در قدیم مرسوم بوده هر گاه کسی قصد زیارت کربلا و مشهد را داشت در ابتدا دیوار منزلش را از سمت کوچه سفید می‎کرد و این نشانه بود که وی بزودی عازم زیارت است.
روز حرکت یک نفر چاووشی را خبر می کرد که بیاید و چاووشی کند.
چاووش پیشاپیش جمعیت حرکت می کردو جمعیت علاقه مند پشت سرش حرکت می کردند و چاووشی از کوچه و خیابان حرکت می کرد و اشعاری در مدح اهل بیت و ائمه اطهار می خواند و گاهی چاووشی خوانی سوار بر اسب می‎شد و مردم پشت سرش راه می‎رفتند و سپس با زوار خداحافظی می‎کردند و به آنها التماس دعا می‎گفتند و از اینکه زیارت نصیب آنها شده غبطه می‎خوردند و می‎گریستند و از خدا طلب می‎کردند که این سعادت نصیب آنها نیز شود.

 در گذشته دورتر که مردم با چهار پایان به زیارت مشهد مشرف می‏‎شدند، مسافرت سه ماه طول می‎کشید که دو ماه آن صرف رفت و برگشت می‎شد.
هنگام بازگشت زائرین به ساوه، آشنایان و خویشان تا چند کیلومتری خارج از شهر و گاهی تا طراز ناهید به پیشواز می‎رفتند و به همان ترتیب که با چاووشی خوانی رفته بودند، بر می‎گردند و به مناسبت بازگشت زائرین شعر می‎خواندند.

مردم ساوه همچنان این سنت‎های زیبا را حفظ کرده‎اند، به طوری که در استقبال از ضریح مرقد امام حسین علیه السلام که در  سال 91 راهی کربلای معلی بود، در نهمین روز از آذر با استقبالی بی نظیر و با حضور بیش از صد هزار نفر نام خود را به عنوان یکی از اولین شهر های استقبال کننده ثبت کردند.

چاووشی خوانی برای ضریح مرقد مطهر امام حسین با اشعاری همچون اشک‎های ما را با خود به کرب و بلا ببر همراه شد که به زیبایی مراسم استقبال و بدرقه افزود.
تصاویر استقبال از ضریح در این روز تاریخی را می توانید از طریق تاپیک زیر در ساوه‌سرا دنبال کنید.

http://savehsara.aftab.cc/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=17335