Savehsara - ساوه سرا Forums-viewtopic-شعر / مهتاب دل

jalalfirozi

این شعر هم آخرین شعرمه که تو حال و هوای کلاس های دانشگاه متولد شد و چند باری مرورش کردم تا این شد

مهتاب دل

همه شب به این امیدم که تو آیی به خوابم
شوی مرهمی نه چندان بر این دل کبابم

تو نبینی سکوتم و بخندی به رویم
همه لحظه به انتظارم که کنی تو خطابم

چشم من به در سپید شد که بگیرد نشانی
نمی دانم به خطا بود یا از فال ثوابم

تن بیمار مرا بین که پی درمان بود
نه که درمانی ندید که شدی رمز التهابم

من بینوا را به کلاس درس بردند
همه درس استاد هم تو شدی مشق کتابم

پی دیدار تو بود که خراب شد دل من
حالا نه دلی ماند نه پایانی بر سرابم

من اگر رنگ ندارم همه از غیبت توست
تو بیا به روزگارم که به توست رنگ و لعابم

تو قدم گذار به این دل تو بشو مهتابم
دل من سیاه گشت و تو بشو شبتابم

تو کمک کن به لطفت بنشینم به راهی
تو بگیر از دو دستم تو ببین حال خرابم

شعر : جلال فیروزی