با من سخن بگو من صدای تو را میشنوم

صدای گریه های تو را میشنوم صدای تو از میان تاریکی ها میگذرد

ابر ها را در می نوردد با نور ستارگان در می آمیزد و با انوار خورشید به من میرسد

مطمئن باش که صدایت را میشنوم پریشان مشو و آرام باش

من تو را از میان اندوه ها رها خواهم کرد

زیرا هم دلیل ان را میدانم و هم شفای ان را

بیش از این زاری مکن من همرا تو هستم

.

.

حکمتم را بپذیر

بگذار رازی راکه در آغاز به وجود آمدنت به تو گفتم

و تو آن را فراموش کردی دوباره به خاطرت بیاورم

تو بزرگ ترین معجزه من هستی این جملات اولین جملاتی بود که تو شنیدی

و بعد گریستی همه گریه میکنند تو نیز گریه کن و در میان گریه هایت

اندوه سر بار سینه ات را باز گو

.

.

آنگاه که گریستی و بر سر کوفتی وبر بخت بدت نفرین کردی که تو را به این

بلا دچار کرده است نخواستی قبول کنی که آنچه به سرت امده نتیجه افکار نازل و اهداف کوته فکرانه

خودت بوده است. در عوض به دنبال کسی میگشتی تمام مصائب را به او نسبت دهی

و چه زود او را یافتی پس مرا متهم کردی مرا

تو گفتی که تمام نا کامی ها بد اقبالیها و شکست هایت در زندی خواست خدا بوده است

ولی تو اشتباه میکردی، خودت میدانی

.

.

من به تو قدرت تفکر دادم من به تو توانایی عشق ورزیدن را دادم

من به تو توانایی خواستن و آرزو کردن را بخشیدم

من به تو خندیدن را عطا کردم من به تو تخیل و تصور کردن را دادم

من به تو قدرت ساختن و خلق کردن را دادم من به تو توانایی تدبیر کردن بخشیدم

من به تو امکان سخن گفتن دادم من به تو اجازه دادم با دعا کردن با من سخن بگویی

من در بخشندگی به تو هیچ حد و مرزی قائل نشدم تو مخلوق آخرین بودی بزرگترین معجزه من

موجودی که میتواند برای سرنوشت خودش تصمیم بگیرد

موجودی که میتواند احساسات را برحسب درک بسنجد نه غریضه

.

.

کودکی را به یاد آور که میگوید "وقتی بزرگ شوم..."ولی چه میشود؟

پسر بزرگ میگوید :وقت مرد شوم..." و مرد میگوید"وقتی ازدواج گنم..."

بعد چه میشود فکر میکند و میگوید "وقتی باز نشسته شوم..."و دوران باز نشستگی میرسد

انگاه به پشت سرش می نگرد و راه پر پیچ و خمی را که پیموده میبیند زمستان عمرش فرا رسیده

و او تمام موقعیت هایی را که می توانسته به بهترین وجه بهره برداری کند از دست داده است

از امروزت همین امروز لذت ببر... و از فردایت فردا