حاج محمد خراطی فرزند اصغر در هجدهم شهریور1311 درشهر ساوه و در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. وی از دوران نوجوانی عاشق و شیفته‌ی اهل بیت (ع) بوده و علاقه‌ی خاصی به شعر و ادبیات بویژه شعر آئینی داشته است.
اولین شعرش را در35 سالگی برای ثامن الائمه امام رضا (ع) سرود. ویژگی خاص این شاعر دلسوخته اهل بیت (ع) که وی را از دیگر شعرای شهرستان و استان متمایز می‌سازد مکتب و یا مدرسه نرفتن اوست. چنانچه خود شاعر می سراید:

ایشان درطی چهل و چهار سال عرض ارادت به ساحت مقدس اهل بیت (ع) حدود شش و یا هفت هزار بیت شعر سروده است، که جلد اول مجموعه آثار وی درقالب 2500 بیت با نام گلپونه‌های شعر و ادب به چاپ رسیده است و جلد دوم آن نیز در دست چاپ می‌باشد.
ایشان درطول مدت شاعری خویش با اساتیدی همچون استاد محمد علی مجاهدی (پروانه) ، استاد غلامرضا سازگار و غیره ارتباط شعری داشته و دارد. وی در همایش های ادبی آئینی متعددی درسطح استان و کشور حائز رتبه شده و از ایشان تقدیر بعمل آمده است که آخرین آن انتخاب ایشان بعنوان یکی از پانزده نفر منتخب کشوری پیرغلامان امام حسین (ع) در سال 1388 در زنجان می‌باشد که می‌توانید ویدئویی از مراسم اهدای جوایز در این مراسم را از طریق ساوه‎سرا شاهد باشید؛ این ویدئو در شماره 18 سانا منتظر شد که از طریق لینک زیر می‎توانید آن را مشاهده فرمائید.

http://download.aftab.cc/sana/sana18/#11

اشعار این شاعر ولایی توسط بسیاری از مداحان اهل بیت (ع) درسطح کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد. عرض ارادت و شیفتگی این پیر غلام اهل بیت (ع) را می‌توان دراین غزل زیبا به خوبی حس نمود.

بیهوده راز دل به کسی افشا نمی‌کنم خود را رهین مردم دنیا نمی‌کنم
                                                         ازبهرسیم و زر نبرم آبروی خویش درپیش سفلگان قد خود تا نمی‌کنم

گنج قناعتم که فلک داده رایگان سودا به شاهی جم و دارا نمی‌کنم
                                                         ملک جهان اگرکه ببخشایدم فلک با منّت آن قباله من امضا نمی‌کنم

مدح و ثنای کس ننمایم به جان دوست لب رابه جز به گفتن حق وا نمی‌کنم
                                                    چون ذاکرحسینم و والاترین مقام دارم دگر توقع بی‌جا نمی‌کنم

عمری بود که خورده‌ام از خوان او نمک سرپیچی از اوامر مولا نمی‌کنم
                                                           راند اگر ز درگه خود من نمی‌روم این طوق بندگی زگلو وا نمی‌کنم

تا آخرین نفس به خداوندی خدا خود را جدا زعترت طاها نمی‌کنم
                                                                   چون در سخا و مردی و جود و کرم به دهر همچون عزیز فاطمه پیدا نمی‌کنم

شیوا غزل ز شاعر امّی بود که گفت جز ذاکری زاده‌ی زهرا نمی‌کنم
                                                         تکرار می‌کنم من خراطی این سخن دیوانه‌ی حسینم و حاشا نمی‌کنم

.................................................................................

تهیه و تنظیم: حمید نادی