Savehsara

javat

روز ولنتاین یک داستان مذهبی زیبا دارد که دلیل نام گذاری این روز به این نام است.
حتی افرادی که پیرو مسیحیت نیستند هم روز ولنتاین رو گرامی میدارند. این روز، روز شگفت انگیزی است برای جفت شدن. ولنتاین شانس و فرصتی است برای تمامی زوجهای جهان تا عشق و محبت شان را جشن بگیرند.

ر سراسر دنیا روز ۱۴ فوریه روز ولنتاین است.این روز، روزی است که عشق و دوستی رو بین افراد مجرد ترویج میدهد. اما معمولا دیده می شود که افراد متاهل نیز عشقشان رو در این روز جشن می گیرند. این روز مثل رسمی است که پسرها نشان می دهند عشقشان را به دختری که دوستش دارند و در این روز آرزو می کنند که این فرد برای همیشه عشقشان بماند. جوان تر ها در این روز با دوستان شان مهمانی می گیرند و هدیه هایی به عنوان هدیه ولنتاین به عشقشان می دهند. این هدیه ها می تواند هر چیزی باشد که دخترها دوست دارند.

این هدیه ها می تواند سمبلیک و نشان عشق باشد مثل گل ، شکلات، عطر، یا عروسکهای زیبا یا بالون هایی به شکل قلب یا اگر خیلی دست و دل باز باشند هدایای گران قیمت تر مثل جواهرات، لباس،موبایل و یا حتی ماشین. البته دخترها هم گاهی چنین کارهایی انجام می دهند برای نشان دادن محبت شان به کسی که دوستشان دارد. ولنتاین فرصتی است که افراد عشق و محبت شان را به فرد مورد علاقه شان نشان می دهند. برای متاهل ها ولنتاین روزی است برای تجدید کردن خاطره عشق جادوئیشان. آنها در این روز سعی می کنند خاطره اولین دیدار شان را زنده کنند. ولنتاین برای متاهل ها تاییدی است بر تعهد و عشقشان نسبت به یکدیگر.

آنها نیز این روز را با هدایای ولنتاین خاطره انگیز می کنند. این روز فرصتی است برای آنها که یاد کنند احساسات عاشقان شان را و بخاطر بیاورند دلیل با هم بودن شان را اما چه چیزی باعث شد که این روز به عنوان روز ولنتاین برای ترویج عشق و محبت گرامی داشته بشود ؟ این جریان بر می گردد به سال ۲۷۰بعد از وفات عیسی مسیح، زمانی که کلادیوس امپراطور رم بود. او پادشاه ظالمی بود و از بر پایی جنگهای خونین لذت می برد. جنگهایی که باید افراد زیادی در آنها کشته می شدند تا پیروزی برای رم حاصل شود. او برای این کار نیاز به سپاه عظیمی داشت که توانائی جنگهای سخت را داشته باشد اما ثبت نام و متقاضی برای پیوستن به سپاه بسیار کم بود. کلادیوس به زودی فهمید که دلیل این کم علاقگی رمی ها(مردم رم) برای پیوستن به ارتش او این است که مردان به خانواده و زن و فرزندان شان وابسته هستند و تحت هیچ شرایطی حاضر به ترک آنها نیستند. او در یک اقدام جدی تصمیم گرفت که تمامی مراسم ازدواج را لغو کند و همچنین ازدواج و نامزدی را برای رمی ها قدغن کرد. یک کشیش که ولنتاین نام داشت با این قانون غیر عادلانه مخالفت کرد و کارش را ادامه داد. او برای ترویج عشق تلاش می کرد و به صورت مخفیانه مراسم ازدواج افراد را انجام می داد. سرانجام او دستگیر شد و زندانی شد و سپس به مرگ محکوم شد.. او در ۱۴ فوریه در آتش سوزانده شد. کلیسای کاتولیک در ۱۴ فوریه ۴۹۶ این روز را برای بزرگداشت این فرد انتخاب کرد و این روز، را ولنتاین نامید به احترام مردی که ترویج داد عشق و محبت رااگرچه این روز یک روز رسمی در تاریخ هیچ کشوری نیست اما در سراسر دنیا تمامی دوست داران عشق و محبت این روز را گرامی میدارند.

روز ولنتاین روز عشاق است. روزی است برای نشان دادن عشق و محبت مان به هر کسی که برای مهم است. این که در این روز چه میکنید یا چه هدیه می دهید خیلی مهم نیست. مهم تمام ذوق و سلیقه ائی است که بکار می برید.هر حرکت مهربانانه ای حتی خیلی پیش پاافتاده در این روز به گونه ای چشم گیر روابط شما را تحت تاثیر قرار می دهد و رابطه تان را محکم تر از قبل میکند.

امیدوارم این سطرهای کوتاه باعث شود جاده عشق و محبت تو به روی زندگی دیگران باز شود و آرامش و محبت به زندگیت وارد شود به شریک تان با دید هدیه مخصوصی از جانب خداوند نگاه کنید، چون اگر منصفانه نگاه کنید و قضاوت کنید همین طور است.

مهرگان

جشن مهرگان

جشن مهرگان را نباید در شمار جشن های دوازده گانه کم و بیش فراموش شده ای چون ” فروردین گان ” و ” اردیبهشت گان ” و … آورد و نه چون نوروز که در همه ایران همگانی است، یا چون ” سده ” که در یک شهر برگزار شود، بلکه مهرگان جشنی است که تنها نزد دانشمندان و نویسند گان و شاعران همچنان برجاست و از این رو جزو جشن های کهن بحساب می آید.

در روز شمار کهن ایران، هر یک از سی روز ماه را نامی است که نام دوازده ماه سال نیز در میان آنهاست. پیشینیان در هر ماه که نام روز و نام ماه یکی بود، آن را جشن می گرفتند. از این جشن های دوازده گانه، تا آنجا که سندها و کتاب های تاریخی گواه است، در دوره های پس از اسلام، تنها جشن مهرگان است که رسمی و شکوهمند برگزار می گردید. افزون بر یکی بودن نام – روز مهر از ماه مهر – مناسبت های دیگری را نیز برای برگزاری این جشن بر می شمردند، که معروفترین آن قیام کاوه آهنگر و پیروزی بر ضحاک و پادشاهی نشستن فریدون است. دقیقی، فردوسی و اسدی توسی از آن چنین یاد کرده اند:

دقیقی می گوید:

مهرگان آمد جشن ملک افریدونا آن کجا گاو به پرورش بر مایونا ( برمایون نام گاوی است که فریدون با شیرش پرورش یافت)

و فردوسی در داستان به بند کردن ضحاک آورده است:

فریدون چون شد بر جهان کامکار ندانست جز خویشتن شهریار

به روز خجسته سر مهر ماه به سر بر نهاد آن کیانی کلاه

کنون یادگار است از او ماه مهر بکوش و برنج، ایچ منهای چهر

و اسدی توسی در انتساب این جشن به فریدون گوید:

فریدون فرخ به گرز نبرد ز ضحاک تازی بر آورد گرد

چو در برج شاهین شد از خوشه مهر نشست او به شاهی سر ماه مهر

بر آرایش مهرگان جشن ساخت به شاهی سر از چرخ مه برافراخت

ابوریحان بیرونی در التفهیم می نویسد :

مهرگاه، شانزدهم روز است از مهر ماه و نامش مهر، اندرین روز، افریدون ظفر یافت بر بیورسب جادو، انک معروف است به ضحاک، و به کوه دماوند بازداشت. و روزها که سپس مهرگان است همه جشنند، بر کردار آنچ از پس نوروز بود….

و نیز در آثار الباقیه آورده است که :
سلمان فارسی می گوید، ما در عهد زرتشتی بودن می گفتیم، خداوند برای زینت بندگان خود یاقوت را در نوروز و زبرجد را در مهرگان بیرون آورد. و فضل این دو روز بر روزهای دیگر مانند فضل یاقوت و زبرجد است بر جواهرهای دیگر. و بیورسب هزار سال عمر کرد. این که ایرانیان به یکدیگر دعا میکنند که : ” هزار سال بزی ” از آن روز رسم شده است، چون دیدند که ضحاک توانست هزار سال عمر کند واین کار در حد امکان است، هزار سال زندگی را دعا و آرزو کردند.
مورخان، نویسندگان و شاعران، از برگزاری جشن مهرگان نیز – مانند جشن های کهن دیگر – در دستگاه پادشاهان و حاکمان خبر میدهند. از جمله در برگزاری این جشن در پیش از اسلام آمده که : این عید مانند دیگر اعیاد برای عموم مردم است. از آیین ساسانیان در این روز این بود که تاجی را که به صورت آفتاب بود به سر می گذاشتند و در این روز برای ایرانیان بازاری بر پا می شد. و در ملوک خراسان رسم است که در روز مهرگان به سپاهیان و ارتش رخت پائیزی و زمستانی میدهند.
از برگزاری جشن مهرگان، در دورهً غزنویان، آگاهی بیشتری در دست است، در شعر فردوس، عنصری، فرخی و منوچهری وصف این جشن آمده، ابوالفضل بیهقی از برگزاری جشن مهرگان در زمان سلطان محمود غزنوی، در سالهای ۴۲۸، ۴۲۹ و ۴۳۰ هجری قمری که خود شاهد بوده، خبر می دهد. وی می نویسد : روز یکشنبه چهارم ذی الحجه سال ۴۲۸ به جشن مهرگان نشست و از آفاق مملکت هدیه ها که ساخته بودند پیشکش را، در آن وقت بیاوردند و اولیاء و حشم نیز بسیار چیز آوردند. و شعرا شعر خواندند وصلت یافتند. پس از شعر به سر نشاط و شراب رفت و روزی خرم بپایان آمد.
در سال ۴۲۹، ابوالفضل بیهقی، شیوهً برگزاری جشن مهرگان را در روز عرفه بیان می کند : … و روز چهارشنبه نهم ذی الحجه به جشن مهرگان به نشست و هدیه های بسیار آوردند. و روز عرفه بود. امیر روزه داشت و کس را زهر نبود که پنهان و آشکارا نشاط کردی و دیگر روز عید اضحی کردند.
وی همچنین از مهرگان سال ۴۳۰ و شرح برگزاری آن سخن می گوید. مهرماه و فروردین ماه که به ترتیب آغاز اعتدال پاییزی و اعتدال بهاری و در آن روز و شب برابرند، زمانی هر دو را، به عنوان آغاز سال جشن می گرفتند :
… و برخی مهرگان را بر نوروز برتری داده اند. چنان که پاییز را بر بهار برتری داده اند. و تکیه گاه ایشان این است که اسکندر از ارسطو پرسید که کدام یک از این دو فصل بهتر است؟ ارسطو گفت : پادشاها! در بهار حشرات و هوام آغاز میکند که نشو یابند و در پاییز آغاز ذهاب آنهاست، پس پاییز از بهار بهتر است.
از دوران کهن، همراه با جشن ها و آیین ها، واژگان فارسی نوروز و مهرگان به صورت معرب نیروز و مهرجان وارد زبان و قلمرو فرهنگی کشورهای مسلمان عرب زبان گردید. امروز در بسیاری از کشورهای – آسیایی و آفریقایی – واژهً مهرجان به معنی و مفهوم جشن و فستیوال به کار می رود.
در زمان حاضر
امروز، جشن مهرگان، به شیوه ای که در کتاب های تاریخی سده های چهارم و پنجم و ششم آمده، نه در دستگاه دولتی و حکومتی برگزار می شود و نه در گردهمایی های غیر رسمی، نزد عامهً مردم. دست کم، در دو سده اخیر نیز از برگزاری آن آگاهی در دست نیست. جشن و آیین مهرگان، از نظر زمانی نیز، با تغییر تقویم، در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی، تغییر کرد. بدین معنی که ۵ روز “پنجه = خمسه” (که پس از ۱۲ ماه سی روزه برای رسیدن به ۳۶۵ می آمد) حذف و شش ماه اول سال ۳۱ روز گردیده است. از آن پس، در بسی از تقویم ها، مهرگان، به جای ۱۶ مهر در دهم مهر آمده، یعنی در صد و نود و ششمین روز سال براساس تقویم پیشین. در ماهنامه ها و هفته نامه های ادبی و اجتماعی سدهً اخیر، مهرگان حضور دارد. بدین معنی که مقاله، پژوهش، شعر به مناسبت مهر و مهرگان – به ویژه در نشریه هایی که در ماه مهر منتشر می شود – کم نیست.

دکتر بهرام فره وشی از برگزاری مهرگان به عنوان جشنی خانوادگی، در بین زرتشتیان یزد و کرمان و نیز ” از آیین قربانی کردن گوسفند، در برخی از روستاهای زردشتی نشین یزد، برای ایزد مهر ” خبر می دهد. تا سی سال پیش، زردشتیان کرمان، در این روز، به یاد مردگان، مرغی را کشته و شکمش را با حبوبات و آلو انباشته و به عنوان خوراک ویژه، یادمان مردگان می پختند.
جشن آغاز سال تحصیلی دانشگاه تهران، که در نیمه اول مهرماه است، در برخی از سال ها در دهم یا شانزدهم مهر ( مهرگان ) برگزار می شد.
زمان برگزاری آیین قالی شویان در مشهد اردهال را جلال ال احمد، با مهرگان هم پیوند می داند. صدرالدین عینی در یادداشت ها، از جشنی در تاجیکستان و سمرقند یاد می کند که هر سال در ماه میزان (مهر ماه) برگزار می شد. جشنی که می تواند، با همهً دگرگونی ها، بازماندهً جشن مهرگان باشد. از زبان او بشنویم، که فارسی تاجیکی است : … حکایت این سیر (جشن) به کسانی که وی را ندیده اند، مانند حکایه های ” هزار و یک شب ” دلکش و عجیب می نمود. حکایه هایی درباره طرفبازی (آتش بازی)، موشک بازی، خر تازی، تگل جنگ اندازی (به جنگ انداختن قوچ های جنگی ) آن جا می کردند. در ریان (منطقه) غجدوان کم کس یافت می شد، که هیچ نباشد، سالی یک بار رفته، آن را سیر تماشا نکند. دهقان بچگان کم بغل (تنگدست) هم، که پدرشان برای سیر خرجی داده نمی توانستند، کوشش می کردند، که کاری کرده، دو سه تنگه (واحد پول) پول یابند تا که به آن سیر رفته، تماشا کرده توانند. کسانی نیز پخته (پنبه) و خوره چینی می کردند، به خربزه کشانی و دهقانان بای (ارباب) به مرد کاری می در آمدند. و اگر هیچ کار نیابند از کشتزارها دزدی می کردند. و مانند این ها.
ماه مهر و مهرگان، در جامعه کشاورزی، فصل و زمان برداشت، انباشتن فراورده ها، پرداختن خراج و مالیات، اندوختن نیازمندیهای زمستانی و گرمی بازارهای موسمی بوده که هنوز – هر چند نه به نام مهرگان – برگزار می شود. و نیز با تحول و دگرگونی ای که با گذشت سده ها و هزاره ها در برگزاری جشن ها و آیین ها – مانند همهً پد یده ها و زمینه های فرهنگی – روی داده و می دهد، جشن مهرگان تنها به این عنوان که نام روز با نام ماه یکی است برگزار نمی شود، بلکه بیشتر داستان و اسطورهً قیام کاوه آهنگر در برابر بیدادگری های ضحاک است که یادمان این جشن نمادین می باشد. بی گمان، باور و اعتقاد به ایزد مهر و آیین های مهری ( میترایی ) که پیش از زرتشت، در هند و ایران وجود داشته، به ماه مهر و جشن مهرگان سیمای دینی بیشتری افزوده بود.
منبع:سایت فرهنگسرا