در فرهنگ اصیل و کهن مردم ساوجی آداب پسندیه بسیاری خود نمایی می‌کند به گونه‌ای که پرداختن به آن‌ها نیازمند ماه‌ها تحقیق و ممارست است.
بنابراین انتظار می‌رود برای حفظ این آداب و سنن که یکی از بهترین راه‌ها برای نمایش این فرهنگ کهن است تمامی دلسوزان شهر دست‌بکار شوند و به هر نحوی آن‌ها را ادامه دهند.
در ماه شعبان نیز یکی دیگر از این سنت‌های نیک اجرایی می‌‌گردد، سنتی که در دین اسلام بسیار بر آن تاکید شده است
رسم چنین بوده است که مردم ساوه روزهای دوازدهم، سیزدهم و چهاردهم ماه شعبان را که برات نامیده می‌شده است، بعد از ظهر نزدیک غروب آفتاب برای فرستادن خیرات جهت مردگان به شیوه‌های زیر اقدام می‌کردند:
عده‌ای حلوا می‌پزند و در ظرفی می‌گذارند و سر چهارراه‌ها و معابر می‌ایستند و به عابران نان و حلوا تعارف می‌کنند و عابران نیز با برداشتن مقدار کمی از نان و حلوا صلوات می‌فرستند و برای مردگان صاحب حلوا فاتحه می‌خوانند.

بعضی از خانواده‌ها هم به امامزاده می‌روند و در آن‌جا خرما و حلوا و نقل و شیرینی و در فصل میوه انجیر تازه خیرات می‌کنند.

گاهی هم با پرداخت وجه نقد به فقرا از مردگان یاد می‌کنند و اعتقادشان ا ین است که مردگان چون دستشان از دنیا کوتاه شده است و در شب‌های جمعه و برات چشم به راه است و با فرستادن خیرات روحشان شاد می‌شود و عاملان خیرات را دعا می‌کنند.
این رسم نیکو هنوز در ساوه با اهمیت خاصی برگزار می‌گردد.
ساوجی‌ها در این ایام مراسم‌های ازدواج خود را با شکوه هر چه تمام‌تر برگزار می‌کنند.

 منبع:
 ساوه شهر باستانی جلد دوم، احمد نعمتی