بسم رب الشهدا 

شهر صنعتی کاوه، بوستان نیایش مسجد حضرت‌ام البنین (س) با مساحت دوهزار متر مربع جهت استفاده مجتمع‌های مسکونی همجوار.

در این بوستان جای دنجی هست در آخر شب‌ها برای آنان که اهل خلوت هستند خلوتی ناب.

آری این‌ها که نوشتم همه برای یک چیزی بود برای نام و نشان ولی در بین این نام و نشان هم می‌شود اثری از گمنامی یافت به قول رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله) پیکر مطهر و معظم شهیدان هر جا آرام گیرد یاد مبارک و ‌آرامبخش و بهجت‌انگیز خود را در فضا می‌پراکند و صفا و معنویت می‌آفریند.

کمی در میانه بوستان نیایش که قدم بگذاری سکویی را می‌بینی که با یک پله می‌توانی بر روی سکو قرار بگیری. این سکو مزار چهار شهید گمنام از فرزندان روح الله است که قسمت‌های باقی مانده از پیکر مطهر و پاکشان را در خود جای داده است. همین‌ها بودند که در هجدهم خرداد سال هشتاد و هفت همزمان با ایام فاطمیه در شهرمان شوری دیگر را رقم زدند و فضای شهرمان را به عطر وجودشان معطر کردند.

آری چهار لاله پرپر که با اقتدا به مادرشان حضرت زهرا (سلام الله علیها) گمنام رفتند و البته این خیال باطل است که آنان گمنام‌اند که آنان در پیشگاه خداوند و اولیاء خدا و مقربین دارای نشانی هستند که ما مردم عادی غبطه آن جایگاه و نشان را می‌خوریم. به قول سید شهیدان اهل قلم آقا سید مرتضی آوینی: (شهدا و رزم آوران دلاور) اگرچه در زمین گمنام هستند، اما در آسمان، در بلندترین معارج جبروتی، میان عرش‌نشینان کسی از ایشان مشهورتر نیست و آن‌چنان که در احادیث گفته‌اند شأنشان شأن انبیاست.

آری این چنین است که چهار لاله در بوستانی از بزرگ‌ترین شهر صنعتی ایران جای گرفته‌اند اما دریغ از مقبره و یادمانی، دریغ از چند تابلو راهنما در ورودی‌های شهر صنعتی، دریغ از برگزاری مراسمات مذهبی و فرهنگی در کنار قبور این عزیزان ... .

خواستم در سالروز دفن این عزیزان در شهر صنعتی بگویم که چقدر حیف که ۴ لاله گمنام را آوردند تا ما را از گمنامی در آورند و راه را به ما نشان دهند دریغ که عده کثیری از ما حتی بعد از مدت‌ها سری هم به این عزیزان نزده‌ایم و جدای از گمنام بودن مظلومیت نیز به این چهار شهید اضافه شده...

فقط در پایان یک چیز را می‌توان بر لب زمزمه کرد:
در گمنامی هم مشترکیم ای شهید
تو پلاکت را گم کردی و من هویتم را

محمد تقی نادی / خبرنگار ساوه‌سرا