Savehsara - ساوه سرا Forums-viewtopic-هم خوشمزه هم خوشنام و هم خوش مدیریت

jalalfirozi

داستان از اونجایی شروع می شه که یک سرمایه دار به فرانسه می رود. در آنجا سالادی برایش می آورند که رویش سس ریخته شده بود. او هنگام بازگشت تصمیم می گیرد تا این محصول را در ایران تولید کند. از همین رو دستگاه ها را تهیه و وارد می کند. اما ...
در آن زمان ذائقه ایرانی تنها با سالاد شیرازی جور بود. سالادی مخلوط از گوجه و خیار و پیاز و سبزیجات معطر و کمی هم آبلیمو یا سرکه و یا آبغوره.
وقتی که محصول تولید شد، برای هر مغازه دو بسته آورده می شد و گفته می شد که اینها سسه و به این صورت مصرف میشه. "فعلا اینا رو بگیر؛ اگه فروختی پولش رو می گیرم، اگر هم نفروختی اشکالی نداره تاریخ مصرفش که گذشت دور بریز"
اما این یک بعد قضیه بود. از طرفی شرکت صد نفر را اجیر کرده بود و به مغازه ها می فرستاد و به هر کدام می گفت که چند تا چندتا بخرید و تحویلم بدهید. پنجاه نفر اول که شروع بکار می کردند، سس ها تمام می شد و پنجاه نفر دوم فقط برای پرسیدن آقا سس دارید به مغازه می رفتند. مدتی به همین منوال گذشت. مغازه دار ها که کم کم استقبال(!) کالای جدید را دیدند، نسبت به کالا دید موافق پیدا کردند. این شد که کم کم خودشان هم آستینی بالا زدند و شروع به تبلیغ کردند. وقتی یک مشتری می آمد و می پرسید " فلانی، اینها چیه" آنها هم مشتری را بی پاسخ نمی گذاشتند و می گفتند" نمی دونم . اسمش سسه که باهاش سالاد درست می کنند. خیلی هم سریع فروش (!) میره. تا میارم زود تموم میشه!
و این شد که یک محصول جدید در کمترین زمان ممکن، وارد سفره ایرانی شد. آن هم فقط با یک چیز به نام "مدیریت". عنصر گم شده ادارات دولتی.