Savehsara

glasy_heart

دل‌تنگی‌هایم را مزمزه می‌کنم، و چشمان خسته‌ام را با خطی عاشقانه بر هم می‌گذارم و سوار بر اسب‌دل، رهسپار کوی‌دوست می‌شوم. سفری

باید رفت. نه! مرا حاجت کوله‌باری سنگین نیست. با حس فاصله‌ای نه‌چندان‌دور, هنوز هم نزدیکی...

چه زیبا سفری داشتم، چه زیبا خالقی دارم. چشمان عاشقم در انعکاس نور مهتاب نقش رودخانه ای زلال بود. با که گویم این حال عجیب را، وقتی که

تصویری از تو، در قطره شبنمی که برگ ظریف گل را می‌پیمود، پیدا بود..

قلمی از شاخ درخت و دفتری از جنس برگ، شد همدم لحظه های من. یار تنهایی‌من با من بود و خبر از وجود نهان او می‌داد.

نامت در دهانم نمی‌گنجد و زبانم از توصیف این حال عجیب قاصر است. نگاهت تکیه‌گاه خستگی‌هایم بودو آغوش گرمت صبحدمان زندگی.

عاشقت یافتم و غریبانه عاشقت شدم، و عمری است که رسم عاشقی می آموزم و، تو خود خدای عاشقانی. گامهایم رو یکی پس از دیگری

به سویت بر میدارم و، رد پایت را در جای جای زندگی می‌یابم.

گذری است که با چشمی باز در جستجویت هستم، و اینک با چشمانی بسته، حظورت را حس میکنم. الهه ی تنهایی من بی شک بود، که خاطر رنجور

مرا تو درمانی و افکار پریشانی ام را تو حامی.

از جانب امید بارانی می وزد و دشت دلم را سرسبز می کند, چه ساده فراموش می شوند غمها,‌ با دیدن درختی که نسیم را در آغوش می کشد، و چه

زود بر بال کبوتری پرواز را می‌آموزند.

همین که در خاطرم جای داری، بس است،کشتی باش و در دریای طوفانی رهایم نکن، من مقصد تو را بر گزیده ام، یادم باش و نگاهت را دریغ نکن که با

آن عالمی دارم...

چه زیبا خالقی دارم,چه زیبا عاشقی هستم.