Savehsara

soveh

با عرض سلام خدمت همه ی دوستان ساوجی،امیدوارم حال تک تکتون خوب باشه و لبهای همتون خندون...
شب چلّه ی ساوجیتون پیشاپیش مبارک باشه،آرزو می کنم در کنار پدر بزرگ و مادربزرگتون حسابی نخودچی و کشمش و توت خشک و انار و آجیل و انجیل مغذی! و هندونه بخورید و بگید و بخندید و اگر وقت کردید من را هم یاد کنید...راستی فال حافظ هم یادتون نره...خیلی صفا میده
اگر ساوه هستید...واقعاً خوش بحالتون که دور هم جمع میشید...یاد قدیما بخیر...تازه چند سالیه که حس می کنم "پدربزرگ ها ومادربزرگ ها نعمت هستن یعنی چی!" چراکه گرمای نفسهاشون، آرامش بخش بود ...وجودشون صفا و شادی همه بود...یادشون بخیر...مخصوصاً اون روزهایی که هنوز ساوه گاز نیآمده بود و همگی دور کرسی جمع می شدیم...از اون کرسی های بزرگ که هر طرفش 3-4 نفر می نشستن و خب طبیعتاً شب چله ها چون تعداد بیشتر بود ،فشرده تر مینشستیم... تا یادم نرفته بگم که قبل از شام و مراسم شب چله ما بچه ها یه دل سیر تو حیاط دور حوض میچرخیدیم و خودمون رو کثیف می کردیم و با صورت و دماغ سرخ و نفس نفس زنان ( دماغ بعضی از بچه ها هم آمده بود!) میرفتیم تو...و مامانمون هم کلی غرغر میکرد و خب چون همه جمع بودن زود بیخیال میشد تا بعداً تصفیه حساب کنه!...مقدمات شب چله هم اینجوری بود:ننه بزرگمون کاسه های نخودچی کشمش و توت خشک و انجیر مغذی و برگه و...میآورد میذاشت روی کرسی و بعدش هم انار و هندونه میامد...مراسم هم معمولاً با خاطرات بابا قاسم از بچگیش و قدیما شروع می شد...و ناخودآگاه خاطرات سربازیش را هم میگفت!...خنده بود و شوخی بود ...معمولا ما بچه ها با یکی از عموهامون از زیر کرسی به هم لقد! میزدیم و هر هر می کردیم...روزهای خیلی خوبی بود...دغدغه هامون خوردن بیسگوییت و پفک و...توسط خواهر و بچه های دیگه فک و فامیل بود!...یک کمی که بزرگتر شدیم مشقهامون هم به اونها اضافه شد...یادش بخیر

امیدوارم فردا شب شما هم بیاد قدیمها کنار خانوادتون باشید و مثل من سرکار نباشید و قرمه سبزی و از اون انارهای زبده ی ساوه ای بخورید و شاد باشید...وآرزو میکنم سال به سال جمعیت شب چله تون بیشتر بشه...حالا هرجور که صلاح میدونید! و کسی از اون جمع کم نشه.

شما هم اگه عکسهای شب چله تون و خاطرات فردا شب و گذشته تون را برامون بنویسید...مسلماً خیلی خوشحالم می کنید. منتظرم