Savehsara - ساوه سرا Forums-viewtopic-بیا بنویسیم 18

jalalfirozi

شخصیت و شخصیت پردازی

در شماره قبل گفتیم که کراکتر ها هم می توانند جاندار باشند و هم بی جان.( چه از زبان گیاه داستان روایت شود چه از زبان شیء یا انسان و یا حیوان).
حال اگر کراکتر ما دارای عمق و ابعاد باشد، "شخصیت" می نامیمش و اگر ساده و بدون برجستگی باشد، " تیپ" نامیده می شود. البته نیاز به توضیح نیست آنچکه ما امروزه در داستان با آن روبروییم، اکثرا "شخصیت" است. زیرا افراد و اشیا موجود در داستان امروز، دارای پیچیدگی ها و ویژگی های منحصر به فرد خودشان هستند که در بسیاری از موارد به سبب ویژگی هایشان شناخته می شوند. به عبارتی دیگر، هر کدام از کراکترها، یک دنیای عظیم برای خودشان دارند که مانع از پی بردن به همه راز و رمز وجودی شان می شود. دقیقا در نقطه مقابل قصه هایی که کراکترهایش " تیپ " ها هستند واین تیپ ها به علت نداشتن ویژگی های برجسته و پیچیدگی درون، دست به اعمال خارق العاده می زنند که از ذهن امروزه بشر دور است. و این برخلاف شخصیت های داستانی است که هر کدام بنا به جهان درونی شان، با مشکلات رو برو می شوند و "با توجه به ساختار وجودی شان" دست به عمل می زنند. بی آنکه پر سیمرغ داشته باشند یا آنکه توسط گرگی خورده شوند و مادرشان بیاید آنها را از شکم او خارج کند و ... . باید در ذهن داشته باشید که داستانی قوی است که دارای شخصیت قوی باشد و شخصیت قوی هم با شخصیت پردازی قوی شکل می گیرد. یعنی همانطور که به موضوع و محور اهمیت داده می شود، به همان میزان هم به شخصیت ها اهمیت داده شود. مثلا اگر قرار است داستان مدرن باشد، نباید مانند داستانهای سنتی چهره و رنگ لباس و امثال اینها توصیف شود بلکه موضوعاتی مثل عقاید شخصیت،جهانبینی شخصیت، دید گاه شخصیت درباره موضوعات مختلف مثل آزادی و ... توجه شود.

ب ) تیپ :
تیپ به کراکتری گفته می شود که صرفا دارای تعدادی از ویژگی های عمومی است و به همین سبب، برجستگی ای ندارد که به واسته آن، ممتازشود. تیپ ها از دنیایی محدود برخوردارد و ابعاد زیادی درباره آنها جاری نیست. به سخنی دیگر، اگر بخواهیم صفتهای آنها را بیان کنیم ، بیش از چند مورد نیست و وفادار به همان اندک موارد اند.
نکته اینکه اگر بخواهیم مرزی را میان "شخصیت سیاهی لشکر" و " تیپ " قایل شویم ابتدا باید بگوییم که این دو مقوله تقریبا یکی هستند ولی سیاهی لشکرها اصولا حکمی تزیینی دارند و برای تکمیل صحنه بکار می روند هر چند که حتی دیالوگی نداشته باشند؛ اما تیپ ها دارای کلام و رفتار هستند و نقشی را در داستان ایفا می کنند.
***
چند نکته درباره شخصیت پردازی :
• روند دادن اطلاعات درباره شخصیتها نباید کند باشد. بلکه باید آرام آرام باشد . زیرا شخصیتها باید خودشان را طوری به خواننده معرفی نمایند که خصوصیاتشان در ذهن خواننده بماند و موجب سردرگمی او و طولانی شدن داستان نشود.
• یکی از راههای مناسب برای شخصیت پردازی خوب، حساس کردن شخصیت نسبت به حواس پنجگانه است. ( بوی خاک باران زده را حس کند، حرکت پشه ای را در آسمان دنبال کند، صدای پیچیدن باد در علفزار را بشنود، زمختی دستی که با او دست می دهد را حس کند و ... .)
• شخصیتی کامل است که در دل حوادث جذاب رشد کند و اطلاعاتی همخوان و کافی از او در اختیار خواننده قرار گیرد.
• برخی از شخصیتها – بخصوص شخصیتهای فرعی – در داستان، "شخصیت تیپیک " هستند . یعنی شخصیتی که مانند تیپ عمل می کند. علت این است که این کراکترها یا کم ظاهر می شوند و یا اینکه می خواهند کاری بزرگ را در کنار قهرمان داستان در مدتی کوتاه انجام دهند که مدت زمان ناکافی مانع تحقق شخصیت آنها می شود.
• بر خلاف تیپ ها که از پیچیدگی برخوردار نیستند ، شخصیتها باید دارای ابعاد گوناگون روحی روانی باشند. بنابر این غافلگیر کردنف یکی از ویژگی های شخصیت هاست. زیرا تمام ابعاد وجودی شان مشخص نیست.
• شخصیت ها تغییر ناپذیرند مگر اینکه دلیل و زمینه لازم برایشان فراهم شود. یا بوسیله یک سیر منطقی به ذهنیتی جدید دست پیدا کنند که عقاید قبلی شان را کهنه بپندارند و "نیاز" به تغییر در خود ببینند.

یه دست نوشت در پا نوشت :خب فعلا یه قسمت از یک کار با 18 جلسه نوشته به سر انجام رسید. البته در روزنامه با 20 شماره ولی خب ما هم بریم پی کارمون که بچه ها پیغام فرستاده بودن استاد می خواد حذفت کنه. اگر عمری بود بعد امتحانا چراغ این جلسات را روشت می کنیم
ضمنا پایه تولید(!) و نگهداری(!) از تاپیکی بنام "انجمن ادبی ساوه سرایی" هستم که بجای تشکرات مرسوم، یه خوده قند و چای ادبی به بدن بچسبانیم. اگر چند تا پایه پیدا بشه میشه یک پارچه رو خودمون بندازیم و یک خیمه راه بندازیم
یا علی