Savehsara

abbasbehnam

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت

پرده ی خلوت اینغمکده بالا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد ، خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد ، آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ی ما به چه کارش میخورد ، که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد ، چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند ؟ آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت

سایه آن چشم سیه با تو چه میگفت ، که دوش عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت thank