دوستان عزیز موقع تماشا عکس ها خیلی شدید بالا و پائین می پره. لطف می کنیداین مشکل رو رفع کنید.
------------------------------------------------------
دکتر شریعتی این حرف رو در دهه 50 زمانی زده که یک عده معدود بدلیل اختناق و استبداد به دنبال حرکت اجتماعی نبودند و به روش سنتی مدل خودشون تبلیغ دین میکردند و بنظر من این آزادی رو داشتند و حتما همه نباید مثل هم عمل کنند. هر چیزی سرجاش انجام بشه تاثیر اش رو داره.
از این نمونه حرفهای شریعتی رو نمیشه به این سادگی به همه مقاطع زمانی تعمیم داد چون بعدش نتایج نه تنها بد بلکه بسیار احمقانه ای بوجود میاره. عده مشخص و معدودی بودند که با شریعتی در زمان خودش اختلاف سلیقه یا حتی بگیم روش پیدا کردند.در سخنان شریعتی باید مشخص بشه مخاطب اش کی بودند؟ این حرف رو به کی زده؟ زیرا همه مخاطب و طرف سخن او در این جمله نیستند.
دوست عزیزirani اگر فکر میکنید با نوشتن این جمله دارید به شریعتی خدمت میکنید. لطف کنید برید حتما کتاب از کجا آغاز کنیم ؟ این نویسنده رو مطالعه بفرمائید. خود شریعتی اونجا نوشته اگر چیزی رو در جای غلطش استفاده بشه چه ضررهایی که بوجود نمیاره.
در همون کتاب با این محتوا تقریبا میگه که فرانتس فانون با کمک همین سنت های بظاهر ساده و بقول سوسول ها و بجه فوفول ها "دموده" شده تونست در مقابل کشورهای استعماری فرانسه و انگلیس مقابله بکنه. کتابی که فرانتس فانون نوشته کتاب دوزخیان روی زمین بود که برای استعمارگران فرانسوی به مثابه یک بمب خطرناک بود که به استعمارگر میگفت دست خر کوتاه!
بحثی که شریعتی کرده با عنوان "پیوندهای عوضی" تو صفحه 36 کتاب ازش یاد میکنه.
عین سخن شریعتی از " کتاب از کجا اغاز کنیم؟ " بیان میکنه که جغرافیای کلام را درک کنیم:
نقل قول:
" اما در مسائل اجتماعی غیر از عامل "حق " بودن یک حرف ازنظر علمی عامل دیگری راهم باید روشنفکر در نظر بگیردو بدقت بررسی کند و آن جغرافیای این حرف و یا ان تز است". چگونه؟ به این ترتیب که ببیند ایااکنون در این زمان و مکان طرح ان تز درست است یا نه؟ ص 32 از کتاب از کجا اغاز کنیم؟
[size=18]به عقیده بنده با همه حق هایی که حتی شریعتی برفرض بگیم با مخالفین اش تو مشهد از جمله اقای کافی داشته بوده باشه باید شریعتی مثل داستان حضرت موسی (ع) و شبان گذشت میکرد و بعنوان یک روشنفکر جهان دیده خاکی و متواضع ،کسی که حداقل در چند تاکشور زندگی کرده بود و گرم و سرد روزگار رو بهتر از کسان دیگه و افراد بومی میشناخت ایشون سوء تفاهم هاروبااین دسته بومی تو شهرش مشهد حل و فصل میکرد. این دسته سنتی مثل آقای کافی و غیره روش کارشون سنتی بومی بود .واقعیت این بوده که این دسته بیشتر از این مطالب سنتی چیز دیگه ای رو یادنگرفته بودند و جاداشت که شریعتی بعنوان یک معلم بره واونا رو راهنمایی کنه. معلم تعلیم دهنده هستش نه جدل کننده.
بجا بود شریعتی در چنین موقعیتی مثل داستان موسی و شبان عمل میکرد. مولوی تو شعرش از سوی خدا به موسی میگه:
ای موسی ما برای وصل کردن امدیم نی برای فصل کردن......... این داستان برای روشنفکرها داستان خوبی هستش که رفتار آزادمنشانی با دیگران رو در حین دارا بودن مقام عالی علمی تمرین کنند و دانش وعلمشون مغرورشون نکنه. روشنفکران ما از داستان موسی و شبان میتونند درس تواضع و درس احترام به مردم و خیلی درسها دیگه یاد بگیرند.
شریعتی میتونست بدون غرور بره و از راه برادرنه و دوستی کنار دستشون رو زمین بشینه و متواضعانه (رفتاری که امثال جلال ال احمد با مردم داشتند) باهاشون چای بخوره و سر یک سفره همه سوء تفاهم هاشو حل و فصل بکنه و بعد لازم نبود به ایماء و اشاره با تیرسخن از دور مخالفین اش رو نشانه بگیره و از این دست حرفها بزنه که به منبر ومسجد کشیده بشه و باعث سوء تقاهم و بدفهمی عده ایی که بعدها بدنیا میان و نمیدونند در زمان شاه چه جو هایی حاکم بود بشه. اگر بگییم همه حق ها هم با شریعتی بوده باشه. بعنوان روشنفکر کارش این بوده در صدد حل و فصل اش بر بیاد و طرف مخالف اش رو با صلح و استدلال قانع کنه. در ثانی وظیفه یک روشنفکر مسئول این نیست که در محیط مردمی و بومی اختلاف ایجاد کنه بلکه برعکس باعملش باید نماد صلح و همدلی و اتحاد همه نیروهای اجتماعی باشه تا جامعه بسوی پیشرفت حرکت کنه. در حین اینکه ازحق دفاع میکنه و ظلم هم نمیکنه. همه نیروهای مثبت رو درجهت معرفت و دانایی و پیشرفت جامعه به استخدام درمیاره.
روش رویارویی شریعتی در سخن گویی روش دیالکتیکی بود یعنی از روش جدلی استفاده میکرد. استفاده ازاین روش درسطح محیط اجتماعی و با مردم کوچه وبازارنه تنها کودکانه بلکه نتایج بد و تخریب باری هم ببارمیاره. نمونه اش همین دست سوء تقاهم وبدفهمی یادگار انزمان هاست. یک روشنفکر حق نداره با مسائل سلیقه ای وقت و انرژی مردم رو تلف کنه. چون اگر این کارها رو بکنه نه تنها روشنگری نکرده بلکه از وظایف اصلی اش دور شده. امروزه میتونیم بعنوان یک تجربه فقط به این نوع رفتارها تماشا کنیم و بس و زیاد وقت برای موضوعات کهنه تلف نکنیم. چون وظایف و کارهای خیلی مهم تر و بزرگتری برای جامعه مطرح هستش.
این روش دیالکتیکی جدلی متاسفانه همه جا جواب نمیده . روشی هست که از هگل گرفته شده و موارد مصرف درجاهای معدود از جمله مباحثه میان دانشمندان همرشته پژوهش گری هستش که به مقوله های علمی وارد هستند و قصد شون کار علمی هستش نه دشمنی.
ما بعنوان انسان موظف هستیم به همه انسانها احترام بزاریم. این سخن شریعتی برای زمان حال کاملا کهنه شده و به زمان حال نمیشه تعمیم داد زیرا: ملت ایران در عمل همیشه پیرو امام حسین (ع) بود و در دو واقعه زیر تاریخ بر دنباله روی از امام حسین(ع) شهادت میدهند.
حالا ما در دهه 90 ووارد دهه 100 می شویم . ملت ما دست اوردهای عظیمی در طول 40 سال به برکت پیام عاشورای امام حسین (ع) بدست اورده.
1. در کشور ما بزرگترین انقلاب معاصر جهان با رهبری امام به انجام رسید. مردم و روحانیت به خیابانها رفتند و علیه ظلم و استبداد شوریدند و ساختارهای کهنه استعماری بیگانه پرستی برچیده شد و ساختاری مردمی و اسلامی ایجاد شد. هزاران شهید دوره انقلاب نمونه روشن و کافی براین امر هستند.
2. مردم ما با شجاعت و شهامت هشت سال تمام درمقابل رفتارنا جوانمردانه صدام یزید ایستادند وبا استقامت و مردانگی تمام از وجب به وجب این خاک دفاع کردند و با پیروی از امام حسین (ع) با خون خویش و شهادت خویش زیربارهیچ ظلم و خفتی نرفتند. اینهمه شهدای جنگ شهادت وگواهی و سندی بر ادامه راه امام حسین (ع) و ندای لبیک به کلام این امام بزرگوارهستش.
دوست عزیز مگه ازجان آدمیزاد عزیز و بالاتری هم هستش؟
بسیاری از جانبازان ما هنوز زنده هستند وبه ما آموزه های امام حسین(ع) روهر روز درس میدهند.درس ایکه این عزیزان زنده به ما میدند درس سازندگی تفاهم ، همدلی و اتحاد عمل و دوری از تفرقه های بیخود وتوجه به خدا هستش. بهترین نمونه های عاشورایی همین جانبازانی هستند که دارند با تمام دردها و رنجها جسمی شون خدمت میکنند ، سازندگی انجام میدهند تا جامعه در سایه خدمت انها به اسایش و آرامش و عزت برسه.ما باید ازاونا درس یاد بگیریم اینها درسهای زنده آموزه های حسینی هستند که نباید ازشون غفلت کنیم.
با نظر برادرمون اقا حمید من هم موافقم میگه هرچی سرجاش. هر کس در کمال تواضع به اندازه وسع و توانش در کارهایی که روی زمین مونده میتونه به خودش در انجام اون سهیم بشه و در بهبود خانواده اش، محله اش، روستایش ، شهرش ، کشورش کوشش و جدیت داشته باشه. تا به جامعه مورد نظر امام علی (ع) و جامعه امام حسین(ع) که برایش به شهادت رسیدند نزدیک تر بشویم. از سویی انسان بدون معنویات به تحلیل میره . نیاز ادمی هم مادی هم معنوی هستش و روشنفکر به نیازهای معنوی جامعه اش هم توجه کنه و در دادن این معنویات خیلی تلاش کنه.
نقل قول:
امام حسین، هم انسانهایی میخواد که برای ضریحش صف بکشند (مثل مادر و برادر من) و هم انسانهایی میخواد که در همون زمان که اونها کنار ضریح هستند، بشینند خونه به نیت خیر برنامهنویسی انجام بدن که نیاز جامعه رو برطرف کنن (مثل من).
تاریخ: شنبه 11 آذر 1391 - 23:04 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
مدیر انجمن
عضو شده در: 15 اسفند 1387 پست: 321 محل سکونت: ساوه
امتياز: 8705
به نوشته های دکتر شریعتی چیکار دارید
به عقل سلیم خودتون مراجعه کنید هیچ کس منکر حماسه عاشورا نیست و نخواهد بود
ولی از نظر من رسیدگی به فقرا و انجام کارهای خیر خیلی واجب تر از اینه که پول در حد اسراف خرج بشه برای ضریح و حرم ائمه(ع)
تاریخ: جمعه 1 دی 1391 - 17:17 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
عضو فعال
عضو شده در: 30 آبان 1384 پست: 627 محل سکونت: بسیج یک
امتياز: 16869
سلام دوستان
جریان استقبال از ضریح رو پوشش تصویریش رو از طریق اداره اوقاف به من سپردن که با 5 دوربین Full HD تصویر برداری شد
هنوز فیلم کامل نشده
بخشی از تصویر های اون روز رو آماده کردم میزارم لذتشو ببرید و ببینید شور و هیجان چقدر جالب و جذاب و گیراست
البته این فیلم با کیفیت HD 1920x1080 نیست. چون 1 دقیقه فول اچ دی 200 مگا بایت میشه
کیفیت 720در576 بصورت واید با حجم 30 مگابایت
تاریخ: شنبه 2 دی 1391 - 10:19 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
مديريت كل انجمنها
عضو شده در: 2 فروردین 1389 پست: 3473 محل سکونت: IRAN
امتياز: 87705
نظرات مختلف در مورد استقبال از ضریح امام حسین ( ع ):
آیت الله مکارم شیرازی
آیتالله مکارم شیرازی نیز در درس خارج فقه خود با بیان اینکه کسانی که به کاروان سفینةالنجاة ضریح امام حسین (ع) خرده میگیرند، اشتباه میکنند، گفتند: «برخی افراد از بردن ضریح امام حسین (ع) به شهرهای مختلف ایراد میگیرند و میگویند چه فرقی بین طلا و نقرههای ضریح و دیگر طلاها و نقرهها وجود دارد؛ باید به آنها بگوییم این بوسیدن مردم به خاطر انتصاب به امام حسین (ع) است و خرافی نیست. اشخاصی که این مسئله را خرافه میدانند، اشتباه میکنند؛ چرا که مسائلی در بین همه مسلمانان و عقلای جهان وجود دارد که همه پذیرفتهاند، مانند بوسیدن پرچم یک کشور و یا نگهداری اشیای گذشتگان در موزهها به خاطر انتصابشان به هویت یک ملت.»
وی با بیان اینکه دو چیز بدون استثنا دربین همه مسلمانان مشترک است، اظهار داشت: «در میان مسلمین بوسیدن قرآن و حجرالاسود بین شیعه و سنی و وهابی و غیر وهابی مشترک است. در رابطه با بوسیدن حجرالاسود میپرسیم که چرا آن را میبوسید؟ میگویند سنت است، این مرجع تقلید خاطر نشان ساختند: استقبال گستردهای مردم از ضریح سیدالشهدا نشان داد به کوری چشم دشمنان که فکر میکردند: عشق حسین (ع) از پویایی و جاودانگی برخوردار است، لذا کسانی که فکر میکنند مردم ضریح را میپرستند، حرفهای مضحکی میزنند.»
آیت الله میلانی
حضرت آیت الله سیدعلی میلانی نیز برای چرایی ساخت ضریح با وجود فقرا در جامعه فرمودند: «اولا مردم هزینه ساخت ضریح را از اموال خود می پردازند و هزینه آن ربطی به دستگاه دولت و حکومتی ندارد. و طبق گفته مدیر پروژه ساخت ضریح و آمار بدست آمده اکثر افرادی که در این راه کمک کرده اند خود فقیر هستند و نیاز مند کمک مالی هستند و به طلا و نقره ای که اهداء نموده اند محتاج ترند.»
وی در ادامه بیان داشت: «با عظمت بودن مرقد مقدسه از شعائر است و عبادت می باشد. در روایت آمده که در صدر اسلام پیشنهاد شد که پرده کعبه را که قیمتی بوده بفروش برسد امام علی علیه السلام مانع شدند. این شبهه اگر چه درظاهر بین شیعیان مطرح شده و لی ریشه وهابی دارد.»
آیت الله صافی گلپایگانی
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی با تاکید بر اینکه ساخت این ضریح از شعائر بزرگ دین است، خاطر نشان کردند: «در این ضریح اعجاز و کرامت نهفته است و اینکه مردم با این احساسات و علاقه شدید نسبت به این ضریح مطهر ابراز علاقه می کنند، تعظیم شعائر اهلبیت علیهم السلام و از اسرار الهی است؛ این مظاهر و برنامه ها همه برعظمت موقعیت سید الشهداء علیه السلام و بزرگی قیام آنحضرت دلالت دارد و هویت مذهبی شیعه را به دنیا نشان می دهد.»
نظر نسبتاً متفاوت علی درستکار ( مجری تلویزیون -برنامه این شب ها - کارشناس معارف اسلامی از دانشگاه امام صادق)
«سلام ... بارها و در موارد زیادی پیش اومده که یا در زندگی شخصیم یا در مشاهدات اجتماعیم به رفتارهایی برخورده ام که رنگ و لعاب دینی و مذهبی داشته و طبعا به حساب دین هم گذاشته می شده اما این که چقدر اون رفتارها منطبق با دین اصیل بوده، مساله ای بوده که ذهنم رو درگیر می کرده! این که آیا جداً اون رفتار دینیه یا چقدر از منظر دینی در اولویته، مساله بوده؛
در طول سال هایی که درگیر اجرای این شب ها هستم هم بارها به این نکته توجهم جلب شده که خیلی از کارای ما آیا چقدر ربط به دین داره چقدر به متن دین و مغز اون ربط داره و چقدر بی ربطه!! واقعا ضریح یک امام معصوم -علیه السلام- که هنوز نصب نشده و متبرک به هم جواری با مرقد شریف ایشان نشده، چقدر حرمت دارد و چه جای گاهی دارد؟ درست که عشق مردم ما به آن امام وصف نکردنی است و سرمایه ای است داشتنی و بی نظیر، اما این که ضریحی که در راه است تا برای مرقد شریف ایشان برسد را این قدر بزرگ بنمایانیم که خود امام و هدف او و مکتب و مسلک او تحت الشعاع قرار گیرد درست است؟!
این همه برنامه تلویزیون و گردآوری مردم شهرها و مناطق برای این برنامه چه تحلیل دارد؟ مساله است؛ من تحلیل تندی دارم که با جسارت می نویسم و می دانم که برایم گران تمام می شود اما آن را به حساب دفاع از جای گاه این خاندان قدسی می گذارم و پای هزینه آن می ایستم به شرط آن که خوانندگان شریف با صبوری و فهم کامل قضاوت کنند و واکنش!
تاریخ: چهارشنبه 21 آبان 1393 - 06:32 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
همكار در ساوهسرا
عضو شده در: 26 مهر 1389 پست: 1302
امتياز: 33700
adame_haji, عزیز؛ دست شما درد نکنه واقعا تصاویر به یاد موندنی ثبت کردید. من به عنوان عضو کوچک اینجا خودم رو موظف می دونم از شما تشکر کنم..... درباره مسائل مالی هم...
تاریخ: چهارشنبه 21 آبان 1393 - 14:15 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
خوب داره پيش ميره
عضو شده در: 14 شهریور 1393 پست: 28 محل سکونت: ساوه
امتياز: 870
من اصن به اینجورچیزا اعتقادندارم چون اونجوری ما انگاربت پرستیم وقتی به یه شی دخیل میبندیم ومیپرستیمش....اینجوووووووووووووور کاراباعث تضعیف ایمان میشه
البته این نظرمنه
هدف همه مراسم های سنتی نگه داشتن یاد امام حسین (ع) و نهضت عاشوراست .
یکی دیگر از نتایج جمعی مراسم های سنتی به مناسبت عاشورا پالایش و تصویه روح از سکون و تحجر وغبارهای حب دنیا و توجه و تقویت ارتباط قلبی با خوبی ها، شورافرینی وتشویق بسوی خوبی و خیرات و معرفت و شعور دینی است.
ایرانیان با سرمایه های فرهنگی وادبی که از هزاران سال پیش داشته اند در محک و شناخت انسانهای والا و وارسته یعنی الگوهای بشری شم تیزبینی داشته و در بزرگداشت و گرامی داشت وشناساندن انها به جهانیان نیز به زیباترین شکلی کوشیده اند. یکی از ایندسته فعالیت ها مرمت و معماری اماکن پیامبران الهی و خاندان اهل بیت ،امامان بزرگوار (ع) بوده است. بعلت همین توجه و بزرگداشت این میراث ها ی دینی و فرهنگی به دست ما رسیده تا بعدها به دست نسل های بعدی برسد.
آیا تابحال پدر ومادرانی را مشاهده نکرده اید که پسرشان در شهر دوری سربازاست .این پدر و مادر وقتی برای فرزندشان نامه می نویسند. موقع انداختن این نامه به صندوق پست ابتداء انرا می بوسند بعد روی چشم های خود قرار میدهند وبا قطرات اشک داغ ،این پیک سپید را مثل کبوتری بدرون صندوق پست می اندازد.
میتوان به این پدرو مادر ایراد گرفت؟
امام حسین (ع) همیشه و همه جا زنده و حاضر است.
درزمان دفاع مقدس نامه نگاری والدین عمق عاطفی بسیاری زیادی دارد. خواندن ایندست نامه های تاریخی واقعا خواندنی است، بخصوص نامه ای که شاید اخرین نامه باشد. نامه های دوره دفاع مقدس سوژه های بسیار قوی برای دنیای فیلم و فرهنگ سینمای معاصر دارد.
حال دیدار و خداحافظی با ضریح امام حسین (ع) عواطفی قوی تر وفراتر از این مثال های بالاست ودرک ان سخت نیست. بسیاری از دوستداران امام حسین (ع) خیلی مشتاق هستند به زیارت امامشان نائل شوند ، اما امکان اش برایشان جورنشده. بنا براین با ایجاد ارتباط عاطفی و روحی با ضریج در واقع به زیارت امام حسین (ع) میروند. زیرا این ضریحی است که شب و روز سایه بان مرقد ان امام بزرگوار خواهد بود. این ضریح نیز مانند یک نامه وسیله ای است ارتباطی است که حامل هزاران پیام ورشته عاطفی محبت به ان امام والاست. بهتر است بجای قضاوت سطحی کمی عمیق تر به فرهنگ عاشورایی توجه داشته باشیم ، زیرا فرهنگ عاشورایی بسان برکتی وکان عظیمی در همه زمان ها و مکان ها ساری و جاری است و میتواند الهام بخش کارهای نیکو و پر خیر وبرکتی بسیاری برای نسل های فعلی و ایندگان باشد.
در کنار این عواطف وبرکات و احترام به نمادها، رسیدگی به حال مستمندان ومحرومان می تواند بشکل برنامه ریزی شده بعنوان یک کارفعال اجتماعی باشورو فرهنگ عاشورایی پیوسته استمرارداشته باشد. زیرا به برکت خاندان اهل بیت در ایران هرروزه ده ها انجمن خیریه ووقف ایجاد میشود.
ساوه نیز شهری است مملو از عشق وشور و شعور به اهل بیت وامام حسین (ع) که میتواند با کمک علاقه مندان وعاشقان امام حسین(ع) دست بکار شده و نهاد و خیریه ای ، صندوق قرض الحسنه ای به این مناسبت راه اندازی نمایند وبعنوان دوستداران امام منشاء وچشمه خیر و برکتی دائمی وروزنه امید بخشی برای بسیاری از محرومان شود، بطوری که عزت انسانی محرومان نیز به زیباترین شکل در گرفتن کمک های مورد نیاز حفظ شود. امام حسین (ع) منشاء عمل خیر بسیاری در زمان حیات خود بودند و ما میتوانیم از این اسوه ومعلم بزرگ درس زندگی بگیریم ودرعمل ورفتارروزانه میزان علاقه مان را اثبات کنیم.
---------------
نقل قول:
میگویند: مردی از اهل شام که تحت تاثیر تبلیغات زهرآگین معاویه نسبت به اهل بیت (ع) قرارگرفته بود، وقتی امام حسین (ع) را دید، شروع به فحش و ناسزا گفتن به امام کرد، امام حسین(ع) همچنان ساکت بود تا اینکه فحاشی مرد شامی به پایان رسید؛ امام رو به وی کرده فرمود:«ای پیرمرد! گمان میکنم که غریب هستی اگر چیزی بخواهی به تو میدهیم، اگر راه گم کردهای نشانت میدهیم، اگر گرسنهای، سیرت میکنیم، اگر نیازمندی،تو را بینیاز میکنیم.»
مرد شامی، ساکت و مبهوت به چهره امام نگاه میکرد و متحیر ماند که چه بگوید و چگونه عذرخواهی کند. در پایان با شرمساری گفت: خدا خود میداند که رسالت خویش را درکدام خاندان قرار دهد. (داستان راستان، شهید مرتضی مطهری، ج 1، ص 28، با اندکی تصرف، صدرا.)
کد خبر: ۲۷۶۹۲
تاریخ انتشار:۰۳ آبان ۱۳۹۳ - ۱۸:۱۰
کد:
http://kayhan.ir
-------------------------
بخش هایی از مصاحبه ایی که مربوط به چگونگی انتقال ضریح امام حسین (ع) است دراینجا نقل میشود.که با این نوشته مناسبت دارد و می بینیم که اینجا با رویه عقلانی عمل شده و راه اسرافی طی نشده و این کار نیک با رضایت دل و نذر افراد ی کم درامد عرضه شده. بعلت رفت و آمد میلیون ها زوار ، ضریح هرچند وقت باید نوسازی شود. گذشتگان ما این ضریح را ساختند و به نسل ما رسید وبعد از ما نوبت ایندگان است.
ایا عکسهای آرامستان بقیع را تماشا کرده اید ، عکسهایی که هر کس از دیدنش غمگین میشود ، به این مکان بی توجهی شدیدی شده ، درحالی که این آرامستان بعنوان میراث دینی وبخشی از هویت فرهنگ دینی صدر اسلام از پیشینه تاریخی و مذهبی و فرهنگی والایی برخوردار است ویادگارفداکارترین مومنین است که در آن خفته اند ،می بایست به دیدنی ترین مکان برای جهانیان تبدیل می شد...........
----------------------
ناگفتههایی از انتقال ضریح امام حسین(ع)/ حکایت کبوتری که کربلایی شد
به نقل از خبرگزاری فارس، نخستین ضریحی که در مضجع شریف سیدالشهداء(ع) نصب شد، در سال 371 هجری با سازهای از چوب ساج و تزئیناتی از عاج فیل بود. ضریح جدید، ششمین ضریحی خواهد بود که در تاریخ بارگاه امام حسین(ع) نصب خواهد شد.این ضریح توسط استاد محمود فرشچیان طراحی شده و خطاطیهای آن را استاد سیدمحمد حسینیموحد انجام داده است. جالب اینکه برای نخستین بار در طول تاریخ، برای طراحی سازه یک ضریح از مهندسان عمران و معماری هم استفاده شده تا این ضریح در برابر 12.8 تن فشار عمودی و 600 کیلو بر هر متر مربع فشار جانبی مقاوم باشد. پیشبینی شده است ضریح جدید 300 سال عمر مفید خواهد داشت، یعنی بیش از چهار برابر ضریح کنونی که توسط هندیها ساخته شده است.
در ساخت ضریح جدید ـ که بیش از دوازده تن وزن دارد ـ 6050 کیلو چوب ساج (تهیه شده از جنگلهای برمه)، 4600 کیلو نقره، 700 کیلو مس، 450 کیلو استیل، 100 کیلو آهن و 118.650 کیلوگرم طلا به کار رفته است. کار ساخت ضریح جدید سیدالشهداء(ع) 4.5 سال به طول انجامید و این امر با عنایت ویژه آیتالله سید علی سیستانی، درایت حجتالاسلام سید جواد شهرستانی (نماینده آیتالله سیستانی در ایران)، هدایت حجتالاسلام شیخ عبدالمهدی کربلایی (تولیت عتبه حسینی) و تلاش مجدانه و شبانهروزی هیئت امنای ساخت ضریح در شهر مقدس قم امکانپذیر شد.
قطعات اصلی این ضریح از طریق هوایی به نجف منتقل و از آنجا ـ به دلیل مسائل امنیتی ـ به صورت بستهبندی و با تدابیر ویژه به کربلا منتقل شد. اما بخشهایی از ضریح (حدود 30 درصد آن) روز دهم ماه محرم و مصادف با شام غربیان آلالله از قم خارج شد تا از طریق شهرهای تهران، ساوه، اراک، بروجرد، خرمآباد، دزفول، اندیمشک، شوشتر، آبادان، اهواز و در نهایت شلمچه، به خاک عراق منتقل شود.
با خبر ورود ضریح جدید بارگاه ملکوتی سیدالشهداء(ع) به هر کوی و برزن، عاشقان اباعبدالله(ع) برای عرض ادب و ادای احترام به ساحت مولا و مقتدایشان، به استقبال ضریح میآمدند. استقبالی که از ساعتها قبل از ورود «کاروان سفینة النجاة» آغاز میشد و فرقی هم نمیکرد چه ساعتی از شبانهروز است. این عشق و ارادت به سالار شهدا نه با عقل که تنها با دل قابل درک است.
برای درک بهتر این فضای عاشقانه، پای صحبتهای «نصرتالله لطفی» رییس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان قم و مسئول انتقال ضریح به کربلا نشستیم.
ـ همانطور که اعضای محترم هیئت امنای ساخت ضریح مطهر اعلام کردهاند، کل هزینه ساخت ضریح مطهر از محل هدایا و نذورات داوطلبانه محبان اهلبیت علیهمالسلام تأمین شده و حتی یک ریال از اعتبارات دولتی و بیتالمال هزینه نشده است.
حدود 118 کیلوگرم طلا در ساخت ضریح به کار رفته است که تمام آنها از زیورآلات اهدایی بانوان زینبی است، بدون اینکه حتی یک گرم طلا خریداری شده باشد و نکته دیگر اینکه بخش اعظم هدایا و نذورات توسط اقشار آسیبپذیر و دهکهای پایین درآمدی جامعه تأمین شده است.
جالب است بدانید نمونهای از این عشاق، بانوی محترمی است که اندوخته یک ساله از دسترنج دوخت گونی به ازا هر گونی 100 تومان را پسانداز کرد و مبلغ 46 هزار و 400 تومان را به هیئت امنا تحویل داد. جالبتر اینکه پرسیده بود آیا امام حسین(ع) این هدیه ناقابل را از من پیرزن قبول میکند!؟
در جریان انتقال ضریح از پذیرفتن هدایا و نذورات خودداری کردیم
* هدف از انتقال شهر به شهر ضریح جدید امام حسین(ع) چه بود؟
ـ هدف از انتقال شهر به شهر و آن هم صرفاً در تعدادی از شهرستانهای واقع در مسیر از قبل تعیین شده برای خروج از ایران و ورود به خاک عراق، کار فرهنگی و ایجاد شور حسینی(ع) بود و به همین دلیل، با تصمیم قطعی هیئت امنای محترم ساخت ضریح و با اطلاعرسانی گسترده از دریافت هدایا و نذورات بعد از ساخت ضریح و در مسیر انتقال مؤکداً خودداری به عمل آمد.
محدویت زمانی انتقال ضریح موجب شد که ضریح به شهرهای دیگر نرود/انتقال 18 روزه ضریح جدید امام حسین(ع)
*چرا شهرهایی دیگری را برای انتقال ضریح انتخاب نکردید؟ با اینکه شهرهایی نزدیک به مسیر هم خواستار ورود کاروان سفینة النجاة بودند.
و با وجود پیگیریهای مجدانه ائمه جمعه و دیگر مسئولان، اجابت درخواست دیگر استانها و شهرستانها برای انتقال و توقف کوتاهمدت ضریح مطهر و بهرهمند شدن هموطنان عزیز از این فضای عطرآگین و معنوی میسر نشد، به طور مثال مردم شهر کاشان خیلی اصرار داشتند، ضریح جدید امام حسین(ع) به این شهر برود، با اینکه از شهر تهران به قم نزدیکتر بودند، اما هئیت امنا با توجه به محدویت بازده زمانی برای انتقال ضریح، موافقت نکردند، علت این بود که طرف عراقی طی قراردادی که با هیئت امنا داشتند، باید ضریح تا قبل از اول صفر به کربلا میرسید، زیرا از 4 صفر پیادهروی مردم به سمت کربلای معلی آغاز میشود، پس باید در انتقال ضریح به تقویم حرکت زمانی توجه میکردیم، به همین دلیل جمعیت قابل توجهی از اهالی شهرها و روستاهای کشور با مسافرت به شهرهای مسیر انتقال از فیض زیارت و عزاداری در جوار ضریح جدید بهرهمند شدند.
سرازیر شدن مردم شهرها و روستاهای دور برای زیارت ضریح
حتی برخی شهرهای در مسیر، مانند اهالی شهرهای زرندیه ساوه، توره در استان مرکزی، الیگودرز، دورود و ازنا، زاغه و پلدختر در استان لرستان، شادگان و مسجد سلیمان در استان خوزستان و تمامی بخشها و روستاهای در مسیر، حتی با عمق مسافت بیش از 30 کیلومتر از جاده اصلی در کنار جادههای منتهی به مقصد، تجمع و با عزاداری و سینهزنی در انتظار ضریح مطهر بودند، به عنوان مثال شهرهای ازنا، الیگودرز و دورود و بخش زاغه از 6 صبح تا بعد از ظهر و دارخوین و شادگان از 7 صبح تا 5 بامداد روز بعد چشم انتظار بودند.
ـ حدود 70 درصد از قطعات و بخشهای ضریح مطهر قبلاً به صورت هوایی به نجف اشرف و سپس به کربلای معلی انتقال و تحویل تولیت محترم آستان مقدس حضرت اباعبدالله الحسین(ع) شده بود.
اتخاذ تصمیم هیئت امنا ساخت ضریح مطهر در انتقال شهر به شهر در مسیر خروج از کشور بر اساس الهام و استنباط از فرمایش گهربار مقام معظم رهبری در دیدار 4 سال قبل با هیئت امنا بود، ایشان فرمودند: «...انشاءالله این کار شیرین و زیبا را به انجام برسانید و باشکوه انتقال دهید...». به لطف الهی و حضور بینظیر امت عاشورایی در صحنه، این شکوه و حماسه ماندگار و بیبدیل تحقق یافت.
* با توجه به اینکه اصفهان از هنرمندان مشهوری بهرهمند است و مسیر نزدیکتری هم به عراق محسوب میشود، چرا شهر قم برای ساخت ضریح انتخاب شد؟
- جمعی از دوستان از ابتدا پیگیر بودند، ناگفته نماند که از قبل کشورهای دیگر هم متقاضی ساخت ضریح بودند که با عنایت ویژه حضرت آیتالله سید علی سیستانی این افتخار نصیب تشیع و ایران اسلامی شد و به تبع نماینده آیتالله سیستانی در قم عهدهدار این امر شد.
البته به هیچ وجه بحث انحصارطلبی مطرح نبود و تنها محل کارگاه در قم بود، ضمن اینکه فقط هیئت امنای ساخت ضریح از اهالی شهر قم بودند، اما در بخشهای مختلف از هنرمندان اصفهانی، شیرازی و ... استفاده شده است.
همچنین جمعآوری وجوهات نیز از سراسر ایران صورت میگرفت که هیئت امنا سعی کردند با حفظ شئون و به صورت محدود، این جمعآوری وجوهات را انجام دهند، به طوری که در یک مرحله وجوهات دریافت میشد و پس از هزینهکردن تمام آنها، بار دیگر برای دریافت وجوهات مردم، هیئت امنا اعلام آمادگی میکردند تا پولی اضافه نیاید و از نظر شرعی دچار مشکل نشوند.
* آیا از ابتدا تا انتهای انتقال ضریح برنامهریزی شده بود یا بر اساس استقبال مردم و نحوه طیکردن مسیر، برنامهای منعطف داشتید؟
ـ قطعاً چنین کار عظیمی بدون برنامه نمیشود. ضمن اینکه با توجه به آغاز پیادهرویهای اربعین از هفته اول صفر، طرف عراقی از ما خواسته بود تا قبل از آغاز ماه صفر ضریح را منتقل کنیم تا تأمین امنیت آن در عراق با آسانتر باشد. با توجه به این محدودیت زمانی، ما برای حداکثر 12 روز برنامهریزی کردیم که البته استقبال غیر قابل وصف مردم باعث شد این انتقال 18 روز طول بکشد.
به معنای واقعی کلمه و بدون هیچگونه مبالغه و گزافه، حضور توده مردم بسیار حماسی، توأم با اشک و سوز و آه، سینهزنی و شعارهای لبیک یا حسین(ع) و بینظیر در تاریخ بود و با هیچ مراسم و راهپیمایی قابل مقایسه نبوده و نیست.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی:
برخی افراد از روی ناآگاهی و یا مغرضانه سؤالی مطرح میکنند مبنی بر اینکه این ضریح از مقداری طلا، نقره، سنگهای قیمتی و کتیبه تشکیل شده است چرا هنوز با اینکه به کربلا نرفته و نصب نشده است مردم به آن اهمیت میدهند و به زیارتش میآیند و اشکشان جاری میشود؟
این افراد یک نکته را فراموش کردهاند و آن این است که نام امام حسین(ع) روی این ضریح است و همین نام است که به مقداری طلا و نقره ارزش داده است و گرنه همه جا طلا و نقره وجود دارد، مردم وقتی به زیارت این ضریح میآیند به یاد میآورند که این ضریح مطهر متعلق به حضرت سیدالشهدا(ع) است و قرار است روی مضجع شریف اباعبدالله الحسین علیهالسلام نصب شود، به همین دلیل برای آنها ارزشمند است».
همچنین حضور پر خیر و برکت مراجع تقلید آیات عظام: صافیگلپایگانی، نوری همدانی، مکارم شیرازی، شبیری زنجانی، علوی گرگانی، سبحانی، موسوی اردبیلی، هاشمی شاهرودی، جوادی آملی و حضرات آیات جنتی، مصباح یزدی، ملکوتی، حائری، حسینی بوشهری، سعیدی و ... در کارگاه ساخت و زیارت قبل از انتقال ضریح مطهر بهترین گواه بر اصالت دینی منطبق با فرهنگ اصیل عاشورایی کاروان سفینةالنجاة است.
هفته گذشته مصاحبهای با «محمدرضا قنبری» راننده تریلی حامل ضریح داشتیم که بسیار جالب بود. ایشان میگفت به هیچ وجه از انتخابش برای این کار متعجب نشده، چون قبلاً آن را از امام حسین(ع) طلب کرده است. چه شد که میان همه شرکتهای پیشنهاد دهنده و تریلیهای پیشرفتهتر، این تریلی انتخاب شد؟
ـ حضور همه دوستان، هیئت امنا، مسئولان و دستاندرکاران به اراده خودشان نبود و همه به نوعی انتخاب شده بودند.
آقای قنبری هم در در شهرداری قم در بخش موتوری این نهاد مشغول به کار است، خودش تعریف میکرد که اوایل امسال در کربلا حضور داشته و چون شنیده بود که قرار است در قم برای امام حسین(ع) ضریح بسازند، همانجا از امام حسین(ع) درخواست میکند که راننده ضریحش باشد.
*هنگامی که قرار بود ضریح جدید امام حسین(ع) از شهر قم به سوی تهران رهسپار شود، حال و هوای مردم قم به چه صورت بود؟
-با وجود اینکه مردم شریف و عاشقان حضرت اباعبداللهالحسین(ع) در شهر مقدس قم بیش از چهار سال، از مراحل ساخت ضریح مطهر دیدن میکردند و به مدت 15 روز قبل از تاریخ انتقال توفیق زیارت آن نصیبشان شده بود، باز هم در روز بدرقه با وجود هوای سرد و بارانی و با سوز و آه به طرز باشکوهی در مراسم بدرقه حضور داشتند و این مراسم به یاد ماندنی از 9 صبح تا حدود 6 بعد از ظهر به طول انجامید و جمع قابل توجهی علاوه بر عوارضی اتوبان قم- تهران تا کیلومتر 30، ضریح را همراهی کردند. به دلیل خطرناک بودن حضور مردم در اتوبان با خواهش و تمنای بسیار از آنها خواستیم به شهر برگردند.
کبوتر عاشقی که زائر کربلا شد
در هنگام خروج کاروان از قم و فاصله حدود یکصد متری ضریح، توسط یکی از بدرقهکنندگان و از داخل یک خودرو تعدادی کبوتر به پرواز در آمدند و 2 روز بعد در حال پاکسازی اطراف خودروی حامل ضریح مطهر در حرم حضرت امام(ره) و بازسازی سازه پیرامونی، یکی از کبوترها در حد فاصل ضریح و کفی تریلر مشاهده شد که تلاش ما برای به پرواز درآمدنش، بینتیجه ماند. انگار دلش نمیخواست ضریح را ترک کند و نهایتاً این کبوتر عاشق هم بعد از حدود 18 روز زائر کربلا شد.
* پس در طول سفر حواستان به آن بود.
ـ بله، پس از اینکه فهمیدیم این کبوتر نمیخواهد از ما جدا شود، برایش آب و دانه مهیا میکردیم. بسیاری از کسانی هم که توفیق حضور روی تریلی و کنار ضریح را داشتند، از این کبوتر فیلم و عکس میگرفتند، واقعا جالب بود.
تراکم جمعیت بدرقهکنندگان از آبادان و استقبال کنندگان خرمشهر به حدی بود که از آبادان تا مسجد جامع این شهر، جمعیت بسیار فشرده و متصل به هم بود. از مسجد جامع خرمشهر تا شلمچه هم طول جمعیت متراکم حدود 10 کیلومتر بود.
خنثی شدن تلاش چندین ساله وهابیت در خوزستان
* از شهرهای استان خوزستان نام بردید. ظاهراً به برکت حضور ضریح سیدالشهدا(ع) در این استان، چندین سال تلاش وهابیها برای هجمه به اعتقادات شیعی بیاثر شد...
ـ دقیقاً! از جمله آثار و برکات ماندگار حضور بینظیر حماسی و عاشورایی محبان اهلبیت(ع) در مراسم، درهم پیچیدن طومار ننگین سالها فعالیت و سرمایهگذاری وهابیت در استان خوزستان بود که مردم عاشورایی خوزستان بطلان این نوع فعالیتهای کینهتوزانه را به رخ جهانیان کشیدند.
پایگاه اطلاع رسانی سپاه بیت المقدس کردستان
تاریخ: پنجشنبه 22 آبان 1393 - 20:12 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
همكار در ساوهسرا
عضو شده در: 26 مهر 1389 پست: 1302
امتياز: 33700
سلام دوستان عزیزم؛
همون سال توی همین تاپیک کلی در این باره صحبت شد به نظرم این طور سوالات رو برای اینکه رفع ابهام بشه از مراجع تقلید و بزرگان دینی بپرسید؛ چون احساس میکنم تو این جمعها حتی اگر کسی بیاد بهترین دلالیل رو هم بیاره شاید راضی نشیم به هر دلیلی.....
همین موضوع بارها تو دانشگاهها دربارش صحبت شد دقیقا مصداق جالبش به قول یکی از اساتید خوب دانشگاههای ساوه خانم فیاضی عزیزم، همین بیته که شاعر میگه:
ای نامه که میروی به سویش از جانب من ببوس رویش
صحبتم رو کوتاه میکنم و پیشنهاد میکنم به خاطر تعداد آسیبها و کشتههای این ماجرا اصل قضیه رو تحت الشعاع قرار ندید و مغالطه نکنید چون به نظرم این صحبتها به قول خود شما، نتیجهای نخواهد داشت.
تاریخ: دوشنبه 26 آبان 1393 - 04:08 عنوان: پاسخ به «روز تاریخی مردم ساوه_ استقبال از کاروان سفینة النجاة»
عضو فعال
عضو شده در: 30 آبان 1384 پست: 627 محل سکونت: بسیج یک
امتياز: 16869
ممنون از متن ویرایش شده این بنده
چقدر قشنگ ویرایش شده
اصلا کچل شده از بیخ
(جهت ثبت در خاطرات ... من فوحش موحش ننوشته بودم ها .... در مورد حق و حقوق نوشته بودم)
شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید شما نمی توانید در این بخش رای دهید شما نمیتوانید به نوشته های خود فایلی پیوست نمایید شما نمیتوانید فایلهای پیوست این انجمن را دریافت نمایید