Savehsara

jalalfirozi

قانون گذار

یک سازمان را در نظر بگیرید. اگر از شما بپرسند که قوانین را باید مدیران رده بالا بگذارند یا کارکنان رده پائین سازمان؟
روزی یک بچه سناتور با یک بچه پلیس در خیابان با هم راه می رفتند. بچه پلیس از بچه سناتور می پرسد که پدرت چه کاره است؟ پسر سناتور می گوید که پدرم یک سناتور است. پسر پلیس می پرسد که سناتور یعنی چه؟ چکار می کند؟ می گوید یعنی قانون می گذارد. قانون می گذارد که همه باید این کار را بکنند. اگر نکنند فلانشان کنند. اگر فلان شود و فلان نشود،چنین و الخ. و کلی برای پسر پلیس صحبت می کند. لحظه ای که می خواهند جدا شوند، بچه سناتور می پرسد: راستی. شغل پدر تو چیست؟ پسر پلیس می گوید: پلیس. می پرسد چه کار می کند؟ لبخندی می زند و می گوید: پنج دلار می گیرد، روی تمام قوانین پدر تو خط می کشد.

تحریر اینجانب: تا وقتی که مسئولین آموزش و پرورش دو ساعت پشت نیمکت های کلاس های درس ننشسته اند و حال و هوای دانش آموزان امروزی را نمی دانند، برای چه کسی برنامه ریزی می کند. دروس 3 واحدی دانشگاه را یک کلاس 2.5 ساعته برنامه می دهند! دروس 4 واحدی را یک کلاس 4 ساعته! برای دروس واحد بالا، یک کلاس 2.5 ساعته که بعد از یک ساعت بقیه اش پرتی است مناسب است یا دو تا کلاس 1.5 ساعته؟
درد کلاس را وزیر می داند یا دبیر؟
پ. ن : خداوندا شکر که درس چهار واحدی نداریم. وگرنه چی می کشیدیم!