Savehsara

jalalfirozi

¤ هر چه دريا آلوده تر شود، جانداران بيشتري در آن مي ميرند. هر چه درياي وجودت بيشتر آلوده شود ، استعدادهاي بيشتري از تو مي ميرند.
¤ اگر براي زندگي دو اصل وجود داشته باشد يكي از آنها آموزش است.
¤ بسيار مردمي هستند كه از عقل بهره مندند و از تفكر بي بهره.
¤ در راه موفقيت به بالا دستت نگاه كن و در رفاه زندگي به پايين دستت، چرا كه آن يكي موجب تلاش و اميد است و اين يكي باعث شكر و تعديل.
¤ سه چيز باعث موفقيت فرد مي شود: خانواده، محيط و خودش. اما مجموع قدرت خانواده و محيط به اندازه قدرت هاي نهفته خود فرد نيست.
¤ چه بسيار گروه هايي كه نتوانستند تغييري كوچك ايجاد كنند و چه بسيار افرادي كه تغييرهاي اساسي ايجاد كردند.
¤ عشق و علاقه با عقل مغاير نيست بلكه نشانه هايي از عقل است.
¤ به اميد شانس راهي را انتخاب نكن. شانس هميشه با تو نيست.
¤اگرنه به چشمهايت و نه شخص ديگر اعتماد نداري به نفس هاي خودت اعتماد داشته باش.
¤ آنان كه مي گويند هيچ بايدي وجود ندارد سخت در اشتباهند. بايد تنفس كرد تا زندگي كرد. بايد نوشيد و پوشيد و كوشيد و جوشيد و...
¤ هم بايد ساده بود و هم زيرك و با هوش. بايد ساده بود تا سودگي نباشد و بايد زيرك بود.
¤ اگر قرار بود دنيا هميشه به كام مردم باشند هيچگاه كلمه عدالت به وجود نمي آمد.
¤ شرط زندگي عقل و تلاش است.
¤ در قبال مشكلات دو راه بيشتر نيست. يا زانو زدن در مقابل آن ياچيره شدن به آن. آنان كه زانو مي زنند از ياد مي روند و آنهايي كه بر آن چيره مي شنود در يادها مي مانند.
¤ افراد بزرگ مشكلات بزرگ را از همان ابتدا نداشته اند. به همان ميزان كه به موفقيت رسيده اند مشكلات بزرگتر هم سرراهشان سبز شده است.
¤ انسان خيلي خوشبخت است كه به معناي واقعي كلمه مي تواند عاشق شود.
¤روزگار، خوبي و بدي اش را براي مردم انتخاب نمي كند. اين مردم هستند كه با اعمالشان روزگار خوب يابد را انتخاب مي كنند.
¤ طلوع، فعلي است كه هر روز اتفاق مي افتد. اما گاه هواي ابري نمي گذارد خورشيد را ببينيم. براي ديدن خورشيد بايد ابرها را كنار بزنيم.
¤ براي شناخت خدا كافي است پيچيدگي متحير كننده فيزيكي و شيميايي خودمان را بشناسيم.
¤در اين روزگار مردم ديگران را از ياد نبرده اند، قلب خودشان را از ياد برده اند.
¤اگر حركت تو در زندگي مثل يك دايره باشد، هيچگاه چيز تازه اي را كشف نمي كني.
¤ زندگي براي لذت بردن نيست. لذت بردن براي زندگي است.
¤ مديريت اصلي است كه گذشت از آن گذشت از زندگي بشر است.
¤ جامعه اي فلج است كه ثروت داشته باشد و مردمي نداشته باشد كه از اين ثروت استفاده كنند.
¤ اگر كارخانه داري به مالش مي نازد تعجب نكنيد. او هنوز متوجه نشده كه مالش براي خودش است و ماندگاري اش به كارگران.
¤ بهتر آن است كه به جاي انتظار براي اتفاقي بزرگ و استفاده از آن، با ساختن اتفاق هاي كوچك استفاده اي بزرگ بسازيم.
¤ ارزش زمان نه با حرف مشخص مي شود و نه با مقاله، با مرگ مشخص مي شود.
¤ اگر خودمان را درست تربيت كنيم ديگر ديگراني نيستند كه با ما درگير شوند.
¤اگر قرار باشد كودكان با نتايج و آموزه هاي امروز تربيت شوند زمان متوقف مي شود.
¤ موفقيت سالم، تاريخ انقضا ندارد.
¤ بد نيست كه گاهي به خودمان هم فكر كنيم.
¤ خوب است كه هر چند وقت با خودمان به پياده روي برويم.
¤ دريا عظيم و مخوف است اما مخو ف تر از آن موجوداتي هستند كه در مقابل دريا به حساب نمي آيند.
¤سقف هدفهايت را آنقدر بزرگ بگير كه هيچگاه از مسافتي كه رفته اي مغرور نشوي.
¤ تا وقتي كه مثل عموم عمل كني همان نتيجه اي را مي گيري كه عموم گرفته اند.
¤ براي دريافت نتيجه بهتر بايد بيشتر تلاش كرد.
¤ عشق بخشي از زندگي است نه همه آن.
¤ جايگاه هاي رفيع و بزرگ نيازمند همت هاي بزرگ و تلاشهاي مضاعف است.
¤ ريسك كردن و شانس هر دو مترادف هم هستند اما مترادف عقل نيستند.
¤ به مشكلات زندگي بخند اما به خودش نخند.
¤ بشر معمايي است كه تنها خداوند قادر و دانا پاسخ آن را مي داند.
¤ هم ما مي توانيم قدرتهاي درونمان را تغيير دهيم و هم قدرتهاي درونمان مي توانند ما را تغيير دهند. تنها بايد بيدار شد و بيدار كرد.
¤ كساني كه پيش بيني روزهاي آينده را مي كنند و براي مشكلات آن روزها تدبير مي انديشند، امروزشان در تضمين ضمني است.
¤ چيزي كه زندگي امروز بشر را در نورديده تمدن نيست، اضطراب و بي قراري و مشكلات روحي است.
¤نه براي با خودبودنمان برنامه داريم و نه براي با خدا بودنمان. بابت چه چيز انظار پاداشي بسيار بزرگ را داريم؟