تاریخ: یکشنبه 6 شهریور 1390 - 20:47 عنوان: روش تكثير و پرورش و قلمه زدن گل سرخ ، گل محمدي
مدیر انجمن
عضو شده در: 30 بهمن 1388 پست: 2274
امتياز: 60455
روش تكثير و پرورش و قلمه زدن گل سرخ ، گل محمدي
همانطور كه ميداينم خاستگاه گل سرخ سرزمين ايران بوده و اين سرزمين شرايط و توانايي بسيار بالايي براي تكثير گل روز ، گل سرخ و انواع و اقسام ان كه از دوست داشتني ترين گل هاي جهان محسوب مي شوند را دارا است. يكي از معطرترين نوع ان گل سرخ است كه بومي ايران است و بنام گل محمدي نيز معروف است. علاوه بر مصارف غذايي و مصرف در چاي ، مصارف درماني و آرايشي ان نيز همچنان پررونق است. خوشبختانه در مسافرتهايي كه به روستا هاي ساوه داشتم شاهد تكثير و پرورش گل هاي زيباي سرخ در مزارع و باغات بودم و از بوي معطر انان بسيار شاد و خرسند مي شدم. شاعري نيست كه از گل سرخ ستايش نكرده باشد و بوي ان همواره شادي بخش و الهام بخش شاعران و نويسندگان بوده و هست. حافظ و سعدي دمي از گل سرخ غافل نبوده اند. با توجه به محيط مساعد اطراف ساوه و خاكهاي مساعد روستا ها بعلت داشتن مواد مورد نياز گل روز و سرخ توسعه گلستانهاي گل محمدي
نيز ميتواند منابع كارافريني براي روستائيان عزيز ساوه اي باشد. در اين تايپك سعي بر اين است هر نوع تكنيك موجود در باره رشد و تكثير و پرورش گل سرخ و نيز افات و روشهاي تيمار اين گل در اينجا معرفي شود. دوستان عزيز نيز اگر مطالب مناسبي در باره اين موضوع دارند ميتوانند عرضه دارند. از اين همكاري بسيار خوشحال خواهيم شد.
-----------------------------------------------
شناسايي گل سرخ ، گل محمدي و روش تكثير و قلمه زدن ان
گل محمدی درختچه‌ای دارای شاخه‌های گل دهنده تیغ دار، استوانه‌ای شکل، بدون شيار و دارای برگهای مرکب شانه‌ای که دارای ۵-۳ برگچه متقابل دندانه‌دار میباشد. رگبرگهای پشت برگ مشخص و بهم رفته، برگچه چرمی و بيضی شکل، نوک تيز به طول ۵-۳ سانتی متر، و روی برگها صاف و سبز و پشت آنها سبز کمرنگ و دمگبرگهايش خزی و نمدی است و با کرکهای غده‌ای پوشيده شده و تا انتهای جام گل کشيده شده‌است.
گلها به شکل صورتی خوشرنگ با ۳۲ گلبرگ صورتی مشابه و يکدست که در اوائل صبح شروع به ظاهر شدن می‌نمايند. کاسبرگها به تعداد ۵ عدد که حداقل سه تای آنها دارای زوائد بزرگی در لبه‌ها هستند. پرچم‌ها زرد رنگ به تعداد ۱۰۰ عدد در ترکيب گل وجود دارند. ميوه آن پس از ريزش گلبرگها گوشتی گرد و يا تخم مرغی به طول ۵/۱ سانتی متر که در داخل برجستگی کوزه‌ای شکل زير گلبرگها قرار دارند.
زمان باز شدن گلها در اوائل ارديبهشت تا اوائل تيرماه میباشد. و در هر منطقه مدت زمان باز شدن گلها ۳۰-۲۰ روز طول می‌کشد. دوام گل حداکثر يک روز بوده و بعد از آن رنگ صورتی خوشرنگ گلبرگها به سفيد می‌گرايد و با اندک نسيمی گلبرگها پرپر شده و می‌ريزند.
مناطق مورد کشت گل محمدی اغلب مناطق کوهپايه‌ای و اقاليم خشک و نيمه خشک با تابستانهای معتدل و خشک و زمستانهای سرد میباشد. در حال حاضر کشت گل محمدی در ۱۴ استان کشور صورت می‌پذيرد که مهمترين آنها استانهای کرمان، فارس(ميمند)، اصفهان(کاشان) و آذربايجان شرقی است و در مابقی استانها کشت بيشتر به صورت پراکنده میباشد. مزاج: مرکب القوی، در بعضی انواع آن سرد و خشک ذکر شده ولی در کل اين گياه داراری مزاجی معتدل می باشد.
طرز تهيه روغن: 1) گلبرگهای تازه + روغن کنجد يا روغن زيتون=> در آفتاب => به محض سفيد شدن گلبرگها=> فشرده => تفاله را خارج=> + گلبرگ تازه => خروج تفاله ==--------==> تا هفت بار 2) برگ گل تازه + روغن کنجد يا زيتون=> جوشيدن روی آتش ملايم ( = دهن ورد مطبوخ، روغن گل پخته)
همزمان با بهار و ماههای ارديبهشت و خرداد ، گلهای محمدی با عطری دل انگيز محيط پيرامون را عطر آگين می کنند. در اين زمان کارگاههای سنتی و صنعتی مختلف گلابگيری در اقصی نقاط ، با وسايل تقطير ، گلها را هر روز صبح زود ، قبل از باز شدن کامل غنچه ، چيده و به همراه بخار آب در ديگهای مخبلف ، تقطير می نمايد.اسانس حاصله که در قسمت فوقانی پارچه جمع آوری شده ، تجمع می يابد را جدا و پس از آبگيری در درون شيشه های در بسته ، دور از نور نگهداری می کنند ، اسانس را در ظروفی که اطراف آن توسط نمد پوشيده شده است ، عرضه می نمايند، آب باقيمانده حاصل از عمل تقطير را به عنوان <<گلاب >> به مصارف مختلف می رساند .از هر ۳۰۰۰ کيلوگرم ، حدود يک کيلو اسانس به دست می آيد .
اسانس رز يکی از عطرهای بسيار معروف می باشد که به طوروسيع در عطر سازی و ساير فراورده ها ی آرايشی ( پودر دندان و انواع پمادها ) به عنوان خوشبو کننده به کار می رود . قسمت اعظم اسانس گل محمدی در گلاب ، به عنوان تقويت کننده قلب و تهيه شربت مصرف می شود . کشورهای بالکان ، فرانسه ، ترکيه ، مراکش ، اسپانيا و ايران توليد می شود.براورد قابل قبول مصرف ميکرو گرم به ازاء هر کيلو وزن بدن برای ستيرال ژرانيل استات ، سيترونلول ، ليناليل ، استات بر حسب سيترال می باشد.
صنعت کلابگيری : ايران باستان ، از دوران های بسيار گذشته ، به صنعت گلابگيری اشتهار داشته و اين کشور مرکز اصلی گل سرخ و گياهان معطر به شمار می رفته است.بيشترين کارگاههای توليد گلاب در ميمند و فيروز آباد فارس بوده است . حمله مغولان همراه با نابودی همه چيز، اين صنعت را نيز دچار رکورد نمود ، به طوريکه از آن تاريخ تا کنون اين صنعت رواج قبلی خود را باز نيافته است. هنر گلابگيری در قرن دهم ميلادی توسط اعراب به اروپا بده شد و اولين کشور اروپائی که اين هنر را در خدمت گرفت ، اسپانيا بود.عطر و گلاب گل سرخ ايران به علت شرايط مناسب آب و هوائی ، از مرغوبيت خاصی برخوردار است. به جهت اينکه به مقدار کم توليد و بيشتر در داخل کشور مصرف می شود. از شهرت جهانی برخوردار است. اکثر کشورهای عربی حوضه خليج فارس ، انواع مختلف عرقيات وگلاب را از ايران تهيه می کنند . متأسفانه اکثر مراکز و کارگاههای گلابگيری کشور به صورت سنتی انجام می گيرد . کمتر توليد کننده ای با شيمی ترکيبات مواد تولید شده آن آشنائی دارد .
آب مقطر ( گلاب ) گل سرخ: آب مقطر حاصل از تقطير گل سرخ را گلاب می نامند. تفاوت گلاب ايران با ساير کشورها در اين است که گلاب ايران در واقع از تقطير گلهای تازه محمدی با آب مقطر تهيه می شود ، در صورتيکه گلاب ساير کشورها ، از طريق حل کردن اسانس گل محمدی در آب مقطر به دست می آورند.هنگامی که آب مقطر گل سرخ به طريقه مصنوعی تهيه شود . ژرانيول با درصد زيادی در آب حل شده ، ولی استرها روی صافی باقی می مانند. به عبارت ديگر ، يکی از مشخصات گل سرخ حضور هيدروکربنهای دارای ۱۵ تا ۲۲ اتم کربن است که نسبت ۹/۲۲ درصد در آن موجود هستند. اين هیدروکربنها ( استرها ) به مقدار زياد در هنگام تهيه آب مقطر به روش مصنوعی توسط صافی گرفته شده و به هدر می رود.
روش تكثير گل محمدي
ازدياد رزهاي گلخانه اي بيشتر از طريق قلمه شاخه است. براي تهيه قلمه گياهان مادري در شرايط مناسب پرورش داده مي شود. تهيه قلمه بعد از بالغ شدن شاخه ها و رسيدن برگها به اندازه نهايي انجام مي گيرد. بخاطر اينكه گياهان مادري در داخل گلخانه در تمام طول سال در حال رشد دائم ستند، بنابراين مي توان در تمام طول سال از آن قلمه هاي برگدار تهيه كرد. قلمه ها با يك تا سه گره برداشت شده و تنها برگ انتهايي نگه داشته مي شود و برگ هاي تحتاني حذف مي شود. ته قلمه ها را مي توان براي ريشه زائي بهتر با پودرهاي حاوي هورمون تيمار كرد. قلمه ها را سپس در داخل بستر ريشه زائي قرار مي دهند كه معمولاً از ماسه، پرليت با يپت ماس و يا تركيبي از آنها مي باشد. پرليت با اندازه دانه هاي متوسط بستر ريشه زائي قابل دسترس و مناسبي است. دماي بين 25 ـ 21 درجه سانتيگرد در محيط بستر (اطراف ريشه ها) باعث ريشه زايي بهتر قلمه ها خواهد شد.
اكنون بيشتر توليدكنندگان رزهاي گلخانه اي در جهان از ارقام پيوند شده بر روي پايه هاي مناسب استفاده مي كنند، پايه Rosa manetti در كشور آمريكا و پايه هاي R. canina و R. indica در كشورهاي اروپايي مرسوم است. در کانينا در شرايط نور کم وسرما پایه به حالت رکود می رود، پايه های مولتی فلورا نيز قوی بوده و خواب زمستانه ندارند. پايه های مانتی نيز رکود زمستانه نداشته و در آمریکا زياد استفاده می شود.
از دلایل پيوند متوان به موارد زير اشاره کرد: رشد و نمو بهتر پيوندک و افزايش قدرت رشد، تحمل اسيديته و شوری خاک، تحمل رطوبت نسبی خاک و محيط، مقاومت به آفات و بيماریها، افزايش عمر و دوره زندگی گياه، سازگاری با شرايط محيطی، مقاومت به سرمای زمستانه منبع گزارش
تکثير اين گياه از طريق پاجوش، قلمه و تقسيم بوته ميباشد. عمليات تکثير در مرحله خواب و استراحت گياه صورت مي‌گيرد. عمده‌ترين روش تکثير از طريق پاجوشهاي ريشه‌دار صورت مي‌گيرد بدين ترتيب که پاجوشهاي ريشه‌دار را از پايه مادري جدا کرده و پس از آماده‌سازي زمين آنرا در زمين اصلي به فاصله 4*3 متر کشت مي‌نماييم و بعد از کشت بايد بلافاصله آبياري شود.
عمليات کشت در دو فصل صورت مي‌گيرد. يک مرحله اواخر پاييز بعد از خزان کردن پايه‌هاي مادري و يک مرحله هم در بهار قبل از بيدار شدن پايه مادري. کشت پاييزه بر کشت بهاره برتري دارد. زيرا امکان استفاده از نزولات جوي را بيشتر و استقرار بهتر نهالها را باعث شده و خطر گرماي بهار را در عدم استقرار نهالها کاهش مي‌دهد.
عمليات هرس بيشتر براي حذف شاخه هاي ضعيف و كنترل بيماري ها و آفات انجام مي شود و در اكثر مناطق عمل هرس فرم دهي ديده مي شود. معمولاً 5 تا 6 سال بعد از كاشت درختچه هاي گل محمدي راكف بر مي كنند تا عمل جوان سازي گياه انجام شود.
گل محمدي از سال دوم شروع به گل دهي مي كند و بيشترين محصول را در سالهاي 3 و 4 دارد ولي از سال ششم گل ها ريز شده و مقدار محصول نيز كم مي شود. زمان برداشت از اول ارديبهشت شروع شده و در بعضي مناطق گاهي تا آخر خرداد نيز ادامه مي يابد ولي معمولاً طول دورة برداشت 20 تا 30 روز است. ميانگين مقدار محصول يك درختچة گل محمدي 2 تا 5/2 كيلوگرم است. گل محمدي از راه پاجوش ، قلمه زدن ، خوابانيدن و پيوندزدن و از طريق بذر ( براي مصارف خاص ) تكثير مي شود كه در كاشان اكثراً به روش پاجوش است.
مهمترين آفات گل محمدي شته ها ( خصوصاً شتة گل سرخ ) كنه ها، شپشك ، كرم ساقه خوار و مهمترين بيماري آن سفيدك مي باشد. در كاشان سموم مصرفي براي كنترل آفات بيشتر گوزاتيون، مالاتيون و ديازينون و براي بيماري سفيدك سموم سولفوره مي باشد.
منبع گزارش سايت گياهپزشكي
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 16 فروردین 1393 - 03:01 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
پرورش گل رز
صفات مورد پسند گل رز در بازارهاي جهاني عبارت است از:
1ـ شاخه بلند و محكم كه توانايي نگهداري استوار گل را داشته باشد.
2ـ اندازه و رنگ مناسب گل كه مختص رقم مورد نظر است.
3ـ يكنواختي در مرحله برداشت گلها
4ـ عاري بودن گلها از انواع رنگ پريدگي، سوختگي، آفات و بيماريها
5ـ يكنواختي در اندازه شاخه ها
6ـ اندازه، كيفيت، ظاهر مناسب مختص رقم
كشورهاي عمده توليدكننده اين گل عبارتند از : ايالات متحده آمريكا، هلند، انگلستان، كلمبيا،اکوادور، کنيا، آفريقای جنوبی، هندوستان و 000 لازم به ذکر است که توليد در برخي از كشورهاي آمريكايی و آفريقايي با سرعت رو به افزايش است، هر چند که تقريباً تمامی کشورهای دنيا بسته بهتانسيل خود توليد گل رز را نيز کم و زياد در برنامه های خود دارند.. توليد گل رز در ايران بيشتر به استانهاي تهران، مركزي،اصفهان و خوزستان محدود شده است. همچنين كشورهاي اروپايي، آمريكا، کشورهای آسيای ميانه وژاپن از عمده وارد كنندگان گل رز به شمار مي روند.
مشخصات گياهشناسي :
گل رز متعلق به خانواده گل سرخيان است. اين گياهان در بخشهاي وسيعي از كره زمين پراكنده هستند و از لحاظ نحوه رشد و شكل بوته و توليد گل به انواع رزهاي مينياتوري، پاسيويي، هيبريد چاي، فلورينبدا، درختچه اي، بالا رو و رونده تقسيم مي شوند.
جنس رز دارای 120 گونه می باشد که از مناطق سرد شمالی تا مناطق نيمه گرمسيری پراکنده است. در توليد رزهاي بريدني گلخانه هاي از ارقام هيبريد چاي و فلورينبدا كه توليد گل انتهايي مي كنند، استفاده مي شود. گلهای شاخه بريده را به سه دسته اصلی تقسيم می کنند.
1- hybrid tea: به رزهای تک شاخه ای که قطر گل 9 سانتيمتر يا بيشتر باشد.
2- sweet hearts : به رزهایی گفته می شود که قطر گل کمتر از 9 سانتيمتر باشد
3- رزهای اسپری: حداقل 3 غنچه روی يک شاخه باشد.
در بررسی روند رشد اين گروهها در هلند مشخص شده کههيبرید چای در سال 2000 نسبت به 1999 حدود2 درصد افزايش داشت. اما سطح ارقام sweet hearts روبه کاهش است ولی با اين وجود برخی ارقام رشد خوبی دارند(Sacha و(Escimo. رزهای اسپری نيز کمتر از 3 درصد توليدات هلند را در بر می گيرند.
گل رز در تمامي رنگها ديده مي شود و در اين مورد تنها يك استثناء وجود دارد و آن نبود رزهاي آبي است. در انواعي كه توليد گل انتهايي مي كنند (هيبريد چاي، فلورينبدا، پاسيويي، مينياتوري) هر ساله شاخه هاي جديد از جوانه هاي سال قبل رشد مي كنند و بعد از توليد گل در انتهاي شاخه، رشد آن متوقف مي شودو شاخه هاي جديد دوباره از جوانه هاي زيرگل توليد مي شود كه بسته به رقم و شرايط آب و هوايي ممكن است توليد گل بكند يا نكند. برخي از ارقام گل رز دائم گل هستند و گل دهي در آنها در بيشتر مواقع سال انجام مي گيرد ولي بيشتر ارقام در هواي خنك بهار و پاييز گل دار مي شوند. رزهاي گلخانه اي در تمام طول سال قادر به توليد گل هستند و تنها بايد شرايط رشدي مناسب براي آنها فراهم گردد.
مسائل فني كشت رز
بسياري از ارقام رز به دليل داشتن خصوصياتي همچون زيبائي، دوام، فرم گل و شاخساره براي استفاده بعنوان گل بريده مناسبند و از ارقام آن بطور ويژه در شرايط مناسب براي برداشت و مصرف بعنوان گل شاخه بريده استفاده مي شوند. گلهاي شاخه بريده رز به دليل زيبائي و تنوع سالهاست كه در صدر تجارت جهاني گل و گياه قرار دارد و شايد گلفروشي را در جهان پيدا نكنيد كه در ميان گلهاي فروشي خود گل رز را نداشته باشد. از ارقام هيبريد چاي براي توليد گل بريده استفاده مي كنند. با در اختيار داشتن گلخانه مناسب امكان توليد آن در تمام طول سال فراهم است اين گياه چند ساله بوده و تا 6 سال امكان بهره برداري اقتصادي از آن فراهم است. برای تولید گل شاخه ای معمولاً تعداد 7 بوته درمترمربع كشت مي شود و پس از 3 تا 5 ماه از كشت گياهچه اي پيوندي(stentling) به بهره برداري مي رسد. بوته های مادری وارداتی معمولا پيوندی بوده و به دو روشپيوند می شوند يکی به صورت پيوند شکمی که در گياهان رز نيم ساله( Half year ) که گياه به صورت ريشه لختبه فروش می رسد انجام می شود و دوم به روش پيوند نيمانيم عمل پيوند انجام می شوند که گيهان حاصله استنت لينگ وروش پیوند استنتينگ نام دارد.
كشت و توليد رزهاي گلخانه اي :
رزهاي گلخانه اي گياهان چند ساله اي هستند كه عمر مفيد آنها براي توليد گل 6 تا 10 سال است. به اين خاطر در انتخاب رقم و آماده كردن خاك و بستر توليد بايد دقت كافي كرد، چون اصلاح و تعويض آنها در طول توليد هزينه دار خواهد بود.
ازدياد :
ازدياد رزهاي گلخانه اي بيشتر از طريق قلمه شاخه است. براي تهيه قلمه گياهان مادري در شرايط مناسب پرورش داده مي شود. تهيه قلمه بعد از بالغ شدن شاخه ها و رسيدن برگها به اندازه نهايي انجام مي گيرد. بخاطر اينكه گياهان مادري در داخل گلخانه در تمام طول سال در حال رشد دائم ستند، بنابراين مي توان در تمام طول سال از آن قلمه هاي برگدار تهيه كرد. قلمه ها با يك تا سه گره برداشت شده و تنها برگ انتهايي نگه داشته مي شود و برگ هاي تحتاني حذف مي شود. ته قلمه ها را مي توان براي ريشه زائي بهتر با پودرهاي حاوي هورمون تيمار كرد. قلمه ها را سپس در داخل بستر ريشه زائي قرار مي دهند كه معمولاً از ماسه، پرليت با يپت ماس و يا تركيبي از آنها مي باشد. پرليت با اندازه دانه هاي متوسط بستر ريشه زائي قابل دسترس و مناسبي است. دماي بين 25 ـ 21 درجه سانتيگرد در محيط بستر (اطراف ريشه ها) باعث ريشه زايي بهتر قلمه ها خواهد شد .اكنون بيشتر توليدكنندگان رزهاي گلخانه اي در جهان از ارقام پيوند شده بر روي پايه هاي مناسب استفاده مي كنند، پايه Rosa manetti در كشور آمريكا و پايه هاي R. canina و R. indica در كشورهاي اروپايي مرسوم است.
در کانينا در شرايط نور کم وسرما پايه به حالت رکود می رود، پايه های مولتی فلورا نيز قوی بوده و خواب زمستانه ندارند. پايه های مانتی نيز رکود زمستانه نداشته و در آمريکا زياد استفاده می شود.
از دلايل پيوند متوان به موارد زير اشاره کرد: رشد و نمو بهتر پيوندک و افزايش قدرت رشد، تحمل اسيديته و شوری خاک، تحمل رطوبت نسبی خاک و محيط، مقاومت به آفات و بيماريها، افزايش عمر و دوره زندگی گياه، سازگاری با شرايط محيطی، مقاومت به سرمای زمستانه
كاشت :
توليد رزهاي گلخانه اي در بسترهاي خاكي و يا غير خاكي انجام مي گيرد. بسترهاي خاكي هزينه اوليه پاييني داشته و نياز به مديريت دقيق ندارند در صورتيكه بسترهاي غير خاكي (هيدروپونيك) هزينه احداث بالا تری داشته احتياج به مديريت دقيق و كنترل دائمي دارند. در صورت سرمايه گذاري دائمي و بالا، بهتر است از بسترهاي غيرخاكي استفاده گردد. در اينجا بسترهاي خاكي معرفي مي گردد. اندازه بسترهاي كاشت به عرض 120 ـ 100 سانتيمتر و به طول حدود 35 متر انتخاب مي شود. عرض مسیر و راهرو ها 80 سانتیمتر، بهتر است بستر كاشت از نوع مرتفع انتخاب شود. در اين حالت بسترها به ارتفاع حدود 40 سانتيمتر بالاي سطح زمين با خاك مرغوب پر مي شوند و 30 سانتيمتر آن داخل زمين قرار مي گيرد. بطوريكه عمق بستر حداقل 70 سانتيمتر باشد. خاك مناسب تركيبي است از 60 درصد خاك لومي با 40 درصد مواد افزودني مثل پيت، ماسه، پوسته بذر، پوست درختان، تراشه چوب، خاك اره، كود دامي كاملاً پوسيده كه موجب اصلاح فيزيك خاك مي گردد. PH بين 5/5 تا 6 محيط مناسبي براي رزهاي گلخانه اي است.
در هر بستر 5 رديف با فاصله 25 سانتی متر از همديگر در نظر می گيرند که رديف وسط حذف و به جای آن سيستم آبياری قرار می گيرد يعنی در واقع کشت چهار رديفه می شود. همچنين در روشهای رايجتر از دو رديف بجای چهار رديف استفاده می کنند که در صورت عدم وجود سيستم گرمايی مناسب جهت بهبود تهويه، بسترهای کشت 2 رديفی توصيه می شود.
تغذيه :
در زمان كاشت گياه از كود دهي زياد بايد خود داري كرد. كود بصورت محلول در آب در اختيار گياه قرار مي گيرد. ازت، پتاسيم، منيزيم و آهن بطور منظم در محلول كودي استفاده مي شود، در صورتيكه بر، مس، منگنز، موليبدن بطوردوره اي به محلول كودي افزوده مي شود. نسبتهاي كودي 195: 30: 220 (N:براي كود دهي رزهاي گلخانه اي مناسب مي باشد.
شرايط آب و هوايي مورد نياز كشت1 ـ دما
از عوامل بسيار مهم در پرورش رز بوده و رابطه نزديكي با شدت نور دارد. گياه بايستي از شرايط دمايي مناسب براي رشد و نمو برخوردار باشد. ارقام و واريته های طبيعی وقديمی اين گياه بايستي حداقل به مدت يكماه تحت شرايط رفع نيازدمايی در دماي پايين زير 10 درجه سانتيگراد قرار گيرد. که اين نياز در رزهای شاخه بريدنی جديد وجود ندارد
جدول رابطه درجه حرارت با ميزان توليد كل رز
دماي روز و شب
متوسط دما
روزهاي گلدهي
طول شاخه
توليد ساليانه درمترمربع
16-8
12
105
100-80
80
18-10
14
85
90-70
100
20-12
16
70
85-65
120
22-16
19
60
80-60
140
24-16
20
55
70-50
160
23-22
22
42
60-40
180
در زمينه دما حداقل درجه حرارت تحمل گياه صفر و حداكثر 35 درجه سانتيگراد است. درخصوص تفاوت درجه حرارت شب و روز بهترين تفاوت مربوط به 6 تا 10 درجه است
دماي انتخابي براي رزهاي گلخانه اي با توجه به شدت نور و موقع سال متفاوت است. بطور كلي دماي گلخانه را در شب 16 تا 17 درجه سانتيگراد، در روزهاي كم آفتاب 21 درجه سانتيگراد و در روزهاي با آفتاب زياد 26 تا 27 درجه سانتيگراد انتخاب مي كنند. در اين شرايط دمايي گلها بعد از حدود 48 ـ 40 روز آماده برداشت مي شوند. دمای حداقل خاک 15 درجه است که نبایستی از این دما کمتر شود
2ـ نور
نور نيز از فاكتورهاي محيطي مهم د رتوليد رز است. گياه رز به شدت هاي بالاي نور احتياج دارد. به اين خاطر بهترين گلخانه از لحاظ پوشش، گلخانه هاي شيشه اي است. البته شدت نورهاي خيلي زياد علاوه بر افزايش دماي گلخانه بر روي كيفيت و رنگ گلها تاثير منفي دارد. البته ميزان شدت نور به رقم و درجه حرارت بستگي دارد. در كشورهاي مثل هلند گاهيً به دليل كمي شدت نور در زمستان از نورهاي مصنوعي نيز براي برخي واريته استفاده مي كنند. ولي در ايران بعلت آفتاب فراوان در اكثر استانها نيازي به اين كار نيست. معمولاً ميزان نور مناسب بين 30 تا 55 هزار لوكس متغيير است. ولي در ايران بعلت آفتاب فراوان در اكثر استانها نيازي به اين كار نيست.
3ـ رطوبت نسبي
رطوبت نسبي همان رطوبت است كه در هواي اطراف گياه و محيط گلخانه وجود دارد. اين ميزان رطوبت كه با رطوبت سنج قابل اندازه گيري است در حدود 60 درصد مي باشد. زيادي آن باعث بروز بيماريهاي قارچي مثل لكه سياه، سفيدك مي شود و كمبود آن نيز باعث كاهش رشد گياه و كيفيت محصول مي شود.
4- خاك یا بستر
در محيطهاي كشت خاكي، خاك مي بايستي از نوع سبك لومي شني يا لومي رسي با حاصلخيزي مناسب باشد. خاك بايستي از تهويه مناسب برخوردار باشد اسيديته مناسب خاك نيز بين 7-6 مي باشد. در كشتهاي خاكي، 4-3 تن كود دامي پوسيده را به هر هزار متر مربع اضافه مي كنند و بعد از مخلوط يكنواخت اقدام به كشت پايه هاي رز مي كند. در روشي كشت بدون خاك از بسترهايي نظير پشم سنگ، کوکوپيت يا ليكا و پرليت استفاده مي كنند كه بصورت كشت بستري در بسترهايي به عرض حدود 50 سانتیمتر با دو رديف و به عمق 30 سانتيمتر كشت انجام می شود البته در روش نسبتا مرسومی هم کشت به صورت گلدانی بر روی سکوهايی به ارتفاع 60 تا 80 سانتیمتر و در گلدان حاوی مواد بستری به صورت تک بوته يا دو بوته کشت انجام می شود . در هر يک از اين روشها مطلوب است گياه ارتفاع مناسبی برای عمل بندينگ از سطح زمين را داشته باشد.
انواع بسترهای هیدروپونيک
- پيت نارگيل: Coconut Peat = Coir Dust
از فراوری پوست ميوه نارگيل حاصل می شودکه مراحل آن به قرار زير است
تجزيه > درجه بندی > خشک کردن > پرس کردن
CEC متوسط تا زياد دارد، PH برابر 5/4 تا 9/6 است، پايداری آن عالی است، دانسيته حجمی آن پائين است
پشم سنگ Rock wool
از ذوب کردن صخره های بازالت يا برخی مينرالهای ديگر در دمای 1500 درجه سانتيکراد موادی ساخته ميشود که مشابه فيبرهای ريز است.
تهويه آن عالی است، نگهداری رطوبت آن خوب است، CEC اين بستر پائين است، PH خنثی تا قلیایی با اثر کم در محيط کشت دارد، پايداری بسيار زياد بوده ودانسيته آن 264 گرم در ليتراست.
پرليت Perlite
خاکهای آلومينيو سيليکاتی هستند که حدود1000 درجه سانتيکراد حرارت ديده اند.خصوصياتی مشابه ماسه ولی سبک را دارند.
حاوی فلورايد است که در بر خی گياهان حساس نظير ليليوم لونگيفلوروم و دراسنا می تواند خسارتزا باشند، نگهداری آب کم و تهويه عالی دارد که اين خاصيت با مصرف بسيار بالای آب و مواد غذايی همراه است و از آن به عنوان بستر مناسبی ياد نمی کنند.CEC خيلی کم وPH تقريبا 5/7 دارد. پایداری بسيار بالا بوده و دانسيته حجمی آن 80 تا 120 گرم بر ليتردارد.
رطوبت خاك
اين محصول به رطوبتي متوسط احتياج دارد. در شرايط كشت خاكي بایستي سطح خاك پاي ريشه گياه بين هر دو آبياري خشك شود. تنش رطوبتي نيز به گياه خسارت مي زند.
زهکش:
رزها گياهانی با سيستم ريشه ای عميق هستند و آب کافی را در عمق نياز دارند. زهکش در کشت خاکی رز بايستی تا حد ممکن تا عمق 90-100 سانتی متری خوب باشد. در مناطقی با سطح ايستابی بالا نياز به لوله زهکشی است که اندازه لوله های زهکشی بسته به بافت خاک است و بايد طوری طراحی شود که آب اضافی بستر کشت سريع خارج شود. اين لوله ها در ايران با قيمت مناسب توليد می شود. در صورت عدم وجود شيب طبيعی برای زهکش آب بايد از پمپ استفاده گردد.
تهويه :
تهويه گلخانه جهت كنترل ميزان رطوبت، آفات و بيماريها و همچنين تامين دي اكسيدكربن مصرف شده در فرآيند فتوسنتز لازم و ضروري است. در گلخانه هاي رز از دريچه هاي سقفي براي تهويه استفاده مي شود.
گلخانه مناسب رز :
سيستم تهويه بايستی بتواند دمای داخل گلخانه را کنترل نمايد و تعادل بين دما و رطوبت را تامين نمايد. در زمان تهويه از باد مستقيم بر روی محصول بايد اجتناب شود. ديواره های جانبی گلخانه بايد تا ارتفاع محصول باشد. تهويه و کانالهای مربوط به تهويه بايد در بالای ارتفاع محصول قرار گيرد.
•در مواقع بارندگی از خيس شدن گياه خودداری شود و از چکه کردن پوشش گلخانه ممانعت به عمل آيد. ارتفاع گلخانه بايد مطلوب و نسبتا زياد باشد (بيش از5/4 متر) يعنی به عبارت ديگر حداقل 2 متر ارتفاع در بالای گياه وجود داشته باشد. البته به عنوان اصل کلی گلخانه بايد حداکثر جذب نور را داشته باشد. گلخانه های بلندتر ، پهنتر و قویتر بهترند. برخلاف گلخانه های ايران که عمدتاً پلاستيکی است در هلند پوشش گلخانه ها عمدتا شيشه بوده ودر سالهای اخير از پوشش های اکريليک نيز استفاده می شود. که عيب شيشه آن است که UV-b عبور نموده و باعث سياهی گلبرگهای ارقام قرمز می شود. گلخانه های مولتی اسپان ازگلخانه های ونلو به دليل ثبات بيشتر شرايط وحجم بيشتر هوا مطلوبترند.همچنين نورگيری آنها بیشتر و هزينه احداث آنها سبکتر است. لازم به ذکر است که شيشه های مورد استفاده در هلند در قطعات 2/112 در 150 استفاده می شود در حالی که عرض شيشه در گلخانه های ايرانی کمتر و مقدار قاب بيشتر شده و نور گيری را کاهش می دهد. شيب سقف به زاويه تابش و کثيف شدن سقف بستگی دارد که از 27 درجه در ونلو به 24-22 درجه در وايد اسپان کاهش يافته است
خواب زمستانه:
در کشت های مزرعه ای، در نقاطی که شرايط نوری پايين حاکم است و هزينه انرژی بالا است برای گياه خواب زمستانه(رکود) در نظر می گيرند. برگهای رز تا 5 درجه سانتی گراد زير صفر تحمل سرمايی دارد و اين تحمل به نوع رقم، حمله آفات و بيماريها، بلوغ بافت چوبی، رطوبت هوا، دما و ... بستگی دارد. اما در ارقام کنونی دنيا نياز سرمايی و خواب زمستانه لازم نيست و در تمام طول سال گل می دهد.
رزهای اسپری کمتر از 3 درصد توليدات هلند را در بر می گيرند.
ارتفاع از سطح دريا:
بهترين ارتفاع از سطح دريا: 1800 تا 3000 متر
ميزان آب مورد نياز :60 متر مکعب در روز در هکتار
Ph مناسب: در سيستم کشت خاکی اسيديته مناسب بايستی حدود 5/6 باشد و در کشت هيدروپونيک اين رقم بين 5/5 تا 6 است
EC مناسب کمتر از 8/1 است اين رقم در سيستمهای هيدروپونيک بسته 7/0 است
بندينگ: عمل خمش تعدادی از شاخه های گياه را می گويند که با هدف افزايش سطح برگ وافزايش ميزان نورگيری صورت می گيرد.در اين شکل نوع شاخه و روش انجام آن مشخص شده است.
سيستم های کشت:
در کستهای خاکی دو روش وجود دارد که در روش اول در بستری به عرض 120 سانتيمتر 4 رديف رز می کاشتند که فواصل روی رديفها حدود 30 سانتيمتر در نظر گرفته می شد در روش دوم گياه را در دو رديف به فاصله 40 سانتيمتر از هم می کارند و سعی می کنند که گياه مادری ارتفاع لازم را برای عمل بندينگ و جلوگيری از رطوبت زياد بستر داشته باشد.
در کشتهای هيدرو پونيک مرسومترين روش کشت دو رديفه است که يا در راکوول (پشم سنگ) يا پرليت و یا کوکوپيت کشت می شود. در کشت راک وول مهم.لا از راک وول نوع اسلاب ( بلوک مکعبی) استفاده می شود و در کشت کوکو پيت از گلدانهای پنج تا 10 ليتری استفاده می شود که در گلدانهای بزرگ دو گياه در يک گلدان با هم کشت می شود. در اين سيستم بايستی از کوکو پيت بوفيرت شده ( کلسيم دهی شده) استفاده شود تا گياه بتواند رشد بهتری داشته باشد. در روش کشت پرليت از يک بستر باريک يا کيسه های کشت(Grow bag) استفاده می شود.
برداشت :
روشهاي توليد و برداشت رز در گلخانه به دو صورت پيوسته يا دوره اي است. در حالت پيوسته برداشت رزها بطور متوسط هر روز دوبار انجام مي گيرد. در صورتيكه در برداشت دوره اي تمام گلها در يك مرحله برداشت مي شوند و سپس به گياهان اجازه داده مي شود تا براي مرحله بعدي توليد گل بكنند. گلها زماني كه يك تا دو گلبرگ شروع به تا خوردن مي كنند، برداشت مي شوند. از نظر عمر گلدانی، در مرحله ای که 21-40 % غنچه باز شده باشد(مرحله سوم) طول عمر طولانی تری نسبت به مرحله ای که 1-5 % غنچه باز شود (مرحله یک) در پی خواهد داشت.محل قطع شاخه براي برداشت گل بالاي اولين برگ پنج برگچه اي از پايين شاخه است. در فصل زمستان محل برش بالاي دومين برگ پنج برگچه اي انتخاب مي شود.
تيمار بعد از برداشت :
بعد از برداشت گلها يا به انبار سرد منتقل مي شوند و يا بلافاصله به بازارهاي نزديك حمل مي شوند در صورت انتقال به انبار سرد در دماي 0 تا 10 درجه سانتيگراد (بمدت 1 تا 2 روز) قرار داده مي شوند. در غير اين صورت ته شاخه ها در داخل آب ولرم ( 23 تا 25 درجه سانتيگراد) محتوي مواد دوام بخش گل قرار داده مي شوند. بهتر است رطوبت نسبي محيط بالا و در حد 80 درصد باشد.
عوارض، آفات و بيماريها :
تغييرات شرايط گلخانه مثل تغييرات شديد در دما، كاهش نور و نوسانات رطوبتي مي تواند موجب بدشكلي گلها و كاهش بازار پسندي آنها گردد. لذا كنترل گلخانه و نگهداري آن در شرايط مناسب لازم و ضروري است. كنه ها، تريپس ها و شته ها از مهمترين آفات رزهاي گلخانه اي به شمار مي روند. سفيدك سطحي و كپك خاكستري نيز در شرايطي كه بوته ها مرطوب مي شوند و دما كمي پايين مي آيد، در صورت عدم توجه و مراقبت به سرعت گسترش مي يابد
به سلامتي حالا ديگه بايد اين گلستان گل محمدي ساوه باردهي داشته باشه..... مولف
-------------------------------------------------------------
مسوول زراعت و باغباني جهاد كشاورزي ساوه گفت: گلستان گل محمدي در اين شهرستان در سطح چهار هكتار احداث شد. "سيروس خلج اسدي" روز يكشنبه در گفت و گو با ايرنا، افزود: اين مهم در راستاي اجراي طرح افزايش توليد گل و گياهان زينتي در اين شهرستان انجام شده است. وي پيش‌بيني كرد، با توجه به استقبال كشاورزان در توليد گل‌محمدي، امسال سه هكتار ديگر گلستان گل محمدي در اين شهرستان احداث شود. وي اظهارداشت: ۵۰درصد از اعتبار مورد نياز اين طرح توسط جهاد كشاورزي و ۵۰درصد توسط زارع تامين ميشود. وي گفت: گل محمدي پس از سه سال به باردهي اقتصادي مي‌رسد و قابل عرضه به بازار براي مصارفي مانند گلابگيري است.
شهرستان ساوه افزون بر ۱۳۵هزار هكتار اراضي كشاورزي دارد. ك/۳ ۵۵۷/۶۸۶ /۷۳۳۷
رُزها يا گل سُرخ ها يکی از مهمترين دسته گياهان ميباشد که انواع شناخته شده آن به بيش از ۲۰۰۰۰ گونه و واريته مختلف تخمين زده ميشود . رُز، يا گل سُرخ ، جنسی ازخانواده گل سُرخ ها يا(Rosacea) رُزاسِه میباشد که بوته هايش پاکوتاه و پا بلند و رونده با ساقه های چوبی است و در بعضی گونه ها برگهایش غير دائمی و در برخی دائمی ميباشد .
در اقسام اصلی و اوليه بوته ها صورت بدوی خود را داشته ، بصورت کُرپه و پُر تيغ و خار ميباشد ، ولی پس از گشنگيری و بدست آوردن اقسام و جورهای تازه که بیشتر بوسيله پيوند روی پايه های اقسام وحشی درست شده ، صورت آن دگرگون شده و تا اندازه ای به ميل پرورش دهندگان تغيير صورت داده به اشکال مختلف : کُرپه ، چتری ، مجنون ( آویزان ) و بقول فرانسويان ( گل رُز گريان ) و غيره درآمده است .
اشکالی که بيشتر مورد توجه و در باغات بوته های گل سُرخ را (بسته به وضعيت محل کاشت ) به آن صورت در می آورند ۵ شکل بشرح زير ميباشد :
۱ – گل سُرخ پاکوتاه : بوته هائيست که پيوند آنرا روی ريشه يا ساقه نزدیک بخاک زده و ميگذارند از پيوند چند شاخه بيرون آید و در اثر هَرَس همه ساله آنرا کوتاه نگهميدارند ، بطوری که بسته به جنس آن بلندی بوته ها از ۲۰ سانتيمتر تا يک متر بلند تر نمی شود .
۲ – گل سرخ کُرپه : که پس از پيوند نزدیک خاک در اثر هَرَس نوک شاخه ها می گذارند شاخه های فرعی آن زياد شود تا بوته بصورت کُرپه درآيد .
۳ – گل سرخ با ساقه بلند یا نیمه بلند : عبارت از بوته هائيست که پيوند را روی يک ساقه صاف و لخت تسترن کوهی به بلندی يک متر تا یک متر و نيم می زنند . پس از نمو پيوند ، ساقه نسترن بتدريج قوی شده رنگ قهوه ای بخود گرفته راست می ايستد . باغبان ميتواند شاخه هایی که از پيوند ميروید را به ميل خود بهر شکل بخواهد درآورد .
۴ – گل سرخ رونده پيچنده : این دسته از اقسام مخصوصی هستند که شاخه های آنها بلند شده و بالا ميرود که آنها را بوسيله پایه يا داربستهای فلزی مخصوصی نگهداری کرده آرايش ميدهند .
۵ – گل سرخ مجنون : که از پيوند اقسام رونده روی پايه بلند نسترن کوهی بدست می آيد .
باين طريق که هريک از اقسام نامبرده را اگر روی ساقه ای به بلندی ۱/۵ تا ۲ متر از نسترن کوهی پيوند کنند پس از گرفتن شاخه های آن رو به زمين سرازير شده و بوته گل مجنون ( گل رز گريان ) بدست ميآيد .
●اقسام مختلف و جورهای حاصله از گل سرخ :
بطوری که گفته شد از گل سرخ گونه ها و واريته های ( اقسام و جورها ) زيادی تا کنون شناخته شده ، ولی آنچه از بهترين گونه ها و واريته ها که در باغات کشورهای اروپایی مانند : فرانسه کاشته شده نگهداری ميشود تقريبا در حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گونه و واريته است . برای آنکه در تزئيد جورهای گل سرخ بتوانند نژاد هر واريته را معلوم نموده و بدانند هر واريته که تازه بدست می آورند از جفتگیری کدام یک از واريته ها بوجود آمده ، عده بيشماری از گياه شناسان و کارشناسان مخصوص اين گل ، آنها را دسته بندی کرده اند که مهمترين از همه آنها دسته بندی زير است که مورد توجه بيشتری ميباشد :
۱ – گل سرخ فرانسه ( رُز دو فرانس Rosier de france)
۲ – نسترن (اکلانتيِرEglantier)
۳ – گل چای ( رُزيِه آدور دوته Rosier aodeur de the)
۴ – گل سرخ ايران ( رُزیِه دو پِرسRosier de Perse)
۵ – گل سرخ با گلهای متعدد( رُزيِه مولتی فلور پُلی آنتاRosier Multiflore Polyanta)
۶ – گل سرخ مينياتور( رُزيِه مینیاتورRosier Miniature )
۷ – گل سرخ بَنگال ( رزيِه بنگالRosier Bengale )
●گل رُز دو رگِه شارل دوگل(Charle de Gaulle )
اين دسته بندی از نظر نژادی گل سرخ بوده ولی نسبت به وقت گل دادن و بلندی و کوتاهی بوته يا پيچندگی آنها در تجارت دسته بندی ديگری کرده اند که چون بيشتر مورد احتياج و توجه افرادی است که بکاشتن و پرورش اين گل علاقه دارند ، اين دسته بندی در اينجا شرح داده ميشود .
۱ – گل سرخ های پاکوتاه گل درشت .
۲ – گل سرخ های پاکوتاه با گل کوچک .
۳ – گل سرخ های بوته کُرپه( رُزیِه بوئیسونRosier Buissons)
۴ – گل سرخ های رونده .
۱ – گل سرخ های پاکوتاه با گل درشت :
الف – دسته هميشه گلها ( رِمونتانت Remontants ) : شامل ۸ جور
( منظور از هميشه گلها آندسته از گل سرخهائی است که بهار و تابستان تا اواسط پائیز متناوبآ گل می دهند ).
ب – دسته دورگه های هميشه گل : شامل دو سری و رويهمرفته ۲۲ جور مختلف مانند گل سرخ " مادام البرت باربیه " با گل زيبای درشت و خوش ترکيب کاملا پُرپَر ، برنگ زرد شُتُری که مغز آن زرد آلوئی و در سالهای نزديک به ۱۹۴۷ بدست آمده است .
ج – دسته معروف به گل چای : شامل ۱۲ جور .
د – دسته دورَگِهِ چای : دارای ده سِری مختلف شامل ۲۱۸ جور مانند " گل چای " ( بتی اوپريشارد Betty uprichard ) گل درشت نيمه پُرپَر با گلبرگهای پهن برنگ صورتی گوشتی که ميانه آن شنجرفی و پشت گلبرگها شنجرفی مایل به نارنجی خيلی خوشبو که در ۱۹۲۲ بدست آمده است .
●ديگری گل چای( مارگارت مک گريدی Margaret Mac Gredy):
گل زيبای پُرپَردرشت برنگ لاکی که آخر شنجرفی ميشود باعطر مطبوع که در ۱۹۳۷ بدست آمده .
ديگر گل چای ( کُنتِس دو کاستيلژاKontesse de Castillja ) : با گل درشت نيمه پُرپَر به رنگ زرد طلائی ، پشت برنزی که در سال ۱۹۲۶ بدست آمده است .
۲ – گل سُرخ های پاکوتاه با گل کوچک
الف – گل سرخ بنگال و دورَگِه های آن شامل ۸ جور .
ب – گل سُرخ پولیانتا(Polyantha) و دورَگِه های آن شامل ۵۶ جور .
ج – گل سُرخ مينياتور شامل ۷ جور
●گل رُز براندی هيبريد (BRANDY )
۳ – گل سُرخ های کُرپِه ( بوئیسونBuisson) :شامل ۳۱ جور .
۴ – گل سُرخ های رونده : دارای ۲ سری و شامل ۹۲ جور .
●زمين و خاک مساعد برای پرورش گل سُرخ :
برای آنکه بتوان يک باغ گل سُرخ احداث کرد يا آنکه بوته هایی را که در باغچه يا حاشيه خا ميکارند بطور کامل نمو کرده و از همه جهت جالب توجه باشد ، بايد ديد گل سُرخ در چه نوع خاک بهتر از ساير گلها تغذيه کرده و ميتواند در آنجا تا حد طبيعی رُشد و پرورش يلقفته زيبايی طبيعی خود را نمايان سازد . بهترين زمين برای کاشتن گل سُرخ ها زمينی است که دارای خاک رُسی و شنی تازه باشد .
این قسم خاک کمی سنگین است و وقتی آنرا آب می دهند خاک به ابزار کار ميچسبد ولی بزودی رطوبت اضافی را از خود رد کرده و در آن به آسانی و خوبی ميتوان کار کرد . در چنين خاکی ريشه های گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذيه کافی برای بوته را فراهم ساخته و گلريزان فراوانی می کند . برعکس زمين های آهکی که خاکش مقادير زيادی مواد آهکی مانند کاربنات دو سود داشته باشد برای کاشتن گل سرخ بهيچ وجه مناسب نيست . مقدار آهکی که در خاک برای بوته های گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاک و همينطور به نسبت نژادهای مختلف گل بايد تفاوت داشته باشد .
چنانچه در زمين های رُسی و شنی مقدار آهک نباید از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمين های شنی از ۵ درصد تجاوز کند . زمينهای شنی که در خاکش رُس یافت نمی شود ، برای پرورش گل سرخ مناسب نيست . مگر آنکه آنرا بحد کافی با مواد پوسيده نباتی و حيوانی مخلوط کنند تا هميشه خاک را تازه نگهدارد .
نکته قابل توجه آنست که نبايد تصور شود چون خاک رُسی و شنی برای تربيت گل مساعد است ميتوان بوته های گل سرخ را در خاک های رُسی نيز کاشت . بنابراين بايد دانست که کاشتن گل سرخ در زمينهای رُسی يا شنی خالص يا آنها که بيش از ۱۵ درصد مواد آهکی دارند زحمت بيهوده است و بوته های گل در چنين زمينها ، همیشه زرد و رنجور و برگهایشان زودتر از موقع ريخته در مدت کوتاهی خشکیده و از بين ميرود . مگر آنکه خاک آنها را قبلا اصلاح کرده بعد مبادرت به کاشتن گل نمايند .اکنون که خاک مناسب برای کاشتن گل سرخ را شناختيم بايد دانست چگونه چنين زمينی را بايد آماده برای گل کاری کرده ، با چه نوع مواد غذائی آنرا تقويت نمود ، تا گلهای حاصله در آن تمام زيبايی و ظرافت خود را حفظ کرده نمايان سازد .
زمين را بايد قبلا بعمق ۶۰ تا ۸۰ سانتيمتر کاملا برگرداند و سنگهای درشت و مواد زائد را از آن بيرون کشيده بعد برای هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم کود تجزيه شده و ساخته را خوب با خاک مخلوط سازند . بهتر است این کار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع کاشتن بوته ها صورت گيرد .اگر زمينی را که در اختيار دارند از زمين های سبک ( مانند زمین های شنی خالص يا هر نوع خاکی که شن آن زيادتر از سایر ترکيباتش باشد ) بايد با آن ، کود سنگين که بتواند خاک را قابل نگهداری رطوبت کند مخلوط کنند. بهترين کود برای چنين زمين کود گاوی ساخته شده است . زيرا کود گاوی بزمين های سبک قابليت حفظ و نگهداری رطوبت را داده و از نظر مواد مغذی و پوسيده آنرا غنی ميسازد .
منبع : سایت آفتاب
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 16 فروردین 1393 - 03:02 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
برای آنکه بتوان در مدت کوتاهتری بوته های سالم و قوی برای پایه بدست آوزد یا
در نبودن پایه برای پیوند یکی از اقسام گل سرخ را زیاد کرد ، قلمه زدن را
انتخاب کرده اند. قلمه بعضی از نژادها و اقسام گل سرخ با کمال سهولت نتیجه می دهد و در مدت کوتاهی ریشه میدهد و با این وسیله میتوان تعدادی از یک قسم یا جور بدست آورد .
بین جنسها و اقسام مختلف گل سرخ آنها که برای قلمه زدن مناسبند بشرح زیرمی باشند
۱ – گل سرخ های بنگال ( Rosier du Bengale ).
۲ – گل سرخ های جزیره بوربون(Rosier de lile Boorbon ).
۳ – گل سرخ های منگوله و دو رگه های آن
۴ – گل سرخ های چای( Rosier adeur de the ) و چند جور از دو رگه های آن.
۵–انواع گل سرخهای پولیانتا(RosierPolyantha Moltiflore).
۶ – گل سرخ های پُر گل ویشور(Wichuriana Multiflore ) .
بوته ای که از قلمه گل سرخ حاصل میشود چون همه قسمتهایش از یک قسم یا جور است یک خاصیت دارد و آن اینست که مانند پیوندهای روی نسترن باغبان مجبورنیست دائمآ مواظب گرفتن و حذف پاجوشهائی که از ریشه میروید باشد تا بوته ها راضعیف و خراب نسازد. ولی از طرفی تعداد بوته ای را که بوسیله قلمه می توان از یک بوته بدست آورد چند برابر کمتر از آنست که بوسیله پیوند ممکن است حاصل نمود . زیرا از هر چشمه ساقه یک پیوند میتوان گرفت ، در صورتیکه ساقه ای را که برای قلمه انتخاب میکنند باید دست کم چند چشمه داشته باشد ، باضافه غالبآ ریشه اقسامی که آنرا بوسیله قلمه زیاد کرده اند دوام زیادی نداشته و بالاخره بیشتر از جورهای گل سرخ را بوسیله قلمه نمی توان زیاد کرد. بهترین زمان برای قلمه زدن گل سرخ اواخرتابستان (شهریورماه) است . در این ماه شاخه هائیرا که مغزش چوبی شده با قیچی باغبانی چیده بقطعات ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتری تقسیم میکنند، بطوریکه ابتداء و انتهای هر شاخه یک چشمه داشته باشد . بعد برگهای شاخه را بقسمی با قیچی می چینند که یک تا دو سانتیمتر از دم برگها بساقه بماند ، قلمه ها را در گلدان یا تغار و یا جعبه مخصوص قلمه که از چهارپنجم شن نرم شسته و یک پنجم خاک تازه باغچه و خاک برگ پُر شده بفواصل ۲ تا ۳ سانتیمتر پهلوی هم فرو کرده و اگر هوا متغیر و نامساعد باشد روی آنها را حباب شیشه ای می گذارند و یا نایلون می کشند . مدتهاست که هورمونهائی برای تسریع در ریشه کردن قلمه ها ساخته شده که ممکن است قبل از آنکه قلمه ها را در خاک فرو کنند ، باندازه دو سانتیمتر از ساقه ها را یکی دو روز در محلولی از آن هورمون گذارده بعد در خاک فرو کنند تا زودتر ریشه کرده به نتیجع برسد . زمستان باید قلمه ها را زیر شاسی یا نقاط کم آفتاب گلخانه گذاشت. بهار سال بعد که قلمه ها ریشه کرده و از هرکدام شاخه های تازه بیرون آمد ، آنها را به آهستگی بطوری که نرمه ریشه ها صدمه نبیند از خاک بیرون آورده در محل مخصوص بآن میکارند .
●گل رُز دو رگه ویرژو(virgo )
۳ – خواباندن شاخه :
زمانیکه فصل قلمه زدن نباشد برای زیاد کردن بوته های قسم خاصی از گل سرخ به طریق خواباندن شاخه متوسل میشوند .
خواباندن شاخه در اقسام و جورهای پا بلند که برای قلمه زدن هم مناسب است و بیشتر در اقسام رونده عملی می باشد . اوائل بهار شاخه هایی را که به اندازه کافی بلند و قابل خم شدنست قسمتی از آنرا از نزدیک زمین خم کرده در گلدان یا زمین پای بوته زیر خاک می کنند . پائیز یا بهار سال بعد که شاخه های خوابانده شده ریشه کرده است آنها را از بوته اصلی جدا کرده و موقع مقتضی با کمال احتیاط بیرون آورده در نقطه دیگر میکارند .
۴ ) پیوند : برای ازدیاد اقسام گل سرخ ، دو نوع پیوند معمول و مورد عمل است .
۱ – پیوند شکمی : که در بهار تا اوائل تابستان و ماه اول پائیز که شیره نباتی در جریان بوده و شاخه ها خوب پوست میدهند میزنند .
۲ – پیوند روی ریشه که زمستان در گلخانه می زنند : قبل از توضیح هریک از اقسام پیوند باید پایه های مناسب برای پیوند را شناخت تا زحمتی که میکشند بی نتیجه نماند . مناسب ترین اقسام را برای پایه باید انتخاب کرد که در زیر شرح داده میشود .
●پایه برای گل سرخ های پا کوتاه :
از معمول ترین و بهترین اقسام گل سرخ برای پایه باید نسترن معمولی کوهی ( رُزا کانینا Rosa Canina ) را نام برد که بواسطه دوام زیاد در مقابل آفات و امراض و سختی شاخه هایش با آنکه تیغهایش موقع پیوند خیلی بدست آسیب می رساند بهترین قسم برای پایه تشخیص داده شده و امروزه بین همه پرورش دهندگان و باغبانان معمول است . اقسام دیگری از گلهای وحشی مانند ( رُزا لاگسا Rosa Laxa) که اصل آن از سیبری است و گل سرخ ( پولیانتاRosa Polyantha) در مواردیکه نسترن کوهی نباشد قابل استفاده است .
●پایه برای گل سرخ های پا بلند و مجنون ( گریان ):
چون شاخه های نسترن وحشی خیلی بلند و قوی است برای اینکار هم خوب میتوان از آن استفاده کرد . یکی از شاخه های قوی بوته را میگذارند باندازه ای که میل دارند بلند شود و بقیه را حذف میکنند ، آنوقت نوک آنرا پیوند می کنند . بنابراآنچه گفته شد بهتر و مناسب تر از همه اقسام گل سرخ برای پایه همان نسترن کوهی است که به آسانی میتوان از ییلاقات بدست آورده یا بذر آنرا چنانچه شرح داده شد بکارند . پیوند شکافی یا شکمی : پیوند شکافی یا شکمی را دو موقع و بدو شکل می زنند .
الف - پیوند شکافی با جوانه بیدار .
ب – پیوند شکمی با جوانه خواب .
فصل پیوند با جوانه بیدار از اول خرداد تا اواخر تیرماه است که جریان شیره نباتی باز کردن پوست را از روی چوب آسان ساخته و پس ازگرفتن پیوند وقت کافی برای نمو شاخه و رسیدن مغز چوبی آن هست. موقع پیوند شکمی با جوانه خواب از اوائل شهریور تا اواخر مهرماه است که دیگر فصل برای بیدار شدن جوانه و نمو آن مقتضی نمی باشد . پیوند پس از گرفتن تا بهار بحالت خواب باقی مانده ، اوائل فروردین ماه شروع به سبز شدن و نمو می کند . پیوند پائیزه اگر در زمستان از یخ زدن حفظ شود ( برای اینکه پیوندک در زمستان یخ نزند با شروع سرما روی آنرا با قشری از پارافین منجمد می پوشانند ) چون در آغاز بهار شروع به نمو میکند شاخه های آن قوی تر بوده و زمان کافی برای رسیدن مغز شاخه ها دارد . طریقه عمل برای پیوند شکمی خیلی آسان و عبارت از برداشتن پیوندک بوسیله چاقوی پیوند زنی از روی شاخه مورد نظر و جا دادن آن در شکافی که بشکل ( T ) روی پایه ، داده شده و بستن روی شکاف با پوست برآمده از پایه و بسیتن آن با ریسمان نرم میباشد . پیوندک را بهتر است از شاخه ای که گل یا غنچه دارد بگیرند .برای اینکار باید چنین شاخه ای را که شاداب و صاف است از بوته مورد نظر قطع کرده ، قسمت سرشاخه که مغزش نرم است و انتهایش را که جوانه های آن بد و نا مناسب میباشد بریده از قسمت میانه که دارای جوانه های برجسته و قوی است برای گرفتن پیوندک استفاده کنند .
بوسیله چاقوی پیوند زنی از ۱۵ میلیمتر زیر جوانه پوست را بسمت بالا بطوری میبرند که کمی از قشر چوبی مغز ساقه زیر جوانه باقی بماند ، بُرِش را تا ۱۵ میلیمتری بالای جوانه برده ، آنجا پوست را از روی ساقه برمیدارند ، پیوندک بشکل بیضی نوک تیزی در می آید . برگ پیوندک را باید بطوری قبلا چیده باشند که یک تا دو سانتیمتر از دُم برگ به پیوندک باقی بماند . حالا این پیوندک را که عبارت از پوست شاخه جوانه دار و نیمی از دمبرگ است از سر شکافی که روی شاخه پایه داده اند آهسته زیر پوست داخل کرده بسمت پائین میلغزانند تا تمام پیوندک زیر شکاف جا گرفته فقط از بین دولبه شکاف عمودی جوانه و دمبرگ بیرون بماند .بلافاصله دور شاخه پایه را از بالای شکاف با نخهای پشمی یا نوار لاستیکی یا نوار چسب رو به پائین بطوری می بندند که تمام شکاف پوشیده شده و هوا زیر پوست داخل نشود و فقط همان جوانه و دمبرگ از بین نخها بیرون بماند . برای اینکه شکاف بهتر مسدود شود میتوان روی آنرا با چسب مخصوص پیوند پوشاند . پانزده روز بعد اگر دمبرگ سیاه شده و به پیوندک چسبیده رنگ پیوندک هم تغییر کرده رو به سیاهی میرود معلوم میشود پیوند نگرفته و خراب شده ، ولی اگر با کمترین تماس انگشت دمبرگ به آسانی از پیوندک جدا شده بزمین افتد و پیوندک هم سبز و شاداب است نشانه گرفتن پیوند میباشد .سه تا چهار هفته پس از پیوند زدن که جوانه شروع بنمو می کند باید نخ را باز کرد تا نمو شاخه سبب فرورفتن نخها به پوست پایه نگردد. پیوندی که می زنند اگر با جوانه بیدار است پس از پیوند شاخه را از یک سانتیمتر بالای شکاف قطع کرده جای بُرش را با چسب پیوند میپوشانند . ولی اگر پیوند پائیزه و با جوانه خوابست فقط کمی از انتهای شاخه را بریده بقیه آنرا میگذارند بهار که پیوند بیدار شده و میخواهد سبز شود میبرند .
●پیوند روی ریشه :
عمل پیوند روی ریشه بیشتر برای ایجاد و ازدیاد اقسام گل سرخ های پاکوتاه بکار می رود . موقع و فصل مناسب این پیوند پائیز یا اواخر زمستان است که باید در گلخانه انجام شود . بهترین پایه برای اینکار ریشه های جوان نسترن های کوهی است که یا بوسیله کاشتن بذر ، یا جمع آوری از کوهستانها تهیه شده و قبلا آنها را در گلدان یا خزانه کاشته باشند . پیوندک را از شاخه هائی می گیرند که اواخر شهریور تا اواسط مهرماه آنها را از بوته بریده دو سر شاخه را با قیچی زده برگهایش را مطابق دستوری که برای پیوندک شکمی داده شده چیده و بعد آنها را در جعبه هائی مملو از شن پهلوی هم چیده روی آنها را نیز با قشر نازکی از شن پوشانده و کمی پهن هم روی آن ریخته باشند . ماه آبان یا اسفند ساقه های نسترن وحشی را که برای پایه حاضر کرده اند ، باندازه ۱۰ سانتیمتر از روی ریشه بطور مورب با چاقوی تیز می برند ، سپس از شاخه هائی که لای شن گذاشته اند هریک را که با قطر پایه مطابق باشد بیرون آورده قطعه ای از آنرا که دارای چهار چشمه باشد نیز بطور مورب می برند ، بطوری که دو برش را وقتی روی هم قرار دادند کاملا با یکدیگر مطابق باشد و بین آنها درز و شکافی نماند ، پس ازآنکه پیوندک را روی پایه قرار دادند با چهار لا نخ پشمی این دو را بهم بسته اطراف آنرا با چسب پیوند خوب می پوشانند .
ریشه هایی که باین ترتیب پیوند شده اگر در گلدان است گلدانها را مرتب روی سطح گلخانه می چینند ، جای گلدانها باید ۱۰ درجه سانتیگراد حرارت داشته باشد .از اوائل سال پیوندها شروع بنمو کرده جوانه ها رشد مینمایند ولی تا مدتی که محل پیوند خوب بهم جوش بخورد نباید آنها را درمعرض تابش مستقیم آفتاب قرار داد ، تا کم کم به هوای خارج عادت کرده و پائیز بعد که از خطر جست آنها را در هر جا کایل باشند بکارند .سال بعد باید بوته های پیوند شده را کاملا مراقبت کرده آنها را مرتبآ آب داده ضمنآ از ابتلاء بوته ها به آفات و امراض نباتی پیش گیری و کرد .
منبع : سایت آفتاب
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 16 فروردین 1393 - 03:03 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
دو موقع از کاشتن دانه های گل سُرخ برای زیاد کردن آن میتوان استفاده کرد . یکی برای بدست آوردن جورهای تازه و دیگری کاشتن دانه های نسترن برای تهیه پایه های جوان و سالم قابل پیوند .
الف – برای بدست آوردن جورهای تازه ای از گل سُرخ :
باید میوه هائی را که به این منظور روی بوته ها باقی گذارده اند(این میوه ها حاصل گلهائیست که با قسم یا جور دیگری کشنگیری شده یا بواسطه و جود اقسام و جورهای متنوع زیاد دراطراف آن فکر می کنند بطور طبیعی عمل کشنگیری روی آنها انجام شده ) اواسط پائیز موقعی که کاملا رسیده باشد ، قبل از شروع سرما و یخبندان بچینند ، نشانه رسیدن میوه گل سرخ موقعی است که میوه ها رنگ انداخته و نارنجی رنگ می شوند . ولی باید دانست در بعضی از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه های چای میوه ها بزحمت رنگ می اندازند و بطور کلی موقع رسیدن میوه ها بسته به نژاد – منطقه و محل کاشت فرق می کند . میوه های رسیده را باید همان موقع چیدن ، اواسط مهر یا آبان بکارند ( زیرا تخم میوه های این گل پس از چیدن خیلی زود قوه نامیه خود را از دست می دهد ) اگر تخمها کاملا نرسیده و هوای آن منطقه سرد شده ، برای آنکه قوه نامیه آن کامل شود ، تخمها را لای خاک اره یا ماسه نرم کمی مرطوب طبقه طبقه می چینند تا وقتی که برسد . معمولا اوائل آذرماه میتوان این دانه ها را بیرون کاشت ، موقع کاشتن میوه ها را با چاقوی پیوند زنی چهار قسمت کرده دانه ها را خارج میسازند و برای آنکه بدانند دانه هائی که میکارند از چه قسمی است تا پس از سبز شدن و گل کردن معلوم شود بین آنها جورهای جدیدی بوجود آمده ، باید دانه های هر قسم را در خزانه مخصوصی جداگانه کاشته و بوسیله برچسبی جور یا قسم آنرا مشخص کنند . خزانه ای که در آن دانه ها را میکارند ، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است . در غیر این صورت باید از تغارهای مخصوص بذرکاری استفاده کرد .خزانه یا تغار را با خاکی که تجزیه شده قبلا تهیه کرده اند پُر کرده روی آنرا صاف نموده ، دانه ها را به ردیف مرتب روی خاک می چینند، بعضی ها برای اینکه خاک خزانه تقویت شده و کمک موثری به سبز شدن تخمها کند ، با خاک هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداری سولفات دوفر سفید و کمی از کودهای شیمیایی داخل می کنند .
آماتورها برای احتیاط و پیش گیری از بروز آفات حیوانی و قارچی ، خاک خزانه را دو ماه قبل از موقع کاشتن با محلول( فورمول Formol ) ضد عفونی کرده یا همان موقع کاشتن باتزریق سولفور دو کاربون این کار را انجام می دهند تا پس از آنکه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذکور نشوند . پس از آنکه دانه ها را روی خاک مرتب چیدند ، آهسته با کف دست آنها را فشارباید داد تا دانه خوب به خاک بچسبد و روی آنرا با قشری بضخامت ۱ تا ۱/۵ سانتیمتر شن پوشانده ، خزانه را آبیاری می کنند .تخمها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الی ۹۰ روز بعد از کاشتن سبز میشوند . پس از سبز شدن باید آب دادن را کمتر کنند تا ریشه بوته ها که خیلی ظریف است نپوسد ، تا موقعی که هوا سرد و یخبندان است ، این بوته ها را باید در گلخانه یا در زیر شاسی نگهداری کرد . پس از مساعد شدن هوا آنها را بیرون آورده در خزانه دیگر با فواصل بیشتری نشاء کرده یا آنکه جداگانه میکارند . بوته های نو را باید هر هفته یا ۱۵ روز یک مرتبه بازدید کرد تا اگر آثاری از " شته سبز " یا " پارازیت " های دیگر روی آنها مشاهده شود بوسیله محلول سولفات دو نیکوتین و یا سموم دیگر با آنها مبارزه کنند تا از ضعیف شدن بوته ها جلوگیری شده زودتر رشد نمایند . پس از اینکه بوته ها قوی شدند سال دوم آنها را یا در کَرت مخصوصی با فاصله ۵۰ سانتیمتر کاشته یا در گلدانهای بزرگتری میگذارند تا شروع بگل دادن کند .
ب – کاشتن دانه های نسترن برای پایه :
از اواسط شهریورماه که میوه های نسترن قرمز میشود باید آنها را چیده بعد همه آنها را در لاوک چوبی یاتغاری ریخته آهسته با دسته هاون چوبی یا گوشت کوب له کنند تا دانه ها از گوشت میوه جدا شود . سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته دانه های ریز و پوک را که روی آب میایستد جدا کنند تا دانه سالم و درشت و پاک بدست آید. چون موقع کاشتن این دانه ها ، بسته به وضعیت منطقه یکی از ماههای مهر، آبان و آذر یا اواخر اسفند میباشد ، برای آنکه قوای نامیه خود را از دست ندهند باید فورا دانه ها را خوب خشک کرده لای طبقات شن یا نرمه زغال چوب بچینند . موقع مناسب دانه ها را در کرت های وسیعی که خاک کرتها را باید قبلا حاضر کرده و به اندازه کافی عمیق باشد ، به ردیف بفواصل ۲۰ سانتیمتر و عمق یک سانتیمتر میکارند . اگر دانه ها را پائیز کاشته اند برای جلوگیری از نفوذ سرما و یخ زدن ، بهتر است روی کرتها را با قشری از پهن اسب پوشاند . دانه ها بهار سبز میشوند و پائیز بعد آنها را بیرون آورده در کرتهای دیگری بفواصل ۳۰ سانتیمتر میکارند. تا قبل از رشد کامل بوته ها که قابل پیوند کردن بشوند باید مواظبت کرد امراضو آفاتی از قبیل " زنگ – آردک ( سفیدک) – شته سبزو قرمز " و غیره به آنها سرایت نکند.
برای پیشگیری بهتراست چندمرتبه بوته ها را با محلول "سولفورون" ( گوگرد محلول در آب ) یا محلول یک درهزار "پرمنگنات دو پطاس " یا محلول " بوردله "( کات کبود و آب صابون ) سمپاشی کنند . این بوته ها را سال دوم یا سوم باشکالی که میل دارند میتوان پیوند کرد .
منبع : سایت آفتاب
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 16 فروردین 1393 - 03:04 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
خواهش ميكنم دوست عزيز لطف داريد اصلا قابل نداره. اميدوارم كه همه جاي ساوه گلستون بشه ، ما هم خوشحال ميشيم تو همه حياط خونه ها گل سرخ كاشته بشه و بوي عطرش بهاران همه جا رو پر كنه. اميدوارم روزي رو ببينيم كه روستا هاي ساوه هم مثل كاشان گلستان هاي متعدد داشته باشن.
روش ساده تکثیر گل روز وگل محمدی در منزل و مزارع و باغ
با این روش ساده و کم هزینه میتوانید از هر ساقه گل روز با هر رنگی و نوعی قلمه و بوته دلخواه خود را تکثیر کرده و بپرورانید. بطوری که جلو پنجره ها ، محیط بالکن ، روی پشت بام ها با گلدان های گل های خوشبو بیارائیدو محوطه حیاط را با بوته های رنگارنگ گل روز و محمدی معطر سازید.
وسایل لازم:
1.چند شاخه گل روز یا گل محمدی که روی هر ساقه حداقل پنج یا شش گره ( که به رنگ قهوه ایی روشن و به شکل چشم است) دیده میشود تهیه می کنیم. ساقه ها اگر به کلفتی یک مداد باشند کیفیت کار نیز بهتر خواهد شد. قلمه ایی که از این ساقه ها تهیه میشوند برای گل روز عادی به درازای 30 سانتیمتر و برای ساقه گل محمدی حدودا 20 سانتیمتر است.
2. یک گلدان سوراخ دار ویا یک قوطی پلاستیکی ماست دهان گشاد، یا یک دبه ماست کوچک( با دهانه گشاد )که ته ان چند تا سوراخ به قطر یک یا دو سانتمتر ایجاد شده باشد، چند تکه سفال شکسته و یا سنگ صاف گرد برای ته گلدان لازم است.
از بطری پلاستیکی بلند آب و یا نوشابه ( که ته ان چند سوراخ ایچاد کرده باشیم و سرش را بریده و دهانه ان بزرگتر شده باشد )نیز میتوانیم بعنوان گلدان موقت کشت قلمه استفاده کنیم ولی مقدار قلمه هایی که درآن قرار میدهیم نباید ازدوعدد بیشتر باشد. زیرا قطر دهانه آن کوچک تر از گلدان های پلاستیکی با دهانه بزرگتر است.
3. مقداری خاک کمپوست مرطوب صاف و یکدست ، یک آبپاش نرم کوچک برای آبیاری.
4. مدت زمان لازم برای تولید بوته گل روز و یا گل محمدی تقریبا پنج الی شش ماه می باشد. بهترین زمان قلمه گیری در فصل پائیز و اوایل زمستان می باشد. البته در فصل بهار نیز میتوانید آزمایش کنید شاید قلمه گیری موفقیت آمیز باشد.
5. برای تهیه اتیکت نام گذاری بشکل فلش میتوانیم از یک قوطی خالی شیر پاستوریزه استفاده کرده و هر اتیکت را بوسیله شی تیزی سوراخ کرده ، چند تکه سیم نرم برای نصب کردن اتیکت ها روی قلمه ها مورد نیاز است، یک سر سیم را در سوراخ اتیکت کرده و سر دیگر را دور قلمه می پیچیم. استفاده از ماژیک ضد آب برای مشخص کردن نوع و رنگ قلمه های گل روز.
6. قیچی باغبانی برای زدن سرگل و شاخه ها
7. تعدادی بطری پلاستیکی( مطابق با تعداد گلدان قلمه ها) بلند آب و نوشابه که سران با قیچی بریده شده باشد را برای هفته اول و دوم لازم است، تا روی گلدان قرار دهیم تا محیطی مانند گلخانه شیشه ای برای قلمه ایجاد شود. از هفته اول و دوم به بعد این سرپوش پلاستیکی را برمیداریم تا گیاه از باران و بارش های جوی بی بهره نماند و خاک همیشه رطوبت لازم خود ر حفظ کند. در مدتی که از این سرپوش پلاستیکی استفاده میکنیم ، به نسبت نیاز گلدان آبیاری میشود ، بطوری که خاک رطوبت لازم را داشته اما خاک خیلی خیس نیز نباید باشد. البته بدون سرپوش نیز قلمه ها سبز میشوند ولی با سرپوش میزان موفقیت مقداری بیشتر میشود.
روش های ارزان تهیه قلمه
1.ارزان ترین روش تهیه قلمه گل روز به این شکل است که هر وقت برای شما دسته گلی شامل گل روز و یا گل محمدی بعنوان هدیه آورده شد.
بعد از مدتی که سرگل ها پژمرده شدند ، این ساقه های گل روز باارزش هستند و انها را دور نیاندازید ، بلکه سرگل ها را قیچی باغبانی کوتاه کرده و طبق تصویر که در این متن جای داده میشود. روش تهیه قلمه را بخوبی مشاهده خواهید فرمود.
اولین شاخه برگ دار را که پنج برگ برروی آن است میگذاریم باقی بماند و بقیه برگها و خارها را از روی ساقه با کمک قیچی باغبانی و دست برمیداریم ( تا نیروی محدود گیاه هدر نرود) . بعد از شاخه پنج برگی که روی قلمه مانده از بالا به پائین پنج الی شش گره را شمرده و با قیچی باغبانی پائین ساقه را نیز می چینیم و این قلمه آماده شده برای کشت و تکثیررادر سطح صافی مثل میز قرار میدهیم تا سالم مانده و آسیبی نبیند.
قلمه ما حال کاملا آماده شده. طبق تصویری که در زیر ملاحظه می فرمائید. قلمه باید به این صورت آماده کاشت شود وفقط یک شاخه با پنج عدد برگ بر روی ساقه گل روز باقی می ماند.
گلدانی به ارتقاع 30 سانتیمتر و به سطح شعاع دایره ای 10 الی 15 سانتمترو یا از وسایل ارزان و کم هزینه ای مانند سطل پلاستیکی بزرگ ماست ویا حتی دبه پلاستیکی کوچک ماست که ته ان دارای چند سوراخ به قطر یک یا دو سانتیمترباشد ( دارای دهانه گشاد) و یا حتی بطری پلاستیکی بلند نوشابه و آب برای سبز شدن قلمه هاهمگی محیط مناسبی را فراهم میکنند.
ته گلدان چند تکه سفال شکسته می چینیم تا آب های اضافه براحتی از گلدان خارج شوند. سه الی چهار قلمه در هر گلدانی درون خاک قرار میدهیم و با دست کمی خاک را از بالا به سمت پائین فشار میدهیم تا قلمه ها( که تقریبا دوسوم ویا نصف قلمه ها باید درخاک باشد و مابین قلمه ها لازم است کمی فاصله باشد) صاف ومحکم سرجای خود قرار گیرند و هوای لابلای خاک نیز گرفته شود. همانطور که میدانیم آب زیاد درون گلدان باعث ایجاد قارچ و باکتری شده و مانع عمل تولید و رشد ریشه میشود. بهتر است این گلدان را اواخر پائیز و یا اوایل زمستان در محیط نیمه سایه دار در هوای آزاد قرار داده شود تا بوسیله باران همیشه مرطوب بماند. البته خاک گلدان همیشه باید قدری مرطوب باشد و بهیچوجه نباید خشک و سخت شود ، زیرا درخاک زمخت و خشک قلمه ها ریشه نمی زنند. هفته ای یکبارمی توانیم خاک گلدان را با انگشت لمس کرده و متوجه میزان رطوبت خاک شویم. این قلمه ها بعد ازگذشت پنج یا شش ماه یعنی در اوایل بهار دارای ریشه و برگهای سبز روشن خواهند شد. در بهار میتوانیم قلمه های سبز شده را با احتیاط به گودالی درباغچه( حاوی مقداری کود حیوانی) و یا گلدان بزرگتر انتقال دهیم. چون ریشه این قلمه ها برنگ سفید روشن ،بسیار تازه و طرد است میتواند در حین انتقال براحتی بشکند ، برای همین بهتر است که ماکل قلمه همراه با خاک مرطوب اطراف قلمه را به آرامی از گلدان خارج کرده و در گلدان از پیش آماده شده باغچه بکاریم. در مورد بطری های پلاستیکی نوشابه و آب میتوانیم بطری را با وسیله تیزی بریده و قلمه خاک را یکدست از توی بطری خارج کرده و در باغچه بکاریم.
2.روش دوم تهیه قلمه بدون هزینه و ارزان این است که از دوستان و افراد فامیلی که در حیاط منزلشان ، یا در باغشان بوته گل روز و یا گل محمدی داشته باشند چند شاخه گل همراه با برگ و (ساقه کامل 20 الی 30 سانتمتری) مناسب برای قلمه گیری برسم یادگاری درخواست کنید.
3. روش دیگر که کمی هزینه دارد ولی به قیمت اش میارزد، این است که سری به گلفروشی سرکوچه زده و چند شاخه گل روز رنگارنگ برای تهیه تکثیر قلمه و پرورش بوته گل روز از آنجا تهیه بفرمائید.
4. بی زحمت ترین روش عمومی نیز تهیه گلدان آماده بوته گل سرخ و گل روز از مراکز شهرداری و گل و گیاه در فصل بهار است که همیشه بطور وفور در این فصل بفروش میرشد. ولی تا آنجایی که بنده مشاهده کرده ام تعداد و نوع بوته و حتی رنگ گلها بسیار محدود بوده. ولی با روش تکثیری که در اینجا فرا میگیرید ، میتوانید هر نوع و هر رنگ گل روزی را خودتان با دست خود با کمترین هزینه تهیه کنید.
اگر گلدان بزرگی دارید ته گلدان را مقداری خاک کمپوست نرم ریخته و قلمه رشد کرده را همراه با خاک اطراف ان یکجا در گلدان بزرگ قرار میدهیم. بعد با آبپاش نرم به آرامی یک دور کامل آنرا آبیاری می کنیم تا آب درهمه بخش های قلمه یکدست پخش شود.
بعد از اینکه قلمه سبز شده گل روز را در باغچه کاشتیم ، میتوانیم برای تامین آهک مورد نیاز که گل روز برای رشد مناسب به مقداری آهک نرم احتیاج دارد. برای رفع این نیاز میتوانیم از این روش ارزان قیمت استفاده کنیم. یعنی پوست تخم مرغها را دور نیندازید ، مقداری پوست تخم مرغ را در بشقابی چیده و جلو آفتاب قرار میدهیم تا خوب خشک شوند بعد انها را در هاونی برنجی ریخته وبشکل پودر نرم می کنیم . بعد این پودر نرم شده سفید را با خاک سطح روئین گل روز کمی با دست مخلوط کرده و روی آن رابا آبپاش نرم مقداری آب می پاشیم. در هر فرصت با این روش پوسته تخم مرغ ها را خشک کرده و به پودرسفید تبدیل کرده و در شیشه خالی مربایی دردار، برای مصارف بعدی در انبار قرار میدهیم.
نکته مهم در مورد آبیاری گل روز این است که همیشه پای بوته گل روز آبیاری میشود. در روزهای سرد روی شاخه های برگ دار آب پاشیده نمیشود ، زیرا باعث رشد و تکثیر قارچ ها شده و باعث ریزش و زرد شدن برگهای بوته گل روز میشود.
این مطلب آخرین بار توسط Aliabadi در شنبه 16 فروردین 1393 - 03:05 ، و در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
خواهش میکنم ، دوست عزیز ، لطف دارید، خوشحالم مفید واقع شد.
در فرصتی عکس قلمه های رشد یافته گل محمدی و گل روز را که حتی یک ریال هزینه صرف آن نشده ،اینجا قرار میدهم. امیدوارم دوستان عزیز علاقه مند به طبیعت برایشان فرصتی دست دهد و تجاربی را که در مورد طبیعت و کشت دارند ،برای ما اینجا بیان کنند .
شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید شما نمی توانید در این بخش رای دهید شما نمیتوانید به نوشته های خود فایلی پیوست نمایید شما نمیتوانید فایلهای پیوست این انجمن را دریافت نمایید
.gif){kind=icon}
ممنونم دوست عزیز ...فوق العاده بود
