من وجودم خالی است

تهی از هرچه تو می انگاری

من کویری هستم، در پی قطره آبی از نور

کوله بارم پردرد و درونم بی درد و خروش نفسم از همه درد،

من نمی دانستم که شقایق زیباست و هزار می خواند و غروب ،

از شوق دیدار طلوع سر تسلیم به روز می آرد

و نسیم شب را

به نوازشگر دست های هوا می سپارد من اگر تلخم و گر افسرده

به تو می اندیشم.به تو که روح وجودت ،

شوق پرواز به من خواهد داد.

به تو می اندیشم به وجودت،لبریز از جوشش عشق

به جفای یک تیر،به فراق دل زخم خورده خود من،

اگر سردم و گر تب دارم خاطرات سبز دیدار تو در دل دارم

لحظات سبز ایمان و سلام پشت دروازه شهر که به تدبیر دو عالم زیباست

که به هر شوق و به هرعمر رویاست

با قفل دستان نشاط آورتوست

که به مهمانی رسوایی شب خواهد رفت

و تو خواهی آورد جوشش لحظه عشق و به تقدیم وجودت همه را از رخ زیبای بهار،

بهره مند خواهی ساخت،

انتظارم سخت است و پر از ساعت تنهایی و غم به تومی اندیشم.

رازهای غم تنهایی را زمزمه دل تارم کردی به تو می اندیشم

به تو ای جاذبه روشن تاریکی ها به تو می اندیشم...