Savehsara - ساوه سرا Forums-viewtopic-تاريخچه گياه شناسي در دوره تمدن اسلامي

Aliabadi

تاريخچه گياه شناسي در دوره تمدن اسلامي

گياه شناسی یکی از شعبه های علم پزشکی و همچنين کشاورزی بوده است که در اين هنر و علم نيز مسلمين قدمهای بلندی را برداشته اند.

ویل دورانت می نویسد:

ادريسی کتابی درباره گياهان نوشته و 360 نوع گياه را وصف کرده است . توجه او فقط منحصر به مسائل طبی نبود .بلکه بيشتر از لحاظ علمی و گياه شناسی بحث کرده بود.

ابوالعباس اشب يليه ای (متوفی 613 هجری ، 1216 ميلادی ) به خاطر مطالعاتش درباره گياهان مختلفی که ما بين اقيانوس اطلس و دريای سرخ می روئيد به نباتی شهرت یافت.

ابن البيطار با تبحری فوق العده همه معلومات گياه شناسی اسلامی را در کتابی مفصل و پر مايه فراهم آورد که تا قرن شانزده م در اين زمينه مرجع و مأخذی معتبر بود و او را به مقام بزرگترين گياه شناسی و دارو ساز قرون وسطی رساند. از جمله مهمترين تأليفات در علم زراعت کتاب الفلاحه اثر ابن عوام اشبيليه ای بود که در ضمن آن از انواع خاک و کود سخن آورده . طريقه کشت 585 نوع گياه، 50 نوع د رخت ميوه، روشهای پيوند زنی و علائم بيماری گياهان و راه علاج آن را شرح داده بود .کتاب وی کاملترين تحقيقات همه قرون وسطی در رشته کشاورزی به شمار می رفت .در کتاب تاريخ فرهنگ و تمدن اسلامی در اين مورد آمده است.

از گياه شناسان نامی مسلمان رشيد الدين الصوری متوفی 693 هجری است. او بقدری در گياه شناسی دقيق بوده که نقاشی با تمام لوازم همراه خود بر می داشته در صحراها و چمنهای لبنان و سوريه به مطالعه و تحقيق می پرداخته و هر گياهی را که می ديده ، رنگ ، ريشه ، ساقه و تمام جزئيات آنرا يادداشت می نموده و شکل صورت آنرا توسط نقاش ترسيم می کرده است . و اين رويه ای است که گياه شناسان امروز نيز بهتر از آنرا انجام نمی دهند.

او محصول مطالعات خود را به شکل کتابی بنام الادويه المفراه درآورد که يکی از سودمند ترین کتابها در اين زمينه است.

گوستاولوبون درباره نظريات دانشمندان مسلمان در علوم طبيعی می نويسد:

يکی از مشهورترین دانشمندان طبيعی مسلمان قزوينی است که در سال 1283 ميلادی وفات يافته و به پلين شرقيها معروف است روش قزوينی در مطالب بر توصيف اشياء است چنانچه پس از او بوفون نيز همين روش را داشت.

دانشكده علوم پزشكي تهران

انحمن تحقيقات طب سنتي