادل شاه ساوه ای و خاندانش هویت دینی: شیعه بوده وهویت ایرانی و پارسی داشته و از شهر ساوه به هند مهاجرت کرده است.نکته کلیدی مهم دیگرعلاقه یوسف عادل شاه ساوه ای و توجه وجدیت بسیار خاندانش به ترویج فرهنگ و ادب ایرانی پارسی و علاقه اش به علم و ترویج پروژه های عمران و آبادانی آنها در هندوستان است وکاردانان دربارش را دانشمندان و هنرمندان ایرانی تشکیل میداده اند. ..... مولف
منبع گزارش از
Debating Muslims: Cultural Dialogues in Postmodernity and Tradition
von Michael M. J. Fischer,Mehdi Abedi
سرگذشت یوسف عادل شاه ساوه ای و سلسله عادل شاهی در هندوستان
--------------------
سلسله عادل شاهی یا سلطنت بیجاپور از ۱۴۹۰ تا ۱۶۸۶ میلادی/ ۸۷۶-۱۰۹۶ هجری قمری بر بیجاپور در غرب ناحیه دکن در جنوب هند حاکم بودند.عادل شاهیان در ابتدا بخشی از سلطنت بهمنیان در دکن محسوب میشدند ولی کم کم استقلال یافتند و در سال ۱۶۸۶ م با حمله اورنگزیب آخرین پادشاه بزرگ سلسله گورکانیان هند دوران آنها به پایان رسید
موسس سلسله عادلشاهی فردی بهنام یوسف عادلشاه بود که در ساوه بزرگ شده بود.وی در آغاز جوانی از ایران به هندوستان رفت و پس از ورود به هند در خدمت حکام و سلاطین بیجاپور بود. او به همراه پسرش اسماعیل، بیجاپور را از سلطنت بهمنی جدا کردند و از عنوان خان به جای شاه استفاده میکردند. خان به معنی رییس از این جهت جایگزین نام شاه شده بود که ترتیب القاب سلطنتی رعایت شود و به سلطان بهمنی احترام گذاشته شود. نخستین بار ابراهیم عادل شاه نوه یوسف علی شاه بود که لقب شاه را بر خود گذاشت و مرزهای سلطنت بیجاپور را مشخص کرد. در ۶۹۳ قمری علاءالدین نوهٔ جلالالدین خلجی پادشاه دهلی، بیجاپور را به تصرف درآورد و در ۷۴۸ق/۱۳۴۷م بیجاپور ضمیمهٔ قلمرو بهمنیان دکن شد. تا این زمان بیجاپور ناحیهٔ مرزی دورافتاده و ناآرامی بود، اما پس از آن، ثبات بیشتری یافت. قلمرو بهمنیان در دورهٔ وزارت محمود گاوان، وزیر نامی این خاندان به ۵ ناحیهٔ اداری تقسیم شد که یکی از آنها بیجاپور بود. در همین دوره، محمود گاوان یکی از غلامان گرجی خود به نام یوسف عادلخان را که پسرخواندهٔ او نیز بود، به حکومت بیجاپور منصوب کرد.
سلطنت بیجاپور در اوایل سدهٔ ۱۱ق/اواخر سدهٔ ۱۶م مورد تهاجم اکبرشاه (حک ۹۶۳-۱۰۱۴ق/۱۵۵۶-۱۶۰۵م) بزرگترین فرمانروای گورکانی هند قرار گرفت. اما پادشاهی بیجاپور با در پیش گرفتن راه مصالحه استقلال خود را حفظ کرد.شاه جهان در سال ۱۰۴۵ ق سفرایی را همراه با نامههایی تهدیدآمیز که جنبه اتمام حجت داشت به سوی عادل شاه و قطب شاه فرستاد. او در پایانِ نامه تهدید کرده بود که در صورت عدم پذیرش شرایط او با حمله سنگین سپاهیان او روبه رو خواهند شد. عادل شاه درخواستهای شاهجهان را نپذیرفت و شاهجهان سپاهی را برای تصرف بیجاپور گسیل داشت، اما نتیجهای نگرفت.
شاهجهان در سال ۱۰۶۸ ق از حکومت کناره گیری کرد. در پی این امر، اوضاع حکومت گورکانیان بر اثر نزاع مدعیان سلطنت برای تصاحب قدرت، بسیار آشفته شد. شاه عباس به منظور استفاده از این فرصتِ مغتنم برای تضعیف گورکانیان، در همین سال، نامههایی به حکام محلی دکن نوشت و آنها را تحریک کرد که برای جبران خسارتهایی که قبلاً گورکانیان به آنها وارد آورده بودند، با هم متحد شده، علیه گورکانیان وارد جنگ شوند. سلطنت عادل شاهیان در سال ۱۶۸۶ م با حمله اورنگزیب آخرین پادشاه بزرگ سلسله گورکانیان هند به پایان رسیدو اسکندر عادلشاه آخرین پادشاه عادلشاهیان، بیجاپور را ترک کرد و اورنگ زیب پسر کوچکترش محمد کامبخش را به حکومت بیجاپور منصوب کرد.
[size=18][color=red]زبان زبان رسمی عادل شاهیان زبان فارسی بود. عادل شاهیان در کنار قطب شاهیان در پیشرفت فرهنگ و ادبیات فارسی در دکن نهایت کوشش خود را به خرج دادند. دربار آنها پیوسته مرکز علماء و فضلای ایرانی بود. به این نکته باید توجه داشت که سلاطین عادل شاهیان و قطب شاهیان در اصل ایرانی بودند بسیاری از این سلاطین به زبان فارسی نیز شعر میسرودند.در این زمان زبانی به نام زبان دکنی نیز شکل گرفت که مخلوطی از فارسی و گجراتی و مراتی و کانادا بود. کتابی به نام «کتاب نورس» به زبان دکنی توسط ابراهیم عادل شاه دوم نوشته شدهاست که حاوی اشعار و موسیقیهای اوست. این زبان تحت سلطنت بهمنیان نیز شکوفا شد و بعدها به عنوان اردوی دکنی شناخته شد.
تعلیم و تربیت سیستم آموزشی، اسلامی و به زبان فارسی بود و دروس شامل منطق، شعر و ادبیات، قرآن و حدیث، علوم و دستور زبان میشد. بیشتر معلمان، صوفیان و دانشمندان عرب و ایرانی بودند.
شعر و ادبیات پادشاهان بیجاپور همواره شاعران و هنرمندان ایرانی را به دربار خود دعوت میکردند. از جملهٔ این شاعران ظهوری ترشیزی و ملا ملک قمی بودند که به بیجاپور مهاجرت کردند.
هنر ریشههای غیرهندی و گرایشهای شیعی پادشاهان بیجاپور به ویژه یوسفعادلشاه سردودمان این خاندان که تا دوران جوانی در ایران پرورش یافته بود، به خدمت گرفتن هنرمندان ایرانی را ترغیب میکرد.موسیقی جایگاه ویژهای برای سلاطین عادلشاهی داشت و آهنگ سازان و ساز نوازان زیادی در دربار آنها ساکن بودند. همچنین هنرهایی مانند نقاشی و رقص بسیار شکوفا و مورد توجه بودند. تئاترها و برنامههای تفریحی زیادی برای دربار ترتیب داده میشد.
کتابخانهٔ سلطنتی بیجاپور که متعلق به اوج گسترش فرهنگ اسلامی در این شهر است، امروزه مجموعهای ارزشمند از آثار خطی و چاپی را در خود جای دادهاست. مینیاتورهای باارزش به جای مانده در این شهر بیانگر نفوذ هر چه بیشتر فرهنگ و هنر ایرانی در بیجاپور است.
پزشکی پزشکی بسیار پیشرفت کرد. در سلطنت عادلشاهی بیمارستانها و دارالشفاها وجود داشتند و بیماریهایی مانند تب و ناراحتیهای چشم و گوش و پوست را با علوم طب یونانی - ایرانی و آیور ودا درمان میکردند. همچنین کتابهای پزشکی زیادی در مورد آناتومی بدن و فیزیولوژی و تراپیهای متعدد نوشته شدند.
مذهب بیشتر پادشاهان سلسلهٔ عادل شاهی پیرو مذهب تشیع بودند. عادل شاهیان در سال ۹۰۸ پس از پی بردن به رسمیت تشیع در ایران توسط شاه اسماعیل، در رسمی کردن این مذهب در بیجاپور تردید نکردند. یوسف عادل شاه بنیانگذار این سلسله با پیروی از دودمان صفوی در دادن صبغهٔ شیعی به آیین و مراسم عبادی عمومی در قلمرو خویش مبادرت ورزید. در زمان پادشاهی پسرش اسماعیل عادلشاه (حک ۹۱۶-۹۴۱ق/۱۵۱۰-۱۵۳۴م) مذهب تشیع در نظام اداری جا افتاد و نام شاه صفوی در خطبههای نماز جمعه ذکر میشد. عادلشاهیان نخستین حکومت شیعی در دکن بودند. آنان بر شالودهای که بهمن یها بنیاد کرده بودند، سنگ بنای سلسله خویش را نهادند و از زمینههایی که آنها فراهم کرده بودند برای رواج تشیع استفاده کردند. چنان که مؤسس این سلسله به حمایت شیعیان مدارج قدرت را پیمود. محمود گاوان حامی یوسف عادلشاه مؤسس این سلسله بود.
تساهل و تسامح مذهبی یوسف با اهل سنت از بسیاری از تنشها جلوگیری کرد و به او مجال داد تا تشیع را در منطقه مستحکم سازد. بعدها حمایت غریبهها از اسماعیل فرزند او، ضامن حفظ و بقای او شد تا از برتری علی و سایر ائمه بر خلفای سه گانه شر دسیسههای کمال خان نایبالسلطنه در امان بماند. گر چه در این خاندان افت و خیز مذهبی دیده شد، اما تشیع چنان قدرت گرفته بود که به سنی مذهبان چندان مجال اقتدار نمیداد و باز تشیع به این خاندان بازمیگشت. بطوری که سیاستهای ابراهیم عادل شاه دوم که سنی مذهب بود و بر مذهب پدرش اسماعیل عادل شاه شورید، باز توسط علی عادل شاه اول، فرزند خود او منسوخ شد.
تصوف در آغاز سلطنت قطبالدین ایبک در هند، بسیاری از صوفیان از ایران رهسپار هند شدند و در زمان حکومت عادلشاهی ان نیز به رشد و فعالیت خود در آزادی کامل ادامه دادند. اسامی برخی از بزرگان صوفی در دوران عادلشاهی عبارتست از: حاجی رومی، پیر معابری خندایت، ابراهیم زنگنه، حضرت حاقظ حسینی، حضرت حمزه حسینی، عین الدین گنج العلوم و دیگران. بیش از صدها مقبره از بزرگان اهل تصوف و خانقاه در بیجاپور وجود دارند.
تاریخنگاری از جمله کتابهایی که در این دوران نوشته شدند میتوان به کتاب تاریخ رفیعالدین ابراهیمی شیرازی در مورد سلسله عادل شاهیان اشاره کرد که به دستور ابراهیم عادل شاه دوم نگاشته شد. همچنین «تاریخ فرشته» به نام «گلشن ابراهیمی» توسط فرشته تاریخ نگار دوران نوشته شد. میر ابراهیم لاری اسدخانی مورخ دیگری است که به همراه ابراهیم زبیری کتاب بساطین السلاطین را نوشتند و به سلطنت عادلشاهی در آن پرداختند.
معماری و شهر سازی گلگمبد آرامگاه محمد عادلشاه
مسجدهایی مانند مسجد ملک جهان یا دلخوش محل نمونههایی از معماری سنگی و کارهای چوبی هستند.بیجاپور در زمان فرمانروایی عادل شاهیان به اوج شکوفایی خود رسید.بیچاپور تحت سلطنت عادلشاهیان یکی از بزرگترین و شکوفاترین شهرها و زیباترین پایتختهای زمان خودش بود که بسیاری از بناها و سدهای آنها تا امروز باقی است. در دورهٔ فرمانروایی عادل شاهیان بناهای پرشکوهی در بیجاپور ساخته شد. بنابر برخی گزارشها در سدهٔ ۱۱ق/۱۷م بیجاپور دارای بیش از ۱۰۰هزار واحد مسکونی و ۱۶۰۰ مسجد برای جمعیت یک میلیونی بیجاپور در آن زمان بودهاست.
مهمترین بناهای به جای مانده از این دوران عبارتاند از: بنای تاریخی (گل گنبد) که گنبد آن یکی از بزرگ ترین گنبدهای جهان به شمار میرود، و درواقع مقبرهٔ محمد عادلشاه، هفتمین فرمانروای عادلشاهیان است که احداث بنای آن را ۱۰۶۶ق/۱۶۵۶م دانستهاند؛ ابراهیم روضه که مزار ابراهیم عادلشاه دوم و خانوادهاش در آنجاست. این بنا که شاید بزرگترین کار معماری دوران عادلشاهی باشد، توسط معماری ایرانی برپا گردیدهاست. بنای زیبا و پرشکوه مسجد جامع بیجاپور، مسجد بخارا، مسجد ملکجهان، آثار محل، مهتر محل، گَگَن محل و ملک میدان علی راضا، چاند بادی، و بسیاری از جاهها و اماکن عمومی دیگراز دیگر بناهای به جای مانده از دورهٔ عادل شاهیان در بیجاپور بهشمار میرود.
(یوسف عادل شاه ساوه ای سازنده باغهای ایرانی در هندوستان با نماد و نامهای ایرانی و الهام یافته از فرهنگ شیعی ...... = توضیح داخل پرانتز ازمولف)
علاوه برآثار اسلامی چندین معبد کهن هندی در بیجاپور وجود دارد که مشهورترین آنها معبد پاپاناتها نام دارد.باغها و پارکهای ایجاد شده توسط سلطنت عادلشاهی بی نظیر بودند. باغهایی مانند علی باغ، کشورخان باغ، نگین باغ، نوروز باغ، ابراهیم باغ و... از میان صدها باغ باقی ماندند و کاروانسراها و هتلهایی مخصوص مسافرین بنا شد.
سیستم آبرسانی سلطنت عادلشاهیان سیستمهای آبرسانی فوقالعاده برای بیجاپور ساختند که سدها و لوله کشیهای آنان برای تمام مردم ناحیه بیجاپور آب فراهم میکرد. این لولهکشیها تا دورترین مناطق مانند شاهپور میرسید. سدهای تروی و افضل پور را احداث کردند. دریاچههای متعددی از جمله دریاچه جهان بیگم و بیش از ۱۰۰۰ چاه از جمله تالاب رنگرز و تالاب قاسم و تالاب الله پور را احداث نمودند.
فهرست شاهان عادلشاهی
سلسله عادل شاهیان یا سلطنت بیجاپور در جنوب هند از ۱۴۹۰ - ۱۶۸۶ میلادی حکومت کردند. اسامی پادشاهان به این قرارند:
سلاطین عادلشاهی
حکومت
۱ یوسف عادل شاه ۱۴۹۰ - ۱۵۱۰
۲ اسماعیل عادل شاه ۱۵۱۰-۱۵۳۴
۳ مالو عادل شاه ۱۵۳۴
۴ ابراهیم عادل شاه ۱۵۳۴-۱۵۵۸
۵ علی عادل شاه اول ۱۵۵۸-۱۵۸۰
۶ ابراهیم عادل شاه دوم ۱۵۸۰-۱۶۲۷
۷ محمد عادل شاه ۱۶۲۷-۱۶۵۷
۸ علی عادل شاه دوم ۱۶۵۷-۱۶۷۲
۹ اسکندر عادل شاه ۱۶۷۲- ۱۶۸۶
منبع ویکی پدیا
عادل شاه ساوجی از دیگر منابع
يوسف عادلشاه ايراني شیعی که دوستدار ادب پارسی بوده ودرساوه میزیسته . درجوانی به هند مهاجرت می نماید ودرانجا سلسله شاهی را بنا می نهد وخدمات بسیاری در زمینه علمی ،عمران وآبادانی و نشر فرهنگ و ادب پارسی در هندوستان بجا میگذارد...... مولف
------------------- سرسلسله اين خاندان يوسف عادلشاه ايراني است كه در ساوه بزرگ شده است. وي در آغاز جواني از ايران به هندوستان رفت و پس از ورود به هند در خدمت حكام و سلاطين بيجاپور وارد شد و بعد از مدتي سلطنت اين ناحيه را در دست گرفت و به يوسف عادلشاه ساوه اي معروف بود.
عادلشاهيان نيز مذهب تشيع داشتند و در ترويج و تبليغ امور ديني بسيار كوشش كردند و بسياري از مناطق مركزي هندوستان كه در دست بت پرستان بود، در زمان علي عادلشاه به تصرف مسلمين درآمد.
در اردوي عادلشاهيان پيوسته گروهي از علما و دانشمندان ايران و سادات نجف اشرف، كربلاي معلّي و مدينه منوره شركت داشتند و امور ديني را زير نظر خود مي گرفتند و بيشتر كارهاي سياسي و حكومتي را نيز ايرانيان در دست داشتند. تاريخ اين دسته از ملوك اسلامي هند نيز بسيار مشروح است و در تاريخ اسلامي هند شرح آن آمده است.
مجموعه آثاراستادشهيدمطهري، ج 14، ص: 347
کد:
http://www.ahrareandeysheh.ir
-----------------------
عادلشاهیان بیجاپور سرسلسله این خاندان یوسف عادلشاه ایرانی است ، که در ساوه بزرگ شده است .
کد:
http://lib2.eshia.ir
-----------------------
عادلشاهيان بيجاپور
سرسلسله عادل شاهیان شخصیتی برخاسته ازساوه
سرسلسله اين خاندان يوسف عادلشاه ايراني است ، كه در ساوه بزرگ شده است .
وي در آغاز جواني از ايران به هندوستان رفت و پس از ورود به هند در خدمت حكام و سلاطين بيجاپور وارد شد و بعد از مدتي سلطنت اين ناحيه را در دست گرفت و به يوسف عادلشاه ساوه اي معروف بود . عادلشاهيان نيز مذهب تشيع داشتند و در ترويج و تبليغ امور ديني بسيار كوشش كردند و بسياري از مناطق مركزي هندوستان كه در دست بت پرستان بود در زمان علي عادلشاه به تصرف مسلمين درآمد . در اردوي عادلشاهيان پيوسته گروهي از علما و دانشمندان ايران و سادات نجف اشرف ، كربلاي معلي ، و مدينه منوره شركت داشتند و امور ديني را زير نظر خود مي گرفتند و بيشتر كارهاي سياسي و حكومتي را نيز ايرانيان در دست داشتند . تاريخ اين دسته از ملوك اسلامي هند نيز بسيار مشروح است و در تاريخ اسلامي هند شرح آن آمده است .
تاریخ: دوشنبه 27 آذر 1391 - 19:25 عنوان: پاسخ به «درخواست تشكيل پرونده فرهنگي و ثبت مشاهير ساوجي در يونسكو»
مدیر انجمن
عضو شده در: 30 بهمن 1388 پست: 2274
امتياز: 60455
در باره عادل شاه ساوه ای در ویکی پدیا این توضیحات نوشته شده است:
Adil Shahi war der Name der von 1490 bis 1686 im zentralindischen Sultanat Bijapur herrschenden schiitischen Dynastie. Bijapur war eines der fünf Dekkan-Sultanate, die ab 1490 aus dem zerfallenden Bahmani-Sultanat hervorgingen. Der Begründer des Hauses Adil Shahi und erste Sultan von Bijapur.....
Die Adil Shahis waren die mächtigste der fünf islamischen Herrscherhäuser auf dem Dekkan des ausgehenden 15., 16. und 17. Jahrhunderts. Im Bündnis mit drei anderen Sultanaten besiegten sie 1565 das südindische Hindugroßreich Vijayanagar in der Schlacht von Talikota. 1609 unterwarfen die Adil Shahis den Nachbarstaat Bidar. Ihr Ende kam 1686, als der Mogulherrscher Aurangzeb das Adil-Shahi-Sultanat seinem Reich einverleibte.
Unter ihrer Herrschaft kam es zu einer Blüte der islamischen Kultur in Bijapur, wo sich noch heute einige der herausragendsten Beispiele islamischer Architektur in Indien finden. Die Adil Shahis förderten auch die Literatur in Dakkhini, einem von den Sprachen des Dekkan beeinflussten Dialekt des Urdu, sowie die Miniaturmalerei und die klassische Musik.
Der Einfluss der Sufis als Reformer und Literaten wuchs in Bijapur im Laufe der Jahrhunderte nach dem Vordringen des Islams in den Dekkan und war sehr groß unter der Adil Shahi Dynastie.
Liste der Adil-Shahi-Sultane
Yusuf Adil Shah (1490–1510)
Ismail Adil Shah (1510–1534)
Mallu Adil Shah (1534)
Ibrahim Adil Shah I. (1534–1558)
Ali Adil Shah I. (1558–1580)
Ibrahim Adil Shah II. (1580–1627)
Mohammed Adil Shah (1627–1656)
Ali Adil Shah II. (1656–1672)
Sikandar Adil Shah (1672–1686)
تاریخ: دوشنبه 27 آذر 1391 - 22:58 عنوان: پاسخ به «درخواست تشكيل پرونده فرهنگي و ثبت مشاهير ساوجي در يونسكو»
همكار در ساوهسرا
عضو شده در: 26 مهر 1389 پست: 1302
امتياز: 33700
این که بخواهیم در ساوه این کار رو انجام بدیم نیازمند یه روحیه بالا در مسئولین امر هست و یه عزم جزم و مثلا اگه از یه تیم جوان که دارای ایده های نو و پشتکار بالا است استفاده بشه مطمئنا سرعت عمل و دقت کار بالا خواهد رفت مشکل اینه هنوز در بین مسئولین ما به جوانترها اعتماد نمیشه.
میدونم تمام این کارها نیازمند برنامه ریزی های دقیق و کلی کار و بودجه و خیلی چیزهای دیگه از قبیل مدیریت دقیق هست ولی خیلی خوب میشه اگه یه گوشه ای از کارها رو گرفت و شروع کرد حتی در حد جمع آوری دقیق اطلاعات و تمام ریزه کاریها که از این گوشه و اون گوشه درباره شخصیت ها و اماکن ساوی است.
مثلا میشه در ابتدا تمام اینها رو در قالب یه کتابی جمع آوری کرد که خودش چند سالی طول میکشه بعد اومد این اطلاعات رو در اختیار یه تیم حرفه ای که بتونه در زمینه چگونگی تبدیل کردن این آثار به یه سری طرح هایی که قابلیت ثبت داره قرار داد.
یا طبق طرح های خودتون جناب علی آبادی عزیز میشه در زمینه تولید طرح های گردشگری هم از این طرح ها استفاده کرد.
ثبت آثار ملی و ثبت مشاهیر ساوجی که دارای یک مقبره ای چیزی باشند خیلی برای پیشرفت ساوه لازم هست.
شما فکر کنید مثلا اگه ما مقبره سلمان رو داشتیم حتی به صورت نمادین میشد روزهایی که در مقبره حافظ جمع میشن و کلی دربارش حرف میزنن و الان دیگه جهانی هست رو برای این شاعر که اگه هم سطح حافظ نباشه کمتر هم نیست اجرایی بشه که این خودش یه گام بزرگ در این زمینه هست والبته شاید بگین یه رویا برای اینکه ما مقبره اساتیدی چون استاد بهروز که نیم قرن نیست فوت شده بعد به درخواست خودش تو ساوه خاک شده رو به احتمال 90 درصد از دست دادیم رفته چطور میشه واسه این شاعر کاری کرد که البته اگه همت کنن نگه داری خود این آرامگاه هم اگه جدی گرفته نشه خودش چند ده سال بعد میشه شبیه همین طرح سلمان.
یعنی اگه روی ثبت و معرفی این اساتید سالهای نه چندان دور مثلا 5 قرن اخیر هم کار شه خودش خیلی معرکه هست.
به هر حال امیدوارم روزی این مهم توسط مسئولین اجرایی اجرا بشه و ما شاهد این باشیم که مشاهیر و شخصیت های بنام ساوی نامشون و مقبرشون برای نسل های اینده وجود داشته باشه.
با تشکر
شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید شما نمی توانید در این بخش رای دهید شما نمیتوانید به نوشته های خود فایلی پیوست نمایید شما نمیتوانید فایلهای پیوست این انجمن را دریافت نمایید