عضو شده در: 19 شهریور 1384 پست: 1201 محل سکونت: ساوه
امتياز: 28580
ـــلام؛
چند وقت پيش در سخنراني استاد انصاريان، اسم «حاج ميرزا ابوالفضل ساوجي» رو شنيدم.
البته ايشون مي‌گفت نه جلد كتاب از ميرزا ابوالفضل دارم كه فكر نمي‌كنم جايي پيدا بشه و ...
من يه مدته در جستجوي آثار ميرزا ابوالفضل هستم، اما فعلا چيزي دستگيرم نشده.
اما اگر اسم «حاج ميرزا ابوالفضل ساوجي» رو در اينترنت سرچ كنيد، نتايجي كه دستگيرتون مي‌شه، حكايت از شخص هنرمندي داره كه در قرن 13 هـ.ق مي‌زيسته:
نقل قول از سايت باشگاه انديشه:
يكي از دوره‌هاي برجسته خوشنويسي نستعليق ايران، قرن سيزدهم است؛ در اين دوره استادان زبردستي به منصه ظهور رسيدند مانند:
«ميرزا عباس نوري»، «ميرزا اسدالله شيرازي»، «ميزا علي‌اكبر تفرشي»، «وصال شيرازي»، «زين العابدين السلطاني»، «كاتب السلطان تهراني»، «حاج ميرزا فضل الله»، «ابوالفضل ساوجي»، «ميرزا فتحعلي شيرازي عمده الكتاب (حجاب)»، «ميزا غلامرضا اصفهاني»، «ميرزا محمدرضا كلهر»، «ميرزا ابراهيم تهراني (ميرزاعمو)»، «ميرزا محمد حسين كاتب السلطان شيرازي»، «محمدبن شريف قزويني (ملك الخطاطين)»، «ميرزا محمد كاظم».
نقل قول از وبلاگ خوشنويسي:
قرن سيزدهم در دورة قاجاريّه خطّاطان بزرگي پا بعرصة ميدان نستعليق و ديگر اقلام نهادند و سختي هاي اين هنر ظريف را بجان خريدند و در توسعة آن دوباره كوشيدند كه از معروفترين آنها عبّاس نوري (1255 هـ . ق) ـ وصال شيرازي (1262 هـ . ق) ـ و پسران هنرمندش ـ احمد شاملو مشهدي (1264 هـ . ق) ـ ميرزا محمّدكاظم (1320 هـ . ق) ـ محمدحسن تهراني (كاتب السلطان) (1270 هـ . ق) ـ فتحعلي حجاب (1269 هـ . ق) ـ ميرحسين خوشنويس باشي (1303 هـ . ق) ـ اسداللّه شيرازي(1307 هـ . ق) ـ ميرزا آقاخمسه اي (تا 1307 هـ . ق) ـ ابوالفضل ساوجي (1312 هـ . ق)- عبدالرّحيم افسر (1315 هـ . ق) ـ محمّدحسين شيرازي (كاتب السلطان) (1316 هـ . ق) ـ عبدالحميد ملك الكلامي (1328 هـ . ش) ـ علينقي شيرازي (تا 1335 هـ . ق) ـ ميرزا محمّد ابراهيم تهراني (ميرزا عمو) و از همه معروفتر ميرزا غلامرضا اصفهاني (1304 هـ . ق) ـ ميرزا محمّدرضا كلهر (1310 هـ . ق) و محمّد حسين عمادالكتّاب (1315 هـ . ش) را مي توان نام برد.
نقل قول از سايت فرهنگ و ارتباطات اسلامي:
از قرن دوازدهم هنر خوشنويسي قوس نزولي مي‌پيمود تا ابتداي قرن سيزدهم كه در اين مدت ، تنها معدودي از خوشنويسان شناخته شده‌اند: آقاابراهيم قمي، ميرزا احمد نيريزي، محمد هاشم زرگر. در آغاز قرن 13 بتدريج خوشنويسي اقلام شش گانه به ويژه خط نسخ مورد توجه واقع شده و خوشنويسان گوناگوني ظهور كردند، از جمله محمد محسن اصفهاني ، عبدالله عاشور رناني ، عبدالعلي خراساني، زين العابدين قزويني ، وصال شيرازي، و فرزندان وصال (وقار ، حكيم ، داوري) ، ميرزا احمد شاملو ، زين العابدين اشرف الكُتّابِ اصفهاني ، علي رضا پرتو اصفهاني ، غلامعلي اصفهاني كه به پيروي از شيوة ميرزا احمد نيريزي ، مراحل خوشنويسي نسخ را به درجات عالي رسانيدند. اما تاريخ تجديد حيات خط نستعليق را بايد در نيمة دوم قرن سيزدهم جستجو كرد؛ در اين مدت پنجاه سال عده‌اي از چيره دست‌ترين خوشنويسان به ظهور رسيدند و آثار فراوان و كم نظير ايشان در خوشنويسي نسخ خطي نمايندة يكي از ادوار برجستة خوشنويسي ايران است. از اين گروه‌اند: ميرزا عباس نوري، ميرزا اسدالله شيرازي، ميرزاعلي اكبر تفرشي ، داوري و حكيم فرزندان وصال ، ميرزا محمدحسين كاتب السلطان تهراني ، حاج ميرزا افضل الله ، ميرزا ابوالفضل ساوجي، ميرزا فتحعلي حجاب شيرازي ، ميرزا غلامرضا اصفهاني و به ويژه ميرزا محمد كلهر و ميرزا محمد حسين كاتب السلطان شيرازي و ميرزاعلي نقي شيرازي.
تالار آئينه
تالار آئينه در غرب تالار سلام و چسبيده به آن و در بالاي سردر و ايوان سنگي جلو سرسراي كاخ قرار دارد و يكي از تالاهار مشهور كاخ گلستان است. پيش از ساختن اين تالار در محل آن كلاه فرنگي چهل ستون چوبي قرار داشت كه در سال 1269 قمري ضمن تغييراتي كه محمد‌تقي خان معمار باشي به اهتمام حاج علي خان حاجب‌الدوله در عمارات سلطنتي مي‌دادند، ساخته شده بود و پيش از آن تالار يا عمارتي به نام الماسيه در آن مكان وجود داشت. از اين تالار سه دهنه ارسي قوسي بزرگ از سمت جنوب رو به باغ و حوض بزرگ جنوبي ساختمان باز مي‌شود و با دو در و يك پنجره بزرگ هلالي به سرسراي ورودي كاخ مربوط مي‌شود. تالار آئينه همزمان با تالار سلام در حدود سال 1291 قمري ساخته شد و در مجموع جزو بناي موزه جديد كه در تالار سلام برپا شده بود محسوب مي‌شد. در آغاز انتقال اشياء و آثار موزه قديم به موزه جديد، اين تالار به نگاهداري از تخت طاووس و تاج كياني اختصاص داشت. تالار آيينه با آنكه چندان بزرگ نيست ولي به علت معروفيت و زيبائي آيينه كاريهاي سقف و ديوارهايش شهرت فراوان يافته است. طرح و معماري تالار سلام و آيينه و سرسراها و حوض‌خانه‌‌هاي مربوط به آن با ميرزا يحيي خان معتمدالملك وزير بنايي بوده است. ساختمان تالار با آنكه در حدود سال 1294 قمري پايان يافته بود. ولي تزئينات و آيينه كاري‌ها و گچ‌بري‌‌هاي آن تا سال 1299 قمري ادامه يافت و اين موضوع از تاريخ قصيده‌اي كه در زير مقرنس آيينه‌كاري تالار به قلم نستعليق درشت به خط ميرزا ابوالفضل ساوجي نوشته شده است معلوم مي‌شود. ماده تاريخ ساختمان در اين بيت آمده است: خامه رضوان كرد از شاخه طوبي و نوشت در ديهيم شهان بينم در موزه شاه (1299)
شهرت عمده تالار آيينه به واسطه تابلو رنگ روغني معروفي است كه مرحوم ميرزا محمد‌خان كمال‌الملك غفاري به سال 1309 از آن تهيه كرده و اينك در تالار سلام نگاهداري مي‌شود.
شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید شما نمی توانید در این بخش رای دهید شما نمیتوانید به نوشته های خود فایلی پیوست نمایید شما نمیتوانید فایلهای پیوست این انجمن را دریافت نمایید
